خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: سوال: می دانیم حضرت علی علیه السلام در هنگام نماز به چیزی غیر از خدا توجه نداشتند. در روایت است که تیری از پای آن حضرت در هنگامی که مشغول نماز بودند، برگرفتند و ایشان متوجه نشدند؛ بنابراین چرا به هنگام رکوع متوجه فقیر داخل مسجد شدند و انگشتر خود را به او دادند؟
جواب: قلوب اولیاء الله تحت تصرّف و اختیار خدا است؛ چنان که در حدیث قدسی منقول است:
«قَلْبُ الْـمُومِنِ بَینَ إِصْبَعَینِ مِنْ أَصَابِعِ الرَّحْمَن یقَلِّبُهُ کیفَ یشَاءُ».[۱]
بنابراین جایز است حضرت با همان حال توجه کامل به خدا، من جانب اللّه متوجه فقیر شده باشند.
بر این معنی روایات بسیار دلالت دارد؛ مانند حدیث قدسی:
«مَا یتَقَرَّبُ عَبْدِی إِلَی بِشَیءٍ أَحَبُّ إِلَی مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَیهِ، وَإِنَّهُ لَیتَقَرَّبُ إِلَی بِالنَّافِلَهِ حَتَّی اُحِبَّهُ، فِإِذَا أَحْبَبْتُهُ کنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یسْمَعُ بِهِ، وَبَـصَرَهُ الَّذِی یبْـصِرُ بِهِ، وَلِسَانَهُ الَّذِی ینْطِقُ بِهِ، وَیدَهُ الَّتِی یبْطِشُ بِهَا، إِنْ دَعَانِی أَجَبْتُهُ، وَإِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ» [۲]
و شاید معنی آیه شریفه (وَمَا رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَلَکنَّ اللهَ رَمَی)؛ [۳] همین باشد. در اینجا نکات و مطالب دقیق و رقیق بسیار است که مجال بیانش نیست.
پی نوشت ها:
[۱]. مازندرانی، شرح الکافی، ج۱، ص۴۰؛ مجلسی، مرآه العقول، ج۱۱، ص۲۵۴؛ ج۱۲، ص۶۱، ۲۳۱.
[۲]. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۴، ص ۷۲.
[۳]. انفال، ۱۷.
نظر شما