۲ تیر ۱۴۰۴ - ۰۲:۲۰
جهان در انتظار پاسخ ایران/ هسته‌ای در برابر هسته‌ای؟

ایران پس از حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای‌اش، بیش از پیش تهدید به حمله به راکتور دیمونا می‌کند؛ این در حالی است که اسرائیل از ناتوانی سامانه‌های دفاعی خود و خطر انفجار رادیواکتیو بیم دارد. روزنامه «الاخبار» لبنان در گزارشی به بررسی احتمال حمله ایران به راکتور دیمونا در اراضی اشغالی در پاسخ به بمباران تاسیسات هسته ای خود پرداخته است.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ با ورود مستقیم آمریکا به درگیری در کنار تجاوز اسرائیل به ایران و هدف قرار دادن سه تأسیسات هسته‌ای: «فوردو»، «نطنز» و «اصفهان»، اکنون صحبت‌هایی درباره سناریوهای احتمالی پاسخ ایران مطرح شده است. در صدر این احتمالات، حمله تهران به راکتور هسته‌ای «دیمونا» اسرائیل قرار دارد؛ راکتوری که ایران بارها تهدید به هدف قرار دادنش کرده است. این در حالی است که اسرائیل، برخلاف جمهوری اسلامی، عضو پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) نیست.

آخرین تهدید در این زمینه، حدود یک هفته پیش از سوی یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی ایران مطرح شد. همچنین نقل قول‌هایی از یک مقام بلندپایه ایرانی منتشر شد که در همین راستا گفته بود: راکتور دیمونا ممکن است هدفی مشروع باشد اگر جنگ وارد ابعاد جدیدی شود. او همچنین تأکید کرد که سپاه پاسداران، اطلاعات کاملی از ذخایر موشک‌های رهگیر اسرائیل دارد.

دیمونا؛ مشهورترین راکتور هسته‌ای اسرائیل

با آنکه اسرائیل با اتخاذ سیاست «ابهام هسته‌ای»، هرگز به‌طور رسمی اعلام نکرده که دارای برنامه هسته‌ای، چه نظامی و چه غیرنظامی، است، اما راکتور «دیمونا» که نخستین‌بار توسط روزنامه بریتانیایی «ساندی تایمز» و با استناد به شهادت مهندس اسرائیلی، «مردخای وانونو» فاش شد، یکی از اصلی‌ترین تأسیسات برنامه هسته‌ای اسرائیل محسوب می‌شود.

وانونو که بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۵ در مرکز تحقیقات هسته‌ای نقب کار می‌کرد، فاش کرد که علاوه بر «دیمونا»، تأسیسات مهم دیگری چون مرکز «ناحال سوریک» در جنوب تل‌آویو و انبار «عیلبون» در نزدیکی جلیل سفلی (که محل ذخیره سلاح‌های هسته‌ای است)، بخشی از برنامه مخفی هسته‌ای اسرائیل هستند.

بر اساس گفته‌های وانونو، راکتور دیمونا که اکنون شامل ۹ ساختمان است و حدود ۳ هزار مهندس و تکنسین در آن فعالیت می‌کنند، در دهه ۱۹۶۰ با کمک فرانسه در صحرای نقب ساخته شده و سالانه ۴۰ کیلوگرم پلوتونیوم نظامی تولید می‌کند. تخمین زده می‌شود توان آن حداقل ۱۵۰ مگاوات باشد.

مهم‌ترین بخش‌های این راکتور شامل گنبد نقره‌ای آن، ساختمان زیرزمینی ۶ طبقه‌ای فوق محرمانه (که محل جداسازی پلوتونیوم و ساخت مواد انفجاری هسته‌ای است)، و دو ساختمان دیگر است که یکی از آن‌ها محل انجام آزمایش‌ها و دیگری محل تولید فلز اورانیوم با استفاده از تکنولوژی لیزری است.

میان توان نظامی ایران و «مصونیت هسته‌ای» اسرائیل

به طور کلی، سناریوهای احتمالی پاسخ ایران به دو عامل اصلی بستگی دارد. عامل اول توان موشکی و پهپادی ایران برای وارد کردن ضربه مؤثر به تأسیسات هسته‌ای اسرائیل است. عامل دوم نیز توانایی سامانه‌های دفاعی اسرائیل یا مقاوت خود این تأسیسات در برابر چنین حملاتی می باشد.

