حب امام علی(ع) در ترازوی قرآن و سنت

خبرگزاری بین المللی اهل بیت علیهم السلام ابنا- از بزرگترین امتیازات شیعه بر سایر مذاهب این است که پایه و زیربنای اصلی آن محبت است.
از زمان شخص نبی‌اکرم که این مذهب پایه گذاری شده است زمزمه محبت و دوستی بوده است. آنجا که در سخن رسول اکرم«علی و شیعته هم الفائزون»1 را می‌شنویم، گروهی را در گرد علی میبینیم که شیفته او و گرم او و مجذوب او می‌باشند.
از این رو تشیع مذهب عشق و شیفتگی است.
اکسیر محبت و عشق که در زبان شعرای فارسی از آن به کیمیا نام برده شده، می‌تواند فلز را به فلز دیگر تبدیل کند. زیرا عشق می‌تواند قلب ماهیت کند.

محبت نیرو آفرین است، جبان را شجاع می‌کند. عشق و محبت، سنگین و تنبل را چالاک و زرنگ می‌کند و حتی از کودن، تیزهوش می‌سازد.

حالا با بحث مختصری که در مورد عشق و محبت گفتیم، اکنون باید ببینیم اسلام و قرآن محبوبی را برای ما انتخاب کرده‌اند یا نه.

قرآن سخن پیامبران گذشته را که نقل می‌کند می‌گوید همگان گفتند: ما از مردم مزدی نمی‌خواهیم، تنها اجر ما برخداست.
اما پیغمبر خاتم خطاب می‌کند:

قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَیٰ ۗ (2)

بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیکان را [که بنابر روایات بسیار اهل بیت ـ علیهم السلام ـ هستند] را نمی خواهم.

اینجا جای سوال است که چرا سایر پیامبران هیچ اجری را مطالبه نکردند و نبی اکرم برای رسالتش مطالبه مزد کرد؟

قرآن خود به این سوال جواب میدهد: قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَی اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ(3)

بگو: هر گونه پاداشی که از شما خواستم، آن پاداش برای خودتان، پاداش من فقط بر عهده خداست، و او بر همه چیز گواه است.

یعنی آنچه را من به عنوان مزد خواستم عاید شما می‌گردد نه عاید من.
این دوستی کمندی است برای تکامل و اصلاح خودتان.
این اسمش مزد است والا در حقیقت خیر دیگری است که به شما پیشنهاد می‌کنم.
مراد از «قربی» هرکه باشد مسلما از برجسته‌ترین مصادیق آن علی(علیه‌السلام) است.
فخر رازی می‌گوید:
زمخشری در کشاف روایت کرده: « چون این آیه نازل گشت، گفتند: یا رسول‌الله! خویشاوندانی که برما محبتشان واجب است کیانند؟ فرمود: علی و فاطمه و پسران آنان.
از این روایت ثابت می‌گردد که این چهارنفر «قربای» پیغمبرند و بایست از احترام و دوستی مردم برخوردار باشند، و براین مطلب از چند جهت می‌توان استدلال کرد: 

۱)آیه (الا الموده فی القربی)
۲)بدون شک پیغمبر فاطمه را بسیار دوست می‌داشت و می‌فرمود:فاطمه پاره تن من است، هرکه او را بیازارد مرا آزرده.
همچنان علی و حسنین را دوست می‌داشت، که در روایات بسیار آمده.

از پیغمبر نیز راجع به محبت و دوستی علی روایات بسیاری است:

۱) سیوطی روایت می‌کند که پیغمبر فرمود:
دوستی علی ایمان است و دشمنی وی نفاق.(4) 

و نیز اهل سنت روایاتی از پیغمبر اکرم نقل کرده‌اند که در آن روایات نگاه به چهره علی و سخن فضایل علی، عبادت شمرده شده است:

۱)محب طبری از عایشه روایت می‌کند که گفت:
پدرم را دیدم به صورت علی بسیار نگاه می‌کرد. گفتم: پدر جان! تو را می‌بینم که به صورت علی بسیار می‌نگری. گفت: دخترک از پیغمبر خدا شنیدم که گفت: نگاه به چهره علی عبادت است.(5)  

۲)ابن حجر از عایشه روایت می‌کند که پیغمبر گفت: 
بهترین برادران من علی است و بهترین عموهای من حمزه است، و یاد علی و سخن از او عبادت است.6

 پی نوشت :

1-جلال الدین سیوطی در الدر در ذیل آیه ۷ سوره بینه از ابن عساکر از جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌کند.

2-شوری،۲۳

3-سبا،۴۷

4-کنز العمال ج۶ ص۱۵۶

5- الریاض، ج۲ ص۲۱۹

6- الصواعق المحرقه، ص۷۴

منبع: کتاب جاذبه و دافعه شهید مطهری،ص80 -91