همیشه خدا را نظر داشته باش

خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت (ع) ـ ابنا: روایت اول: امام صادق (ع) فرموده است: «کَانَ فِیمَا وَعَظَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بِهِ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ (ع) أَنْ قَالَ لَهُ: یَا عِیسَی کُنْ حَیْثُمَا کُنْتَ مُرَاقِباً لِی»[۱].

امام صادق(ع) فرموده است که یکی از پندهای خدا به حضرت عیسی (ع) این است که خداوند متعال به عیسی بن مریم (ع) فرمود که ای عیسی هرجا هستی مرا در نظر داشته باش.

از این روایت فهمیده می‎شود که انسان در هر جا و مکانی باید خدا را ناظر بر خود بداند، در خیابان، ‌منزل، مسافرت، سرسفره غذا، کنار زن و بچه‌، خلاصه در هر جا و در هر حالی خدا را ناظر بر خود و اعمالش بداند. این جمله این قدر زیباست که خوب است آدم آن را با خط خوش و زیبا بنویسد و تابلو کند و در اطاق خود نصب نماید تا نگاه به آن تلنگری باشد به اینکه مبادا از یاد خدا غافل گردد و غفلت او را فرا گیرد.

روایت دوم: امام باقر (ع) از حضرت رسول اکرم (ص) نقل کرده است که حضرت (ص) فرموده است: «طُوبَی لِمَنْ شَغَلَهُ خَوْفُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ خَوْفِ النَّاس»‏[۲].

امام باقر (ع) از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده است که حضرت (ص) فرموده است که خوشا به حال کسی که ترس او از خدا موجب نترسیدن او از مردم شود.

آدمی که از خدا می‌ترسد از غیر خدا هراسی ندارد، علت اینکه ما از غیر خداوند متعال می‌ترسیم این است که از خداوند تبارک و تعالی غافل شده ایم، اگر مبنایمان کلام مولا امیرالمومنین علی (ع) باشد که فرموده است: «عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعْیُنِهِمْ»[۳]، غیر خدا را کوچک خواهیم دید و دیگر از غیر خدا نخواهیم ترسید.

آیت الله جوادی عاملی (حفظه الله تعالی) می‎فرمود که، در یکی از سفرهایی که به حج داشتم خدمت مرحوم علامه طباطبایی(ره) رسیدم، گفتم که می‎خواهم حج بروم، نصیحتی بفرمایید ایشان بی‌مقدمه شروع کرد به تلاوت آیه شریفه: «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ»[۴]، خداوند متعال فرموده است که به یاد من باشید تا من نیز به یاد شما باشم. کسی که خدا به یاد او باشد در همه حال مراقب و مواظب او خواهد بود و هر جا انسان حرکت می‌کند اوست که نگهدارش است و کمکش می‎کند تا غفلت او را فرا نگیرد. انشاءالله خداوند متعال ما را کمک کند تا نلغزیم و از مسیر او خارج نشویم.

منابع:

۱. محمدباقر، مجلسی (علامه مجلسی)، بحار الانوار (ط- بیروت)، ج۱۴، ص۲۹۳.

۲. محمد بن یعقوب، کلینی، الکافی (ط- الإسلامیة)، ج۸، ص۱۶۹

۳. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص۳۰۳.

۴. «البقرة»: ۱۵۲.