در مورد عامل اول، تحلیل‌گران بر این باورند که رویارویی اخیر میان ایران و اسرائیل، سطح بالای فناوری نظامی ایران را نشان داده است؛ به‌ویژه در حوزه موشک‌های بالستیک سنگین و دقیق. ایران در روزهای اخیر با همین توان، مراکز استراتژیکی در عمق خاک اسرائیل، مانند ساختمان بورس تل‌آویو، مؤسسه وایزمن در رخووت، و پایگاه اطلاعاتی در بئرالسبع (نزدیک به دیمونا) را هدف قرار داده است.

از جمله موشک‌های مورد استفاده ایران می‌توان به «خیبرشکن» با برد ۱۴۵۰ کیلومتر (دارای قابلیت هدایت ماهواره‌ای) و موشک «سجیل» با برد ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر اشاره کرد. ایران همچنین موشک‌های فراصوتی مانند «فتاح ۲» (با سرعت ۱۳ ماخ) در اختیار دارد که هنوز به‌کار نگرفته است.

روزنامه عبری‌زبان «معاریو» اخیراً از نگرانی واقعی نهادهای امنیتی اسرائیل نسبت به زرادخانه موشکی ایران خبر داد و نوشت: بیش از هزار موشک بالستیک سنگین و فراصوت علیه تأسیسات هسته‌ای اسرائیل هدف‌گذاری شده‌اند.

تلاش برای تقویت حفاظت از دیمونا

از سوی دیگر، اسرائیل در سال‌های اخیر اقدامات گسترده‌ای برای تقویت امنیت راکتور «دیمونا» انجام داده است. بر اساس تصاویر منتشرشده از «مرکز جیمز مارتین»، نشانه‌هایی از ساخت‌وسازها و تدابیر جدید امنیتی در اطراف این تأسیسات دیده شده است.

در سال ۲۰۱۸، «کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل» تصمیماتی برای افزایش حفاظت از «دیمونا» و «ناحال سوریک» گرفت، به‌دلیل تهدیدهای فزاینده از سوی محور مقاومت.

روزنامه «هاآرتص» در گزارشی نوشت که این کمیسیون تمرین‌هایی برای شبیه‌سازی حمله موشکی به یکی از راکتورها برگزار کرده است که از جمله تمرین‌ها، تخلیه کارکنان و به‌کارگیری پروتکل‌های جلوگیری از نشت مواد رادیواکتیو بوده است.

تهدید واقعی یا بزرگ‌نمایی هدفمند؟

برخی مفسران اسرائیلی معتقدند که برخورد یک موشک بالستیک مانند اسکاد، در فاصله ۳۵ متری راکتور دیمونا، می‌تواند به نشت گازهای رادیواکتیو یا آسیب به سامانه‌های خنک‌کننده آن منجر شود.

«یهودا آری گروس» تحلیل‌گر نظامی اسرائیلی، هشدار داد که ممکن است اسرائیل با یک فاجعه چرنوبیل جدید مواجه شود و در صورت حمله به دیمونا، جامعه اسرائیلی دچار وحشت هسته‌ای شود. وی همچنین گفت که این راکتور بسیار قدیمی است و همین امر نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد.

در مقابل، سازمان انرژی اتمی آمریکا هشدار داده است که حمله به دیمونا ممکن است منجر به پخش آب سنگین، انفجار و آتش‌سوزی با مواد سوختی هسته‌ای، و ایجاد ابرهای رادیواکتیو شود که با باد از نقب به تل‌آویو و حتی کرانه باختری، قبرس و اردن منتقل شوند.

با این حال، «خالد طوقان» رئیس «هیئت انرژی اتمی اردن»، این ادعاها را رد کرده و گفته است که اردن در صورت حمله به دیمونا، به دلیل موقعیت جغرافیایی و جهت باد، کمترین تأثیر را خواهد دید؛ موضوعی که در مورد کشورهایی چون لبنان نیز صدق می‌کند.

..............................

پایان پیام/ ۲۶۸

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha