خبرگزاری بین المللی اهل بیت علیه السلام_ابنا:در زمان جنگ، رفتار با کودکان بسیار حساس و مهم است. کودکان به دلیل سن و سال و عدم درک کامل واقعیت‌های اطراف، به مراقبت و حمایت ویژه‌ای نیاز دارند. اینجا چند نکته کلیدی برای رفتار با کودکان در چنین شرایطی وجود دارد:
- ایجاد محیط امن: اولویت اصلی، تضمین امنیت جسمی و عاطفی کودک است. سعی کنید کودکان را از مناطق خطرناک و درگیری‌های مستقیم دور نگه دارید. یک فضای امن و آرام در خانه یا پناهگاه ایجاد کنید تا آنها بتوانند احساس راحتی و آرامش کنند.
- ارتباط و حمایت عاطفی: با کودکان به زبان ساده و مناسب سنشان در مورد جنگ و اتفاقات اطراف صحبت کنید. به آنها اطمینان دهید که شما در کنارشان هستید و از آنها حمایت می‌کنید. گوش دادن فعال به نگرانی‌ها و احساساتشان و اجازه دادن به آنها برای بیان افکارشان بسیار مهم است.
- رعایت روال عادی: تا حد امکان، سعی کنید روال عادی زندگی را حفظ کنید. زمان‌های مشخصی برای غذا خوردن، بازی، یادگیری و استراحت تعیین کنید. این روال می‌تواند به کودکان کمک کند تا احساس کنترل بیشتری داشته باشند و استرس کمتری را تجربه کنند.
- آموزش و سرگرمی: از فعالیت‌های آموزشی و سرگرم‌کننده برای پر کردن زمان آنها استفاده کنید. کتاب‌های داستان، بازی‌های فکری، نقاشی و فعالیت‌های هنری می‌توانند به کودکان کمک کنند تا از واقعیت‌های سخت دور شوند و مهارت‌های مقابله‌ای سالمی را بیاموزند.
-ارتباط با بزرگسالان:با بزرگسالان قابل اعتماد و متخصصان بهداشت روان در ارتباط باشید تا در صورت نیاز به کمک حرفه‌ای دسترسی داشته باشید. آنها می‌توانند راهنمایی‌ها و حمایت‌های تخصصی‌تری را برای کودکان و خانواده‌ها ارائه دهند.
-آمادگی برای تغییرات: کودکان در طول جنگ ممکن است با تغییرات ناگهانی و ترس‌های جدیدی مواجه شوند. آماده باشید تا با انعطاف‌پذیری به نیازهای در حال تغییر آنها پاسخ دهید.
اصول مراقبت از کودکان در بحران جنگ؛
۱. حفظ آرامش خود و عدم انعکاس نگرانی ها و شایعات در فضای خانه
۲.اطمینان‌بخشی به کودک در مراقبت از او
۳. پرهیز از قرار دادن کودک در معرض اخبار و تصاویر خشونت‌آمیز
۴. ایجاد یک روال منظم روزانه (در غذا، استراحت و غیره) حتی در شرایط بحرانی
۵. فراهم‌کردن محیطی امن و انعکاس آن، هرچند در مواقع بحرانی موقت باشد
۶. گفت‌وگوی صادقانه و متناسب با سن کودک درباره وقایع و پرهیز از واقع نمایی افراطی
۷. تشویق کودک به بیان احساسات خود از طریق نقاشی، بازی یا صحبت
۸.حفظ پیوندهای خانوادگی و اجتماعی تا حد امکان
۹. آماده‌سازی شرایط برای بازی و فعالیت‌های سرگرم‌کننده
۱۰. حمایت عاطفی باثبات از سوی والدین یا مراقبین (مراقبت افراط و تفریط یا بی ثباتی باشید)
۱۱. استفاده از کمک روان‌شناختی یا مشاوره در صورت نیاز
هر کودکی به طور منحصر به فردی واکنش نشان می‌دهد، بنابراین توجه به نیازهای خاص هر کودک بسیار مهم است. هدف اصلی، کمک به آنها برای درک و مدیریت احساساتشان و حفظ حس امنیت و شادی در طول این دوره چالش‌برانگیز است.
نظر شما