به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ بدون شک آنچه در پاراچنار روی می‌دهد با آنچه در غزه شاهد هستیم، شباهت زیادی دارد.
پاراچنار مانند چند سال پیش، از چند ماه اخیر در محاصره قرار دارد. دولت و ارتش پاکستان رفع محاصره و انسداد مسیرها را به خلع سلاح شیعیان مشروط کرده است که این امر باعث مشکلات شبیه به غزه، گردیده است، و گرسنگی و کمبود دارو، سوخت و مواد غذائی زندگی مردم را دشوار ساخته است.
دولت پاکستان عجله‌ای برای حل مشکل پاراچنار ندارد. اگرچه دولتمردان ایالت خیبرپختونخوا به مشکلات موجود اشاره می‌کنند اما اصرار دارند که مردم منطقه باید خلع سلاح شود که این شرط بدتر از گرسنگی و بیماری برای مردم منطقه به شمار می‌رود. مردم می‌گویند که در صورت خلع سلاح در برابر هرگونه تجاوز قبائل تکفیری بی‌دفاع خواهند شد و دولتی که امروزه در تأمین امنیت و نیازهای روزانه مردم ناتوان است و تقریباً همه مردم کشور مسلح هستند، چطور می‌خواهد در صورت تعرض دشمنان، به کمک آنها بشتابد؟
واقعیت این است که حدود ۸۰ روز است که گروه‌های تکفیری تنها مسیر مواصلاتی شهر شیعه‌نشین پاراچنار در شمال‌غرب پاکستان را مسدود کرده‌اند و اجازه انتقال غذا، دارو و... را نمی‌دهند. این موضوع زمانی اسفناک می‌شود که دولت ایالتی اعلام می‌کند که راه مواصلاتی یا همان به اصطلاح «بزرگراه ملی» را دولت و نیروهای امنیتی مسدود کرده‌اند و دلیلش آن است که عده‌ای به کاروان مسافرین شیعه حمله کرده‌اند این درحالی است که وزیر ایالت علی‌رغم اعتراف به مسدود کردن راه، اعلام می‌کند که راه‌ها فقط بر مناطق شیعه‌نشین بسته است و ساکنان محلی آزادانه رفت و آمد می‌کنند و هیچ محدودیتی ندارند!
طبق گزارش‌های واصله در روزهای گذشته، تداوم محاصرۀ پاراچنار و نرسیدن دارو به شهادت بیش از ۱۰۰ کودک بیمار منجر شده است و هر شیعه‌ای که ارادۀ ورود یا خروج از پاراچنار را داشته باشد هدف قرار می‌گیرد؛ درحالی که امنیت راه‌ها در دست ارتش پاکستان است و به اعتراف مسئولین حکومتی، راه را نیروهای دولتی مسدود کرده‌اند!
اینجا این سوال‌ها مطرح می‌شود که چرا تکفیری‌ها حکم انسداد راه‌ها را با کشتن شیعیان اجرائی می‌کنند؟ چرا تکفیری‌ها با واکنش نیروهای امنیتی روبرو نمی‌شوند؟ چرا نیروهای دولتی فقط انتقال اجساد مُثله شدۀ شیعیان را وظیفه خود می‌دانند؟ اساساً نیروهای دولتی پیکرها را از چه کسانی تحویل می‌گیرند و چرا با آنها برخورد نمی‌کنند؟
اخیراً دو جوان شیعه‌ی اهل پاراچنار که در عراق کار می‌کردند با وعده‌ی امان و محافظت، قصد بازگشت نزد خانواده‌شان را داشتند که توسط امان‌دهندگان به تکفیری‌ها تحویل داده شدند و تکفیری‌ها آن دو را به طرز فجیعی به شهادت رساندند و سر از بدن‌شان جدا شد!
دولت مرکزی و همچنین دولت ایالتی خیبرپختونخوا اصرار دارند که مردم پاراچنار باید تمام سلاح‌های خود را تحویل دهند اما در این صورت دست اهالی منطقه را در برابر تکفیری‌ها خالی می‌کند تا توان مقاومت از آنان گرفته شود.
بنابراین خلع سلاح شیعیان، وضعیتی بسیار بدتر از گرسنگی و بیماری برای مردم منطقه ایجاد خواهد کرد و اهالی منطقه در برابر هرگونه تجاوز قبائل تکفیری بی‌دفاع خواهند ماند. دولتی که امروز در تأمین امنیت و نیازهای روزانه مردم ناتوان است، چطور می‌خواهد فردا در صورت تعرض دشمنان به کمک آنها بیاید؟
از مسئولین امر و مؤمنین، انتظار می‌رود، بر اساس وظیفه شرعی و انسانی خود از اهالی پاراچنار حمایت نمایند و از رسانه‌های ایران هم انتظار می‌رود که موضوع پاراچنار را در سطحی گسترده‌تر و مؤثرتر انعکاس دهند.
...............................
پایان پیام/