به گزارش خبرگزاری اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ توافق تجاری دوجانبه اخیر دولت بریتانیا با اسرائیل تنها یک نمونه در تاریخ طولانی پایمال شدن حقوق فلسطینی ها است.
بریتانیا هرگز فرصتی را برای رد شدن از روی فلسطینی ها و له کردن آنها از دست نمیدهد که تازهترین نمونه آن رد اصطلاح «آپارتاید» توسط این کشور برای توصیف رفتار اسرائیل با فلسطینیها به عنوان بخشی از پیمان امنیت و تجارت آزاد با رژیم صهیوینستی بود.
بریتانیا پیش از این بارها به مردم فلسطین خیانت کرده است؛ از دوران قیمومیت و اعلامیه بالفور و نکبت گرفته تا حمایت آشکار از سیاست «دفاع از خود» اسرائیل و راه حل تشکیل دو کشور در سرزمین های اشغالی که در بدو تولد جان خود را از دست داد.
همانطور که فلسطینیها به خوبی میدانند، اعلامیه بدنام بالفور بریتانیا در سال ۱۹۱۷ تأثیر مخربی بر حقوق و ملیت آنها گذاشت. در این اعلامیه این وعده داده شد که دولت به ایجاد خانه ملی برای مردم یهود در فلسطین نظر مثبت دارد و تمام تلاش خود را برای تسهیل دستیابی به این هدف به کار خواهد گرفت.
زمانی که بریتانیا تضمین کرد که بیانیه بالفور بخشی از قیمومیت بریتانیا در فلسطین خواهد بود، قاطعانه قدم در مسیر له کردن فلسطینیها گذاشت.
توافق سایکس-پیکو و محرومیت فلسطینی ها
از همه کشورهایی که در توافق سایکس-پیکو به آنها اشاره شده بود، تنها مردمی که از استقلال محروم میشدند فلسطینیها بودند؛ نه سوری ها، لبنانی ها، عراقی ها یا اردنی ها.
گویی بریتانیاییها فلسطینیان را نه تنها در مقابل یهودیان بلکه نسبت به برادران عرب خود در کشورهای همسایه، مردمی کوچکتر می دانستند و این نتیجه قیمومیت بریتانیا بود.
هنگامی که بریتانیا سرانجام در سال ۱۹۴۸ فلسطین را ترک کرد، آنها را در برابر خشونت های صهیونیست ها آسیب پذیر کرد که این مسئله در نکبت به اوج خود رسید.
در حقیقت، این باند تروریستی صهیونیست و سپس ارتش اسرائیل بود که کشتارهای زیادی از جمله در «دیر یاسین» انجام داد که منجر به پناهندگی ۷۵۰ هزار فلسطینی بومی در کشورهای همسایه شد، اما انگلیسیها مطمئن بودند که یهودیان صهیونیست از این معرکه پیروز بیرون می آیند.
این در حالی بود که فلسطینیها با کمپینهای تروریستی گسترده گروههای صهیونیستی از جمله بمب گذاری در هتل «کینگ دیوید» مواجه بودند.
صلح اجباری
به فلسطینیها گفته شد که اگر از آرزوها و حقوق خود برای آزادی و بازگشت دست بردارند و موجودیت اسرائیل را بپذیرند برای رسیدن به صلح از آنها حمایت میشود.
این در حالی است که از سال ۱۹۶۷، رژیم صهیونیستی در حال غارت کردن زمینهایی در کرانه باختری از جمله بیتالمقدس شرقی است و شهرکسازیها را افزایش میدهد و شهروندان خود را به سرزمینهای اشغالی منتقل میکند.
بریتانیا و دیگران نیز همچنان از «حق دفاع از خود» اسرائیل حمایت میکنند، خواه غزه را بمباران کند، خواه به جنین یا نابلس حمله کند تا فلسطینیان را ترور کند.
