به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت الاسلام «حمید احمدی» رییس کمیته فرهنگی و آموزشی ستاد مرکزی اربعین با ارسال یادداشتی به ابنا در آستانه عید سعید فطر با عنوان «روزه به قندِ لبِ یار بگشا!» تصریح کرد: دلی که در یک ماه تشرف بر مائده مَأدبه الهی گنجایش یافت تا خداوند در آن سُکنی گزیند و به عرش الهی و بیت المقدس و بیت‌الله تبدیل شود. چنان‌چه خداوند فرمودند: "لایَسَعُنِی أرْضِی وَلا سَمائِی وَلکِن یَسَعُنِی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِن" [کافی،ج۲، ص ۱۲] من در زمین و آسمانم نمی‌گنجم؛ ولی قلب بنده مؤمنم مرا در خود جای می‌دهد." دلی که مسکن خداوند شد، حرم الهی خواهد بود. چنان‌چه امام صادق عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ فرمود: اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَتُسْکِنْ حَرَمَ اَلله غَیْرَاَلله" [بحارالانوار،ج ۶۷، ص۲۵] "قلب حرم خداوند است، پس در حرم الهی غیر خدا را ساکن مساز"
متن یادداشت وی به شرح زیر است:
مهمان خوان‌الهی تا آن زمان که در کنار محبوب خویش در ضیافت بسر می‌برد، هر روز و شب او عیدوار است. شما را عید در سال دو بار است، دو صد عید است هر دم کار ما [سنایی]. به همین انس و معرفت است آن‌گاه که در این ضیافت در رنج و مرارت قرار می‌گیرد، به دلیل این ادراکِ با محبوب بودن و بر مائده یار نشستن، همه رنج‌ها و مشقات بر او شیرین می‌شود. ضیافتی که انس با محبوب بر حُبِّش افزوده و قرب و اتصالش به مراد و محبوبش تشدید می‌گردد و به برکت این ضیافت دست‌هایش به حلقه طاعتش آویخته شده و آرامش مهمان قلبش شده و به یمن آن خوف و اضطراب از او سلب گردیده است. "بِکَ اَنِسَت مَحَبَّتی و اِلِیکَ اَلقَیتُ بیدی وَ بِحبلِ طاعتِکَ مَدَدتُ رَهبَتی"[ از دعای ابوحمزه ثمالی]
و نیز چنین می‌اندیشید که بعد رنج روزه، روز عید است و دل‌خوش که قرار است از یار هدیه‌ای دریافت دارد و عزیزترین و شیرین‌ترین تحفه برای عاشق، لبخند یار باشد و حتی تصورش او را غرق در سرور می‌سازد، تصورِ آن‌که روزه به لبخند و قندِ لبِ یار می‌گشاید برای سالک و مهمان این بزم الهی، نشاط و شادی آفرین است. روزه مگشای جز به قند لبش، قند او در دهان مبارک باد. چون آن محبوب و صاحب ضیافت خود فرمودند: "روزه برای من باشد و جزا و جایزه‌اش را خود عطا می‌کنم" "الصّومُ لی واَنا اُجزی به" [محجه‌البیضاء، ج۲، ص۱۲۳]
او که گوش جانش به ملکوت گشوده بود و اسرار عالم بر او هویدا و در فراز این ضیافت بنشسته و بهره گرفته، فرمودند: "در پایان ضیافت الهی و با رؤیت هلال شوال، منادیان در آسمان‌ها اهل ایمان را چنین می‌خوانند: اَیُّهالمُومنون اِغدوا الی جَوائِزکم" "ای مؤمنان به سوی جوائزتان بشتابید" [وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۴۰] لذا اولیای الهی چون این ضیافت را با عظمت و شکوه و کرامتند می‌یابند و نهایت جود و سخا را در حریم کبریایی‌اش مشاهده می‌کنند، در شکرانه‌ای عاشقانه و شورانگیز عیدی برپا می‌کنند و چنین نغمه سر می‌دهند: "اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ..." خدایا ای اهل بزرگی و عظمت و ای شایسته بخشش و قدرت و سلطنت و ای شایسته عفو....! این فراز و عظمت و شرافتی است که این روز، روز فطر، روز میعاد و روز میثاق با فطرت و شکافته شدن دل مهمان خدا برای پذیرش صاحب خانه و صاحب ضیافت است.
دلی که در یک ماه تشرف بر مائده مَأدبه الهی گنجایش یافت تا خداوند در آن سُکنی گزیند و به عرش الهی و بیت المقدس و بیت‌الله تبدیل شود. چنان‌چه خداوند فرمودند: "لایَسَعُنِی أرْضِی وَلا سَمائِی وَلکِن یَسَعُنِی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِن" [کافی،ج۲، ص ۱۲] من در زمین و آسمانم نمی‌گنجم؛ ولی قلب بنده مؤمنم مرا در خود جای می‌دهد." دلی که مسکن خداوند شد، حرم الهی خواهد بود. چنان‌چه امام صادق عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ فرمود: اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَتُسْکِنْ حَرَمَ اَلله غَیْرَاَلله" [بحارالانوار،ج ۶۷، ص۲۵] "قلب حرم خداوند است، پس در حرم الهی غیر خدا را ساکن مساز"
از این رو، عید فطر روز مهمان شدن خداوند بر دل مهمانان تشرف یافته بر مائده‌اش و ارتزاق کنندگان از مأدبه‌اش است. چون این روز چنین شرافت یافته و بر فراز عزت نشسته و روز جوائز و عطای خاص الهی شد، محبوب و برگزیده حبیب خدا شد. چنان‌چه فرمودند: "اما خَیرتُه من الاَیّام یوم الفطر"
"برگزیده رسول‌خدا از میان روزها، روز فطر است" و به سبب این شرافت، این روز، عید برای حبیب خداوند و خاندانش و برای همه امت اسلام قرار گرفت و شرف و فخر و عزت برای ایشان و امتش شد.
پس سلام بر تو ای عید بزرگ الهی! سلام بر تو ای روز برگزیده پیامبر خدا! سلام بر تو ای روز عطایا و جوائز پروردگار بر اهل ضیافت بی‌مثالش! سلام بر تو ای روز درخشش مقام کبریایی و روز تجلی عظمت ، جود و جبروت خداوند! سلام بر تو ای روز بخشش و غفران الهی! سلام بر تو ای شکوه فرجامین ضیافت آسمانی! سلام بر تو ای باب و مدخل ورود به ساحت عزت و شرافت نبوی و خاندان با کرامت و عزتمند علوی! درخشش شکوهت را بر جان و جهان ما تا ضیافتی دیگر بتاب! جان‌های ما را به درخشش دعا و مناجات مهمانانت تا دیداری دیگر زنده بدار
خدایا! لذت مأدبه کریمانه‌ات را بر کام ما تا تشرف دیگر بر مائده‌ات گوارا و شیرین نگه دار ! الها! به حرمت ضیافت و سفره نورت، منافذ دل ما را بر اغیار بسته نگه‌دار و روزنه‌های گشوده به ملکوتت را مفتوح بدار!
عید فرخنده ضیافت الهی بر مهمانان خداوند کریم مبارک باد!
حمید احمدی
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما