خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا: همانگونه که میدانید، هدف اصلی در دعا و ذکر، ارتباط قلبی و روحی انسان با خداوند و توکل بر او است و پروردگار بیشتر از هر چیز، به نیت و اخلاص بنده توجه دارد تا به چگونگی تلفظ ظاهری کلمات و عبارات.
از همینرو، جز در دعاهای مأثور حتی نیاز نیست که با زبان عربی با خدا مناجات کنیم تا دعایمان مورد قبول حضرت حق قرار گیرد؛ بلکه میتوانیم با همان زبان مادری خود، با پروردگارمان ارتباطی زیبا برقرار نماییم.
البته در جایی که بخواهیم با زبان عربی با خدا سخن بگوییم، طبیعی است که تلفظ صحیح همراه با رعایت تجوید بر زیبایی آن خواهد افزود، و زیبایی ظاهری گاه در ارتباط معنوی انسان نیز تأثیرگذار است.
گفتنی است که برای خواندن نمازها -به ویژه نمازهای واجب- همچنین برای تلاوت قرآن کریم، تمام مسلمانان با هر زبانی باید تلاش کنند که قرائت و تلاوتی کاملا صحیح داشته باشند، تا این نمادها و شعائر زیبای اسلامی به بهترین شکلی جلوهگر شود؛ اما در دعاهای مستحبی که برای ارتباط با خدا، آرامش قلب و رفع مشکلات میخوانیم، لازم نیست نگران رعایت دقیق قواعد تجوید باشیم؛ چرا که خدای متعال به زبان و فرهنگ بندگان خویش آگاه است و بیش از هر چیز به نیت، توجه و نیاز قلبی افراد پاسخ میدهد.
بر این اساس، دقت در صحت و زیباخوانی نباید مانع ارتباط قلبی با خدا شود؛ زیرا همان دعایی که شاید در آن اشتباهاتی لفظی نیز وجود داشته باشد، ارزشمندتر از دعایی است که کاملا صحیح خوانده شده؛ اما ارتباط قلبی در آن وجود نداشته و یا ضعیف باشد؛ از اینرو بدون نگرانی از بابت پذیرش دعا، با هر زبانی و به هر نحوی ارتباط خویش را با خداوند حفظ نمایید. [۱]
پی نوشت ها:
[۱]. ر. ک: شرایط و راههای استجابت دعا ؛ فلسفه دعا
نظر شما