خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع) ابنا - مهدویت واژهای است برگرفته از مجموع موضوعاتی که در رابطه با حضرت مهدی« علیه السلام » آمده است. تمامی آیات و روایات و احادیث و اتفاقات و رویدادهایی که به آن حضرت مرتبط میشوند تحت سیطره این مفهوم قرار گرفتهاند. تولد، امامت، غیبت صغری، غیبت کبری، منتظران ظهور، علائم ظهور و… همه و همه واژگانی هستند که در دایره المعارف مهدویت گرد آمدهاند. از لحاظ لغوی، «مهدویت» مترادف واژه راه یافته بودن و هدایت شده بودن آمده است. چرا که از ریشه (هدی) به معنی هدایت گرفته شده است. واژه «مهدی» به معنی هدایت شده و «مهدوی » یعنی منتسب به مهدی، مثل واژه علوی، حسینی و… اضافه شدن «ت» تأنیث به واژه مهدوی، تمام موضوعات و مفاهیمی را که به مهدی مربوط میشود در بر میگیرد.
در اصطلاح فقهی هم، با توجه به همین معنی هرگونه تفکر، راه، روش و حرکتی که به حضرت مهدی (علیه السلام) مرتبط باشد و بر وجود و حضور و تمنای ظهور ایشان تأکید نماید، تحت قلمرو واژه مهدویت است. از همین رو، سیطره مهدویت از حدود یک واژه و یک مفهوم بسیار فراتر است. مهدویت تبدیل به مکتبی شده که راه نجات بشر از تباهی و فساد در گرو تفکرات آن مکتب است. نهضتی که در سایر ادیان و کتب آسمانی نیز با نام منجی موعود تبلور داشته است. اعتقاد به ظهور نجات دهنده صالحی که حکومت مستضعفین جهان و صالحان زمان را برپا خواهد کرد و تجلی حکومت «عدل » بر روی زمین خواهد بود.
لزوم شناخت امام زمان( علیه السلام)
شناخت امام زمان، شناخت راه است. مگر میشود راه را نیافت و به مقصد رسید؟ امام به معنی پیشوا، راهبر و راهنما، هم چراغ راه است و هم خود راه. بندهای که میخواهد آگاهانه در مسیر حق گام بردارد و با انتخاب مسیر درست و صراط مستقیم به خالق معبود معشوق برسد، مشتاقانه در پی راه خواهد گشت و کسی که در این جستجو به دامان امامت چنگ زند، راه که نه، شاهراه را یافته است.
شاهراهی که انتهایش به کهکشان حق و حقیقت متصل است. اما کسی که به بیراهه رود و از شناخت امام خویش غافل شود نه تنها به سرمنزل مقصود نخواهد رسید بلکه در باتلاق جهل و گمراهی فرو خواهد رفت. از این روست که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) میفرماید: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه »؛ هر کس که بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است. [۱]
امام در شناخت خداوند، جزو ارکان این فرایند است. هر بنایی را ستونی لازم است و بنیان و ستون شناخت خالق بیهمتا، شناخت امام عصر است. فلذا برای ارتباط با خداوند و حصول معرفت الهی، به گفته شیخ صدوق (علیه الرحمه) باید به سراغ «ابواب الله» برویم تا بتوانیم از «سبیل الله» به «ادلاء علیه» برسیم:« ضروری است که معتقد باشیم امامان درهای رسیدن به خدا، راه به سوی او و دلالت به او هستند»[۲]
بر همین اساس است که در زیارت امام زمان( عجل الله) میخوانیم: «السلام علیک یا باب الله الذی لا یؤتی الا منه، السلام علیک یا سبیل الله الذی من سلک غیره هلک»؛ سلام بر تو ای درگاه خداوند، کسی به جز آن آستان، به سوی خدا راه نخواهد یافت، سلام بر تو ای راه خدا که هر کس به جز از آن طریق رود هلاک میشود. [۳]
با توجه به اینکه اکنون در عصر غیبت به سر میبریم و از دیدن امام زمان خود محروم هستیم، اگر این آیات و روایات و مبانی شناخت امام زمان (علیه السلام) در دسترس نبود، به یقین از مسیر دین خارج شده بودیم. وقتی نه راه را بشناسیم و نه بلد راه را، گمراهی حتمیست. حال دلیل تأکیدات فراوان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه اطهار( علیهم السلام) را بر ضرورت شناخت امام زمان (عجل الله) در مییابیم.
منابع
- بحارالانوار، ج۲۳، ص۷۶
- الهدایه، ص۳۲ و ۳۳
- کفعمی، بلد الامین، زیارت امام زمان علیه السلام
نظر شما