به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ تئاتر فرینج (Fringe theatre) یا حاشیه یا تئاتر مستقل نوعی از تئاتر است که معمولاً در خارج از نهادها و موسسات اصلی تئاتر تولید میشود و اغلب در مقیاس کوچک و با سبکی غیر سنتی یا موضوعی متفاوت از جریان اصلی تئاتر اجرا میشود.
گزارش تازهای از صحنه تئاتر مستقل بریتانیا نشان میدهد که هنرمندان مسلمان، بهویژه در قالب تئاتر فرینج، در حال خلق روایتهایی تازه، جسورانه و متفاوت از تجربه زیسته خود هستند؛ روایتهایی که خارج از نهادهای جریان اصلی فرهنگی شکل میگیرند و امکان دیدهشدن صداهای بهحاشیهراندهشده را فراهم میکنند.
به نقل از رسانه محلی انگلیس، در یکی از این نمونهها، فیصل عبدالله، بازیگر مالاییـسنگاپوری، در تماشاخانه «دِ کاکپیت» (The Cockpit) در منطقه مریلِبونِ لندن، با اجرای نمایشی تکنفره، داستان مهاجرت مالاییها از سنگاپور به بریتانیا را روایت میکند. این اثر با نام «منداکی» (Mendaki) با همکاری همسرش نور خیریه راملی تولید شده و دنبالهای بر نمایش پیشین اوست که در جشنوارههایی چون ادینبرو فرینج (در شهر ادینبرو، پایتخت اسکاتلند) اجرا شده بود.
بر اساس این گزارش، در سالهای اخیر حضور هنرمندان مسلمان در تئاتر مستقل افزایش یافته است؛ فضایی که بهدلیل فاصله از نهادهای رسمی، امکان روایتهای مرزشکنانهتری را فراهم میکند. این در حالی است که طبق یک پژوهش، تنها ۱۰ درصد مدیران و کارگردانان بخش فرهنگی بریتانیا از اقلیتهای قومی هستند.
فیصل عبدالله و نور خیریه راملی که با نام «خای و فیصل» فعالیت میکنند، تئاتر فرینج را بستری برای ایجاد ارتباط مستقیم با جامعه میدانند. به گفته راملی، هدف آنها هرگز رسیدن به تئاترهای تجاری جریان اصلی نبوده، بلکه تمرکز اصلیشان بر «قلب داستان» و دسترسپذیری برای مخاطب است.
در همین چارچوب، کریم خان، نمایشنامهنویس مسلمان ساکن آکسفورد (در جنوب انگلستان)، نیز تئاتر فرینج را فضایی امن برای تجربهگرایی و حفظ اصالت صدا توصیف میکند. اثر موفق او با عنوان «پسران قهوهای شنا میکنند» پس از موفقیت در فرینج، به سالنهای معتبرتری راه یافت، بیآنکه به گفته خودش مجبور به تغییر روایت برای ملاحظات تجاری شود.
گزارش همچنین به چالشهای مالی تئاتر مستقل اشاره میکند؛ جایی که بیشتر تولیدات بهصورت خودتأمین انجام میشود و کاهش ۱۶ درصدی بودجه شوراهای هنری بریتانیا از سال ۲۰۱۷، فشار مضاعفی بر هنرمندان وارد کرده است. با این حال، برخی فعالان فرهنگی این استقلال را عاملی برای آزادی بیشتر در روایت میدانند.
..........
پایان پیام
نظر شما