با وجود اینکه بیش از ۲۵۰ هزار شهروند انگلیسی در سال ۲۰۲۱ برای همبستگی با فلسطینیها به خیابانهای لندن آمدند، بریتانیا دوباره در کنار اسرائیلایستاد و به این رژیم اجازه داد به بهانه دفاع از خود حقوق فلسطینیها را زیر پا بگذارد.
در دادگاه کیفری بینالمللی نیز بریتانیا از طریق نامهای از «بوریس جانسون»، نخستوزیر وقت به دوستان محافظهکار اسرائیل تصمیم گرفت که از دادگاه تحقیق درباره اسرائیل حمایت نکند.
اخیراً نیز بریتانیا به ارجاع اشغال ۵۵ ساله اسرائیل به دیوان بینالمللی دادگستری رای منفی داد.
نقشه راه
بریتانیا از زمان خروج از اتحادیه اروپا پس از برگزیت در تلاش است تا با کشورهای مختلف قراردادهای تجاری امضا کند و اسرائیل را در ۱۰ گزینه برتر خود برای انجام این کار قرار داده است.
نه تنها اتحادیه اروپا علیرغم سوابق ضعیف رژیم صهیونیستی در زمینه حقوق بشر مجوز تجارت را به آن داده است، بلکه دولت بریتانیا نیز اکنون در «نقشه راه ۲۰۳۰ برای روابط دوجانبه بریتانیا و اسرائیل» به حقوق بشر اشاره نکرده است.
این نقشه راه، روابط دوجانبه تجارت بین بریتانیا و اسرائیل را افزایش خواهد داد در حالی که هیچ اشاره ای به حقوق فلسطینی ها در آن نشده است.
با وجود همه حمایت هایی که از سوی دولت های غربی به ویژه بریتانیا از رژیم صهیونیستی می شود آیا هرگز با فلسطینی ها در اتوبوس آزادی، عدالت و برابری خواهد نشست؟
با سابقه بیش از ۱۰۰ سال بریتانیا در این زمینه به سختی می شود به آن برای بهبود وضعیت فلسطینیها اعتماد کرد.
نقش رسانه ها
پروفسور «دیوید میلر»، استاد دانشگاه حامی فلسطین مقیم بریتانیا که پس از متهم کردن لابی طرفدار اسرائیل به یهودی ستیزی از کار خود در دانشگاه «بریستول» اخراج شد، از بنگاههای خبری بریتانیایی از جمله «بی بی سی» به دلیل تعصب آشکار آنها به نفع رژیم صهیونیستی انتقاد کرد.
وی در این باره گفت: این بنگاههای خبری بیشتر در مورد دیدگاههای رژیم صهیونیستی توضیح می دهند و زمان بیشتری را برای حضور در برنامه ها در اختیار رهبران اسرائیل قرار می دهند تا فلسطینیها.
میلر با استناد به مطالعه گروه رسانه ای دانشگاه گلاسکو در سال ۲۰۱۱ گفت: تمام تحقیقات انجام شده در این زمینه نشان می دهد که در بنگاه های خبرپراکنی مانند «بی بی سی»، «آی تی وی» و «آی تی ان» پوشش های خبری همواره به نفع رژیم صهیونیستی انجام می شود.
به گفته میلر، با وجود نگرش تعصب آمیز علیه فلسطینی ها، اسرائیلی ها همچنان در مورد یهودی ستیزی در رسانه ها جنجال ایجاد می کنند.
وی افزود: واضح و مبرهن است که بی بی سی و سایر بنگاه های خبری بریتانیایی به طور سیستماتیک علیه فلسطینیها تعصب دارند.
این در حالی است که در موارد متعدد، لابیگران اسرائیلی توانستهاند با ارائه بهانههای ضعیف و ابراز نگرانی در مورد بهاصطلاح افزایش یهودیستیزی جریان را به نفع خود تغییر دهند.
......................
پايان پيام/ ۲۱۳