مرد مسیحی که با رفتار علی(ع) مسلمان شد

خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ مسیحیان همواره دین خود را دین مهربانی قلمداد کرده، بزرگان و پیشوایان خود را سردمداران عرصه اخلاق به شمار می‌آورند. حال‌آنکه با نگاهی سطحی به کتاب مقدس و اناجیل اربعه، انسان منصف به این نکته پی خواهد برد که نه‌تنها پیشوایان بلکه خدای آنان مسیح (علیه السلام) نیز در موقعیت‌های مختلف، بی‌اخلاقی و نامهربانی خود را به رخ می‌کشاند. در انجیل متی آمده است که زنی یونانی برای گرفتن شفای دختر خویش پیش مسیح آمد اما مسیح بجای دلداری او در جوابش چنین گفت: «بگذار اول فرزندان (بنی‌اسرائیل) سیر شوند زیرا نان فرزندان را گرفتن و پیش سگان انداختن نیکو نیست!»

در زمان خلافت امام علی (علیه السلام) در کوفه، زره آن حضرت گم شد. پس از چندی در نزد یک مرد مسیحی پیدا شد. علی (علیه‌السلام) او را به محضر قاضی برد و اقامه دعوی کرد که این زره از آن من است، نه آن را فروخته‌ام و نه به کسی بخشیده‌ام و اکنون آن را در نزد این مرد یافته‌ام. قاضی به مسیحی گفت: خلیفه ادعای خود را اظهار کرد، تو چه می‌گویی؟ او گفت: این زره مال خود من است و درعین‌حال گفته مقام خلافت را تکذیب نمی‌کنم (ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد). قاضی رو کرد به علی (علیه‌السلام) و گفت: تو مدعی هستی و این شخص منکر است، علی‌هذا بر تو است که شاهد بر مدعای خود بیاوری. علی (علیه‌السلام) خندید و فرمود: قاضی راست می‌گوید، اکنون می‌بایست که من شاهد بیاورم، ولی من شاهد ندارم. قاضی روی این اصل که مدعی شاهد ندارد، به نفع مسیحی حکم کرد و او هم زره را برداشت و روان شد.

مرد مسیحی که خود بهتر می‌دانست که زره مال کیست، پس‌ازآنکه چند گامی پیمود وجدانش مرتعش شد و برگشت، گفت: این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهای بشر عادی نیست، از نوع حکومت انبیاست و اقرار کرد که زره از علی (علیه‌السلام) است. طولی نکشید او را دیدند مسلمان شده و با شوق و ایمان در زیر پرچم علی (علیه‌السلام) در جنگ نهروان می‌جنگد.

منبع: الامام علی، صوت العداله الانسانیه، صفحه ۶۳