به گزارش خبرگزاری اهلبیت (ع) - ابنا - در روزی که آسمان بر زمین میگرید، ما نیز در مکان مزیّن به نام بانوی دو عالم، حضرت زهرا (س)، گرد هم آمدیم تا نجوای زمین تشنه را به آسمان برسانیم.
امروز، در جامعه الزهرا - که نام و یادش، خود روضهای است - و در جوار ملکوتی شهدای گمنام که چونان نگینهایی تابناک بر تارک این سرزمین میدرخشند، نماز باران اقامه شد.
این همزبانی با آسمان، چه نمادین بود؛ در سوگ آسمانیترین بانوی هستی، از آفریدگارش قطرههای رحمت طلبیدیم. گویی شهدای گمنام، واسطهی این فیض شدند؛ از آسمان به زمین آمدند تا امروز، دعای ما را از زمین به آسمان ببرند.
در این مکان، که عطر فاطمیت از هر سویش به مشام میرسد و روح شهادت در خاکش جاریست، دستها به دعا بلند شد و دلها با یک آرزو همصدا گشت: "اللهم اسقنا غیثاً".
این تصویر، کاملترین تجسم «اتصال زمین به آسمان» بود: زهرا (س)، شهید و نماز باران.
باشد که این اشکهای بر زمین ریخته در روز شهادتش و آن دعاهای بر آسمان بلند شده، مقبول درگاه حق تعالی قرار گیرد و رحمت بیکرانش را چونان بارانی نرم و زندگیبخش بر جانِ زمین و اهلش نازل فرماید.
ما همه به امید رحمتش گرد هم آمدیم و نماز را واسطه ای برای استغاثه به درگاهش قرار دادیم، همو که دستش بالاترین دست هاست. آنجا که فرمود: "یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ" (۱) ما ایمان آوردیم که دست او بالاترین دستهاست، قدرت او بالاتر از هر موجود دیگریست.
ما به درگاهش تضرع نمودیم تا بار دیگر خود را نهیب بزنیم که ما در فقر مطلق نسبت به پروردگارمان هستیم: "یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَی اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ" (۲)
ما همچنان چشمان اشکبارمان را به آسمان دوخته ایم و به امید باران رحمتش دعاگوی بارش بارانیم، ناامیدی در ما راه ندارد که همانا ناامید نمی شود از رحمت الهی الا قوم کافرین: "إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ" (۳)
یا من ارجوه لکل خیر...
زهرا صالحی فر، کارشناس ارشد قرآن و حدیث، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشگاه باقرالعلوم
پاورقی
۱. سوره فتح، آیه ۱۰
۲. سوره فاطر، آیه ۱۵
۳. سوره یوسف، آیه ۸۷
نظر شما