سال ۲۰۲۵؛ سالی که جهان نسل‌کشی در سودان را به رسمیت شناخت

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ  در سال ۲۰۲۵، با ورود جنگ داخلی سودان به سومین سال خود، ابعاد فاجعه انسانی به سطوح نگران‌کننده‌ای رسید و جامعه بین‌المللی نسبت به جنایات علیه بشریت هشدار داد.

این درگیری مرگبار منجر به کشته شدن حدود ۱۵۰ هزار نفر، آوارگی تقریباً ۱۳ میلیون نفر و مواجه شدن بیش از ۲۱ میلیون نفر با گرسنگی حاد شده است، به طوری که شواهدی از گورهای دسته جمعی از فضا قابل مشاهده بود. این بحران به حدی وخیم است که برخی تحلیلگران تفاوت اصلی آن با بحران غزه را در «بی‌تفاوتی» جامعه جهانی نسبت به سودان می‌دانند.

مسئولیت طرفین درگیری و ضرورت اقدام بین‌المللی

هم ارتش سودان و هم نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع (RSF) به دلیل جنایات ارتکابی متهم هستند، هرچند RSF به طور خاص با اتهامات نسل‌کشی علیه جوامع غیرعرب، از جمله از سوی ایالات متحده، روبرو است، به ویژه پس از قتل عام هزاران غیرنظامی در پی سقوط الفاشر. در واکنش به این وضعیت، کارشناسان حقوقی پیشنهاد کرده‌اند که دولت‌ها باید با هدف قرار دادن و تحریم رهبری، زنجیره‌های تأمین RSF و بازیگران خارجی حامی آن‌ها، قاطعانه برای محافظت از غیرنظامیان وارد عمل شوند و از تکرار شعار «دیگر هرگز» اطمینان حاصل کنند.

تحولات سیاسی داخلی و نقش بازیگران خارجی

در عرصه سیاسی داخلی، تحولی غیرمنتظره رخ داد؛ برخی فعالان جوان دموکراتیک سودانی که منتقد ارتش بودند، به دلیل دانستن نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) به عنوان بزرگترین تهدید برای حاکمیت، به حمایت از ارتش روی آوردند، هرچند این رویکرد از سوی برخی دیگر، مانند پزشکان سودانی، «توهم خطرناک» تلقی شد. از سوی دیگر، تحلیلگران معتقدند که ایالات متحده، با وجود تاریخچهٔ پرفراز و نشیب خود با سودان، تنها نهاد بین‌المللی است که می‌تواند با اعمال فشار مؤثر بر امارات متحده عربی (حامی اصلی RSF)، به توقف حمایت خارجی از این نیروها کمک کرده و نقش صلح‌آفرین ایفا کند.

 لزوم تغییر تمرکز از مدیریت پیامدها به جلوگیری از ریشه

تأکید فعالان و مقامات سازمان ملل بر این است که کمک‌های بشردوستانه کنونی صرفاً به پیامدهای فاجعه می‌پردازد، نه ریشه‌های آن، و این امر موجب تشدید بحران شده است. بنابراین، نیاز فوری به اعمال فشار پایدار بین‌المللی برای پایان دادن به جنگ احساس می‌شود. علاوه بر این، با توجه به تأیید وقوع نسل‌کشی توسط برخی نهادها، اکنون تمرکز باید بر مستندسازی جنایات جنگی با استفاده از فناوری‌های جدید (مانند اطلاعات منبع باز) و فراهم آوردن زمینه برای پیگرد قانونی احتمالی معطوف گردد تا فرهنگ مصونیت از مجازات شکسته شود.

..............

پایان پیام