خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا / سرویس صفحات فرهنگی: حضرت خدیجه(س) نخستین زن پیامبر(ص)، اولین زنی بود که اسلام آورد. ایشان در تاریخ ۱۰ رمضان سال سوم قبل از هجرت دیده از جهان فرو بستند. بسیاری از تاریخ نویسان بر این امر هم نظر هستند که حضرت خدیجه(س) عزیزترین زن نزد پیامبر اسلام(س) بود.
زندگی نامه حضرت خدیجه کبری(س) مملو از فداکارهای ایشان در راه اسلام و مساعدت‌های آن بانوی بزرگوار به پیامبر اکرم(ص) است که می‌توند الگویی برای تمام زنان مسلمان باشد.
به مناسبت سالگرد وفات حضرت خدیجه کبری(س)، «احمدحسین شریفی» در یادداشتی به اهمیت پرداختن به سیره حیات حضرت خدیجه(س) در عصر کنونی در کشورمان برای الگوسازی برای بانوان ایرانی پرداخته است که متن این یادداشت به شرح زیر است:
بدون تردید، یکی از عوامل رواج بی‌عفتی و بی‌حیایی و برهنگی در میان برخی از زنان و دختران سرزمین ما فرهنگ‌سازی غلط و سراسر اشتباه رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی از جایگاه زن در جامعه بوده است. نمایش مکرر فیلم‌های شرقی و غربی با محوریت زنان، نقش بسیار مخربی در حیازدایی و عفت‌سوزی در میان زنان جامعه ایران داشته است.
ای کاش صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به جای نمایش مکرر و خسته‌کننده فیلم‌هایی مثل افسانه دونگی، جواهری در قصر، اوکنیو و ده‌ها فیلم و سریال شرقی و غربی دیگر که مستقیم و غیرمستقیم زنان برهنه و هرزه شرقی و غربی را به عنوان الگوهای دختران و زنان جامعه اسلامی معرفی می‌کنند، درباره زندگی ده‌ها و صدها زن برتر در تاریخ ادیان فیلم‌سازی می‌کردند.
ای کاش مراکز فیلم‌سازی ما این لیاقت و معرفت و شایستگی را پیدا می‌کردند که زندگی سراسر طهارت و عفت و تجارت و کار و مدیریت و حضور اجتماعی عفیفانه حضرت خدیجه کبری را به تصویر بکشند.
ای کاش هنرمند و فیلم‌نامه‌نویسی این شایستگی را پیدا می‌کرد که زندگی عالمانه، عفیفانه و مجاهدانه زینب کبری(س) را به تصویر درآورد و این الگوی شایسته را به جامعه زنان و دختران اسلامی معرفی می‌کرد.
ای کاش صدا و سیمای جمهوری اسلامی و بخش‌های خصوصی فیلم و سریال، درباره زندگی سراسر معرفت و بردباری و زیرکی و فطانت و درایت و سیاست حضرت آسیه (همسر فرعون مصر) فیلم می‌ساخت و مکرر در مکرر برای زنان و دختران جامعه اسلامی به نمایش می‌گذاشت.
ای کاش از زندگی عالمانه و فقیهانه حمیده همسر امام صادق و مادر امام کاظم علیهما السلام فیلمی می‌ساختند و جایگاه علمی و عملی و روش تربیتی و همسرداری و خانه‌داری آن بانوی مکرمه اسلام را به زنان و دختران ما معرفی می‌کرد.
ای کاش هنرمندان ما می‌توانستند زندگی تکتم بانو یا نجمه، همسر امام کاظم علیهما السلام را در قالب فیلم‌های هنری به نمایش بگذارند. تا زنان و دختران ما می‌دیدند که یک دختر جوان چگونه در دستگاه معرفتی و تربیتی امام صادق و امام کاظم به یک بانوی عارف و فاضل دوران خودش تبدیل می‌شود.
ای کاش هنرمندان ما می‌توانستند درباره زندگی عروس دیگر امام صادق، سیده نفیسه، همسر اسحاق مؤتمن فیلم می‌ساختند. زن فاضله‌ای که در دستگاه فکری امام صادق پرورش یافت. حافظ قرآن و از محدثان و فقیهان مورد اعتماد آن دوران بود. زنی که در احکام قضایی مورد مشورت برخی از قضات بزرگ آن دوران بود. زنی که هم «مدرس حدیث» بود و هم «مصحح حدیث». زنی که امام محمد شافعی بنیان‌گذار مذهب شافعیه در مباحث فقهی از او نظر می‌خواست و حتی وصیت کرده بود که بعد از مرگش حتی‌الامکان سیده نفیسه نیز در نماز او شرکت کند و چون در آن زمان سیده نفیسه به دلیل ضعف جسمانی قادر بر حضور در نماز میت امام شافعی نبود، جنازه وی را به منزل سیده نفیسه آوردند. افزون بر اینها، در مسائل عرفانی و معنوی نیز مورد مراجعه عارفان و زاهدان بزرگی چون ذوالنون مصری و بشر حافی بوده است.
ای کاش و ای کاش صدا و سیمای ما و مراکز هنری ما این توان و فهم و درک را داشتند که زندگی سراسر مجاهدت و معرفت و سیاست و حضور اجتماعی حضرت معصومه سلام الله علیها را به تصویر بکشند. زنی که امام صادق سال‌ها پیش از تولدش درباره جایگاه معنوی و ملکوتی او چنین فرمود: «مَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ».
افزون بر اینها در دوران انقلاب اسلامی فراوان بوده و هستند زنان وارسته و شایسته‌‌ای که زندگی‌شان پر از شجاعت و معرفت و شعور و شور و حماسه بوده و هست. حقیقتاً زندگی برخی از مادران شهدا و تعداد فراوانی از همسران شهدا آنقدر زیبا و دلنشین و جذاب است که ظرفیت ساخت مجموعه‌های تلویزیونی صد قسمتی را دارد.
اگر این زنان معرفی می‌شدند، محال بود پاره‌ای از دختران و زنان این سرزمین بی‌عفتی و بی‌حیایی اختیار کرده و برهنگی را مصداق آزادی و پیشرفت بپندارند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