شهید سید اسدالله مسرور؛ فرمانده محبوب شیعه و سنی در شمال افغانستان

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ شهید سید اسدالله مسرور، از مهم‌ترین فرماندهان نظامی شیعه در شمال افغانستان بود که در سال ۱۳۸۰ در یک حمله انتحاری در منطقه «قلعه جنگی» استان بلخ به شهادت رسید و با شهادت این فرمانده، شیعیان افغانستان یکی از پشتوانه‌های اساسی‌شان را از دست دادند.

شهید مسرور که متولد شهرستان «چهارکنت» استان بلخ است، در آوان جوانی‌اش پس از اتمام تحصیلات متوسطه در سال ۱۳۵۷ در صف جهاد علیه اشغال شوروی سابق پیوست و به نمایندگی از شیعیان با شجاعت برای استقلال و حفاظت از تمامیت ارضی افغانستان به مبارزه پرداخت.

این فرمانده نظامی شیعه ابتدا به یکی از فرماندهان جهادی حزب حرکت اسلامی در شهرستان چهارکنت استان بلخ فعالیت می‌کرد و مسئولیت گروه‌های مردمی و جهادی بلخ به او واگذار شده بود، با درایت و توانایی نظامی‌که داشت، به یکی از مهم‌ترین فرماندهان نظامی شیعه در سطح شمال افغانستان مبدل شد.

در این گزارش خبرنگار ابنا پیرامون شخصیت شهید مسرور و بررسی اندیشه او برای افغانستان متحد و با ثبات، با یکی از همراهان او صحبت کرده است. محمد عیسی مشهور به «کاکا جان» که فعلا در شهر مشهد زندگی می‌کند، در طول جهاد مجاهدین شیعه علیه حکومت کمونیستی وقت در کنار شهید سید اسدالله مسرور بوده است.

عیسی به عنوان یک جهادی شیعه که در سال ۱۳۶۷ از سوی حکومت کمونیستی افغانستان(دکتر نجیب) زندانی شده بود، شش ماه در سلول انفرادی حبس بود و این باعث شد که او بینایی خود را از دست بدهد.

او قبل از این‌که در مورد شخصیت و اهداف بنیادی شهید مسرور صحبت کند، از حضور خود در زندان دولت کمونیستی سابق افغانستان صحبت کرد که حکم اعدام او و ۴۰ نفر دیگر از شیعیان افغانستان صادر شده بود ولی با ورود صلیب سرخ در سال ۱۳۶۹، حکم اعدام او به ۲۰ سال حبس کاهش یافت.

محمد عیسی گفت: ابتدای انقلاب(قیام مردم علیه اشغال شوروی سابق در افغانستان) آن‌قدر از شهید مسرور شناخت نداشتم، اما آوازه‌اش در سنگرهای جهاد پیچیده بود که چگونه در شکست نیروهای شوروی مبارزه می‌کرد. مناطق تحت مدیریت شهید مسرور یک منطقه بزرگ بود که از دروازه تنگی شادیان شروع و تا چهارکنت ادامه داشت. مردم می‌گفتند که سید اسدالله یک بچه جوان و خوش‌اخلاق است. او از هر جهت با مردم خوش‌برخورد بود و با این روش جبهات را رهبری می‌کرد.

این جهادی افغانستان افزود: درست زمانی‌که شهید مسرور با مشخص‌کردن مواضع نظامی خود و هدایت بی‌نظیر نیروهای تحت امرش، در مبارزه با اشغال شهره شده بود، آشنایی حاصل کردم و شش ماه بعد از این آشنایی، مسئولیت پیدا کردم و بعد از آن همواره ارتباط و تماس‌ها برقرار بود و می‌نشستیم و صحبت می‌کردیم. شهید مسرور همیشه به فرماندهان توصیه داشت که باید با مردم صادقانه پیش برویم، راست باشیم و این چیزی بود که همیشه به نیروها ابلاغ می‌کرد.

او در ادامه بیان داشت: شهید مسرور وطن‌دوست بود و همواره فراقومی می‌اندیشید؛ همواره می‌گفت افغانستان خانه مشترک تمام مردم است و باید تلاش شود که با تمام مردم و اقوام مختلف رابطه برقرار شود و برای پاسداری از این کشور تمام مردم مشارکت کنند و هماهنگ شوند.

به گفته محمد عیسی، شهید مسرور که خود از سادات شیعه بود، اما فقط به شیعیان فکر نمی‌کرد، بلکه به تمام مردم و اقوام مختلف توجه داشت و آنان را از خود می‌دانست و برای همین، فرماندهان زیادی از قوم پشتون، اوزبک و تاجیک هم تحت امر او بودند.

محمدعیسی مشهور به کاکاجان در مورد تلاش‌های فراقومی شهید مسرور اضافه کرد که وقتی «فرقه ۳۱» تحت رهبری او ایجاد شد، فرماندهان زیادی از اقوام مختلف از جمله پشتون، تاجیک و اوزبک در تشکیل این فرقه قرار داشتند و این باعث شد که آقای مسرور محبوب شیعه و سنی در منطقه شمال افغانستان شود.

روایت شده است که در دور اول حاکمیت طالبان و سقوط استان بلخ، شهید سید اسدالله مسرور در کنار شیعیان شمال افغانستان قرار گرفت و از موضع قدرت و با مشورت بزرگان شیعه با مقام‌های طالبان وارد مذاکره شده و صلح کرد و با این اقدام، از فاجعه بیشتر در شهر مزارشریف جلوگیری صورت گرفت.

با صلح شهید مسرور با طالبان در سال ۱۳۷۷، مناطق شیعه‌نشین از جمله چهارکنت، شانجیر، قریغاج، دالان و سایر مناطق بلخ از تعرض و کشتار دور اول حاکمیت طالبان در امان ماند.

...........

پایان پیام/