لزوم وجود بستر سیاسی برای اعتلای شعائر دینی

خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع)_ابنا: اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِی الاُمَراءِ اَحْسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِی الاَغْنیاءِ اَحْسَنُ، اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِی الْعُلَماءِ اَحْسَنُ، اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِی الْفُقَراءِ اَحْسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِی الشَّبابِ اَحْسَنُ، اَلْحَیاءُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِی النِّساءِ اَحْسَنُ؛ عدالت نیکو است اما از دولتمردان نیکوتر، سخاوت نیکو است اما از ثروتمندان نیکوتر؛ تقوا نیکو است اما از علما نیکوتر؛ صبر نیکو است اما از فقرا نیکوتر، توبه نیکو است اما از جوانان نیکوتر و حیا نیکو است اما از زنان نیکوتر.(1)

تحلیل این موضوع که دین اسلام برای اعتلای شعائر دینی به بستر سیاسی نیاز دارد، نیازمند بررسی ابعاد مختلفی از دین، جامعه و سیاست است. در زیر به چند نکته کلیدی در این زمینه پرداخته می‌شود: دین اسلام به‌طور خاص به تعامل دین و سیاست توجه دارد. در تاریخ اسلام، پیامبر اکرم (ص) علاوه بر نقش پیامبری، به عنوان رهبر سیاسی نیز عمل می‌کردند. این ترکیب، نشان‌دهنده این است که دین اسلام به دنبال ایجاد یک جامعه عادلانه و متعالی است که در آن ارزش‌ها و شعائر دینی به‌خوبی اجرا شود.

همچنین امام علی(ع) در نهج البلاغه سخنان ارزشمندی مبنی بر چگونگی برخورد با حکام و حکومت داری بیان داشته اند. یکی از سیاسی‌ترین خطبه‌های نهج البلاغه که در آن به حقوق متقابل مردم و حاکمان پرداخته شده - مسائلی از قبیل ضرورت نظارت بر عملکرد حاکمان و در صورت نیاز تذکر به ایشان و معرفی بدترین حاکمان و... خطبه 216 این کتاب است. 

بستر سیاسی مناسب می‌تواند تأثیرات مثبتی بر اعتلای شعائر دینی داشته باشد. دولت‌ها و نهادهای سیاسی می‌توانند با حمایت از حقوق دینی مسلمانان، آزادی‌های مذهبی را تضمین کنند و به تبلیغ و ترویج شعائر دینی بپردازند. در صورت وجود بستر سیاسی مناسب، مسلمانان می‌توانند به‌راحتی در مراسم مذهبی، فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی شرکت کنند.

حاکمیت اسلامی می‌تواند امنیت و ثبات اجتماعی را تأمین کند. این امنیت به مسلمانان این امکان را می‌دهد که بدون ترس از تهدیدات خارجی یا داخلی، به اجرای شعائر دینی خود بپردازند. در جوامع ناپایدار، معمولاً شعائر دینی تحت تأثیر مسائل سیاسی و اجتماعی قرار می‌گیرد و ممکن است به حاشیه رانده شود. دولت‌ها می‌توانند با برنامه‌ریزی آموزشی و فرهنگی، ارزش‌های دینی و شعائر اسلامی را در جامعه ترویج دهند. این اقدامات به ایجاد یک فرهنگ دینی قوی و پایدار کمک می‌کند که در آن شعائر دینی به‌عنوان بخشی از هویت ملی و فرهنگی جامعه شناخته می‌شوند.

مشارکت مسلمانان در فرآیندهای سیاسی و تصمیم‌گیری‌ها به نمایندگی بهتر منافع و خواسته‌های دینی آن‌ها کمک می کند. اگر مسلمانان در قدرت سیاسی حضور داشته باشند، می‌توانند از حقوق و آزادی‌های خود دفاع کنند و زمینه را برای اعتلای شعائر دینی فراهم سازند.

بستر سیاسی مناسب به توسعه اقتصادی و اجتماعی منجر می شود، که این توسعه به نوبه خود به اعتلای شعائر دینی کمک می کند. به عنوان مثال، ایجاد زیرساخت‌ها، حمایت از نهادهای دینی و فرهنگی، و بهبود وضعیت معیشتی جامعه، همه به ترویج و گسترش شعائر دینی کمک می کنند. وجود یک بستر سیاسی متعادل و کارآمد به مبارزه با افراطی‌گری و تندروی دینی کمک می کند. دولت‌ها با ارائه الگوهای مناسب از دین، به ترویج تفکر میانه‌رو و اعتدالی می پردازند که به اعتلای شعائر دینی کمک می‌کند.

در نهایت، همکاری و همفکری میان نهادهای دینی و سیاسی می‌تواند به تحقق اهداف مشترک کمک کند و به ایجاد تمدن نوین اسلامی و اعتلای شعائر دینی در جامعه اسلامی منجر شود.

پاورقی

1.نهج الفصاحه ص578 ، ح 2006 رسول اکرم