به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ممانعت از حضور «زینب یاسین» مجری محجبه، در تلویزیون لبنان بار دیگر موضوع تبعیض علیه زنان محجبه در مشاغل عمومی این کشور را برجسته کرد. تبعیضی که پشتوانه‌ی قانونی ندارد و دلیلی جز تعصبات مذهبی و طایفه‌ای برای آن، ارائه شده است.
ممنوعیت حضور زنان محجبه در لبنان شامل بخش‌های قضایی و نظامی این کشور به ویژه ارتش لبنان، نیز می‌شود؛ جایی که زنان محجبه در لبنان، اجازه‌ی قاضی شدن یا پیوستن به ارتش را ندارند. این در حالی است که قوانین رسمی لبنان، مانند قانون تنظیم قضا، اشاره‌ای به منع حجاب نکرده است، اما در عمل، هنگام مصاحبه‌های ورودی برای مقام قضاوت در لبنان، زنان محجبه به دلیل ظاهر دینی‌شان رد می‌شوند، با این استدلال که چنین ظاهری ممکن است اعتماد طرفین دعوی را به بی‌طرفی قاضی مخدوش کند.
«عنایة عزالدین» رئیس کمیته زنان و کودکان پارلمان لبنان اشاره می‌کند که تعلقات مذهبی در لبنان از نام‌ها و شهرت‌ها نیز قابل شناسایی است، حتی اگر افرادی، ظاهری مذهبی نداشته باشند.
در نهادهای امنیتی لبنان وضعیت متفاوت است، نیروی امنیت داخلی گاهی محجبه‌ها را مشروط به کنار گذاشتن نشانه‌های مذهبی می‌پذیرد، اما ارتش لبنان صراحتاً شرط برداشتن حجاب را برای پذیرش زنان مطرح می‌کند.
در سال ۲۰۱۸ ماجرای «ملاک موسی» توجه عمومی را جلب کرد؛ او شکایت کرد که برای استخدام در ارتش لبنان مجبور به برداشتن حجاب شده بود. پیگیری این موضوع باعث شد سعد حریری، نخست‌وزیر وقت این کشور، دستورالعملی برای منع تبعیض علیه زنان محجبه در مشاغل دولتی لبنان صادر کند، ولی این دستورالعمل هرگز توسط ارتش لبنان اجرا نشد.
تبعیض علیه زنان محجبه در بخش خصوصی لبنان هم وجود دارد. برخی فروشگاه‌ها و مراکز تجاری، از جمله بازار آزاد فرودگاه بیروت، زنان محجبه را به بهانه‌ی قوانین داخلی که نمایش نمادهای مذهبی را ممنوع می‌کند، اخراج یا از استخدام آن‌ها خودداری می‌نمایند.
«عنایة عزالدین» رئیس کمیته زنان و کودکان پارلمان لبنان تأکید می‌کند که این رویه‌ها شکلی از نژادپرستی علیه زنان محجبه است و ناشی از تعصب فرهنگی عمیق در لبنان است که نباید در قرن بیست‌ویکم ادامه یابد.
او توضیح می‌دهد که تفاوت بزرگی میان نشان دادن باورهای دینی (مثل نمادها) و عمل به واجبات دینی (مثل حجاب) وجود دارد؛ حجاب بخشی جدایی‌ناپذیر از آزادی عقیده است. در نهایت، محرومیت زنان محجبه از مشاغل، نه فقط تبعیض مذهبی بلکه تبعیض جنسیتی آشکار است، چرا که محدودیت‌های ظاهری فقط متوجه زنان است و نه مردان.
عزالدین معتقد است برای پایان دادن به این تبعیض، نیازی به قوانین جدید در لبنان نیست، بلکه احترام به قانون اساسی موجود و اجرای واقعی آن کفایت می‌کند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما