به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ تحولات میدانی که منجر به تسلط شورای انتقالی جنوبی مورد حمایت امارات بر استانهای شرقی یمن شد، در اسرائیل بدون واکنش نگذشت؛ اسرائیل این تحولات را ظاهراً، تحولی ساختاری در معادلات جنگ ارزیابی کرده و آماده است در مسیر آن مداخله کند تا منافع خود را تأمین نماید.
براساس گزارش روزنامه «الاخبار» لبنان، اسرائیل اهمیت استراتژیک تنگه بابالمندب را از یاد نمیبرد؛ تنگهای که حلقه ارتباطی میان دریای سرخ و اقیانوس هند است و دروازه شرقی تقریباً یگانه این کشور محسوب میشود. بنابراین، اسرائیل از هر اقدام یا روندی که بتواند انصارالله را از تهدید مسیرهای دریایی این تنگه – و به تبع آن تجارت دریایی و امنیت بندر ایلات – بازدارد، حمایت میکند و تلاش میکند این تنگه به ابزاری برای فشار استراتژیک در دست دشمنانش، بهویژه ایران، تبدیل نشود. همچنین، اسرائیل نگران است که انصارالله هر آرامش نسبی را برای توسعه سامانههای تسلیحاتی پیشرفته – بهویژه آنهایی که توان تهدید عمق اسرائیل را دارند – و تعمیق روابط با ایران و حزبالله استفاده کند و یمن را به یک جبهه فشار دائمی تبدیل نماید.
مطالعات، برآوردها و مواضع مراکز پژوهشی و تصمیمگیرندگان اسرائیلی همگی بر این نکته توافق دارند که حملات هوایی و دریایی به تنهایی دیگر قادر به مهار جنبش انصارالله نیستند. بنابراین، اجماع بر ضرورت حمایت از مسیر زمینی، بر پایه اتحاد نمایندگان محلی مخالف صنعا و ایجاد یک پایگاه نظامی و سیاسی مشترک که بهعنوان سکوی پیشروی به شمال استفاده شود، در حال شکلگیری است. هر گونه مداخله خارجی مستقیم، هزینهبر و با نتایج نامطمئن خواهد بود، در حالی که گزینه حل بحران با واسطه، امنترین و مطمئنترین روش باقی میماند.
بر اساس این دیدگاه، مناطق جنوب و سواحل غربی یمن بهعنوان نقاط آغاز و تمرکز نیروها در نظر گرفته میشوند، در حالی که شمال یمن به ویژه صنعا و صعده بهعنوان مرکز اصلی قدرت جنبش انصارالله شناخته میشود؛ کنترل این مناطق به معنای ادامه تهدید مسیرهای دریایی بینالمللی، توان توسعه سامانههای موشکی و پهپادی و ایجاد خطر برای اسرائیل در چارچوب نبرد باز با محور مقاومت است.
از زمان عملیات طوفان الاقصی و نبردهای پشتیبانی پس از آن، اسرائیل تلاش کرده تا شکاف جغرافیایی خود با یمن را از طریق بهرهگیری از ظرفیت طرفهای حامی توافق با خود در خلیج فارس پر کند، با این ادعا که مقابله با ایران و متحدانش، مصلحت مشترک است. در این چارچوب، ابوظبی بهعنوان شریک محوری تلآویو مطرح است؛ تلآویو بر این باور است که بسیج و هدایت این طرفها برای خدمت به عقیده امنیتی جدید اسرائیل ضروری است تا از تبدیل انصارالله به تهدید واقعی در دروازه شرقی کشور جلوگیری شود.
رسانههای اسرائیلی کنترل استانهای شرقی یمن توسط نمایندگان محلی متحد امارات را با خوشحالی پوشش دادند و آن را فرصتی برای ایجاد یک کشور جنوبی پایدار با انضباط نظامی که قادر به کنترل سواحل و جزایر استراتژیک باشد، – چه تحت مدیریت مستقیم ابوظبی یا با حمایت مؤثر آن، ارزیابی کردند. تلآویو همچنین این تغییر را فرصتی دیپلماتیک و امنیتی برای مهار نفوذ ایران در دریای عرب و خلیج عدن میداند و میبیند که میتواند بهعنوان ابزار فشار بر عربستان از طریق محدود کردن عمق استراتژیک آن و کاهش یکی از مهمترین اهرمهای نفوذ منطقهایاش در یمن عمل کند. این امر بهنظر میرسد بخشی از پروژهای هماهنگ با دولت آمریکا باشد تا موقعیت ریاض را تحت تأثیر قرار داده و آن را به سمت عادیسازی روابط با اسرائیل بر اساس شرایط تلآویو سوق دهد.
در آگوست گذشته، مؤسسه تحقیقات امنیت ملی تلآویو یادداشتی با عنوان «اسرائیل در صحنه دریای سرخ: استراتژی دریایی بهروزشده» منتشر کرد که توسط «یووال آیالون» رئیس سابق کشتیسازی نیروی دریایی اسرائیل و «یوئل جوزانسکی» عضو سابق شورای امنیت ملی اسرائیل تهیه شده بود. این سند بر ضرورت ایجاد مفهوم استراتژیک بلندمدت برای دریای سرخ، بیش از یک صحنه امنیتی تأکید داشت و آن را ستون اصلی امنیت ملی اسرائیل دانست.
این سند خواستار ایجاد یک ائتلاف منطقهای گسترده شد که کشورهای منطقه، شریک در عقیده امنیتی اسرائیل باشند و حضور اسرائیل در دریای سرخ را به عنوان یک سرمایه استراتژیک برای کل منطقه تثبیت کند؛ جایی که منافع ژئوپلیتیک، اقتصاد جهانی و رقابت بین قدرتهای بزرگ با خطرات امنیتی غیرمتعارف تلاقی میکند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما