خبرگزاری بینالمللی اهلبیت (ع) ـ ابنا: عن مولانا و مقتدانا الامام علی ابن الحسین (ع): «خَفِ اللَّهَ تَعَالَی لِقُدْرَتِهِ عَلَیْکَ وَ اسْتَحْیِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْکَ».[۱]
امام سجاد (ع) فرموده است که از خدا بترسید! زیرا خدای متعال، قادر است [کنایه از اینکه خداوند متعال اگر بخواهد میتواند انسان را بر خطاهایش مؤاخذه کند و انسان تاب مقاومت در برابر قدرت بی منتهای الهی را ندارد] و از او شرم و حیا کنید زیرا خداوند به انسان نزدیک است [و آنچه انسان انجام میدهد در مرئی و مَنظَر خداوند است].
این کلام امام سجاد(ع) مؤید جملهای از امام صادق(ع) است که به حضرت (ع) عرض کردند پایه زندگی خود را بر چه اساسی قرار دادهاید؟ حضرت (ع) در پاسخ فرمود: «عَلَی أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ؛ عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ»[۲]؛ اساس زندگی را بر چهار چیز قرار دادم:
۱- دانستم که کار مرا دیگری انجام نمی دهد پس تلاش کردم؛
۲- دانستم که خدا مرا میبیند پس حیا کردم؛
۳- دانستم رزق مرا دیگری نمیخورد پس آرام شدم؛
۴- دانستم که پایان کارم مرگ است پس مهیا شدم.
منابع:
۱. بحارالانوار، ج۶۸، باب ۸۱، ص۳۳۶.
۲. همان، ج۷۵، باب۲۳، ص۲۲۸.
نظر شما