خبرگزاری بین المللی اهل بیت (ع) - ابنا: رسول خدا صلی الله علیه واله می فرمایند :
ثواب صلۀ رحم زودتر از ثواب هر کار خیر دیگری [به صاحب آن] میرسد.
إنَّ أعْجَلَ الخَیْرِ ثَواباً صِلَةُ الرَّحِمِ. (۱)
ارتباط فامیلی قوی میان اقوام، عاملی اساسی در تربیت مثبت فرزندان و ایجاد یک جامعه سالم و همبسته است. در زیر به تحلیل اهمیت این ارتباطات میپردازیم:
1. حمایت عاطفی و روانی: ارتباط نزدیک با اعضای خانواده و اقوام به فرزندان احساس امنیت و حمایت میدهد. این حمایت عاطفی باعث میشود که کودکان بهتر با چالشهای زندگی مواجه شوند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.
2. انتقال ارزشها و فرهنگ: از طریق ارتباطات خانوادگی، ارزشها، آداب و رسوم و فرهنگها به فرزندان منتقل میشود. این انتقال باعث شکلگیری هویت فرهنگی و اجتماعی کودکان میشود و آنها را با ریشههای خود آشنا میکند.
3. رشد اجتماعی و مهارتهای ارتباطی: فرزندان با تعامل مستمر با اقوام، مهارتهای ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت میکنند. این تعاملات به آنها یاد میدهد که چگونه در موقعیتهای مختلف رفتار کنند و چگونه با تنوع شخصیتها و دیدگاهها تعامل داشته باشند.
4. تقویت احساس تعلق: ارتباط قوی با اقوام، احساس تعلق به یک جمع را در کودکان تقویت میکند. این احساس تعلق میتواند به آنان انگیزه دهد تا در اجتماع فعّال باشند و به دیگران کمک کنند، زیرا میدانند که بخشی از یک شبکه حمایتی بزرگتر هستند.
5. مدلسازی رفتار: اقوام بهعنوان الگوهایی برای کودکان عمل میکنند. رفتار و نگرشهای مثبت اعضاء خانواده میتواند تأثیر مستقیم بر شخصیت و رفتار فرزندان داشته باشد. کودکان به راحتی از بزرگترهای خود یاد میگیرند و این یادگیری میتواند به نگرشها و اصول اخلاقی آنها گسترش یابد.
6. کاهش تنشهای خانوادگی و روانی: ارتباطات قوی میان اعضای خانواده به کاهش تنشها و مشکلات خانوادگی کمک میکند. این ارتباطات باعث میشود که مشکلات بهسرعت شناسایی و برطرف شوند، و از ایجاد فشار روانی بر روی فرزندان جلوگیری میکند.
ارتباط فامیلی قوی نه تنها به تربیت فرزندان کمک میکند، بلکه باعث ایجاد یک جامعه همبسته، با همدلی و پشتیبانی متقابل میشود. با تقویت این ارتباطات فرزندان می آموزند که برای حفظ ارزشها و نگرشهای قومی و اصالت خود لازم است صله رحم. ا پر رنگ کنند و با این رفت و آمدها میتوان بستری فراهم کرد که در آن فرزندان در یک فضای مثبت و دلگرمکننده رشد و پرورش یابند.
پاورقی:
کافی، جلد 2، صفحه 152
نظر شما