خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع)- ابنا: قرآن را از دوران کودکی نزد مادر و سپس ، از یکی از کسبه که قرائتش خوب بود و جلسات دوره ای قرائت را در منازل مدیریت می کرد، آموخته ام .
پدر ، من و برادرم را به این مرد مومن که حاج رمضانعلی نام داشت سپرد.
او به ما احترام می گذاشت.
با آن که مردی پنجاه ساله بود پشت سر ما از در خارج می شد و ما را در دو طرف خود می نشانید.
من نزد او قرآن می خواندم و او قرائت مرا تصحیح می کرد.
یک روز به ما گفت :
شما دیگر به مرحله ای رسیده اید که من نمی توانم به شما درس بدهم و بیش تر از این شما را جلو ببرم. به ما توصیه کرد که پیش استاد او ملاعباس برویم که در سن هفتاد سالگی در صحن حرم رضوی تدریس می کرد .
رفتیم و نزد آن مرد درس خواندیم.
از ویژگی های او این بود که:
به نسخه قرآن چاپ هند مقید بود و اعتقاد داشت که نسخه هندی با وجود دشواری رسم الخطش نسخه ای صحیح است.
همچنین از جمله خصلت های او تقیّد به سنّت سلام کردن ، هم در آغاز دیدار و هم هنگام خداحافظی بود
در حالی که در ایران رسم شایع این است که تنها در آغاز دیدار سلام کنند و هنگام خداحافظی جملات فارسی دیگری به کار ببرند .
منابع:
1.کتاب خون دلی که لعل شد. نویسنده:رهبر معظم انقلاب حضرت سید علی حسینی خامنه ای ، مترجم: :محمدحسین باتمان غلیچ ،گردآورنده:محمد علی آذر شب ، ناشر:انتشارات انقلاب اسلامی
2. ایران صدا
نظر شما