خبرگزاری بینالمللی اهلبیت (ع) ـ ابنا: عالمان دینی بر زیارت با پای پیاده اهتمام دارند؛ دلیل توجه خاص به چنین زیارتی، کمبود وسایل نقلیه و عدم امکانات نیست بلکه پیاده رفتن به سوی هدف مقدس، سبب خیر و برکت و به خودی خود معرفتافزاست. پیادهروی در زیارت امام حسین (ع) نیز حرکتی است که با مشقت دادنِ نفس همراه است؛ ازاینرو، موجب تکامل معنوی انسان خواهد شد. از آنجا که «أفضل الأعمال أحمزها» (۱) یعنی بهترین کارها دشوارترین آنهاست میتوان گفت اگر یک عمل عبادی به دو صورت ساده و سخت، قابل انجام باشد، قطعاً اگر راه سخت انتخاب شود، ثواب بیشتری خواهد داشت. در مورد زیارت با پای پیاده نکات ذیل نیز قابل توجه است.
الف. سنت و سیره رسول اکرم (ص)
سیرهی نبوی اینگونه بوده که هر هفته شنبهها برای نماز و دعا پیاده به مسجد قبا میرفت با اینکه مرکب وجود داشت (۲).
ب. سنت و سیره اهل بیت (ع)
حضرات معصومین به زیارت و شرکت در مراسم حج، به صورت پیاده تشویق میکردند و خود نیز با پای پیاده، مسیر را طی میکردند با اینکه در آن زمان مرکب راهوار در دسترس بود؛ چنانچه امام حسن مجتبی (ع) بارها پیاده به حج رفتند (۳).
ج. توصیه بر زیارت با پای پیاده و افزایش ثواب
تأکید بزرگان دین بر پیاده رفتن به زیارت بهاندازهای بود که در طول تاریخ حتی افرادی که قدرت بر زیارت بهصورت سواره داشتند، باز هم سعی میکردند این مسیر را پیاده طی کنند تا از ثواب فراوان آن بهرهمند گردند (۴). اگرچه سفر زیارتی، به هدف زیارت کردن است، اما شکل و چگونگی آن نیز در بیشتر شدن ثواب زیارت دخالت دارد و هر قدمی که در مسیر زیارت برداشته میشود دارای اجر و پاداش است (۵).
د. احیای امر الهی و جهانی شدن عظمت ائمه (ع)
ائمه (ع) بر زنده نگه داشتن امر ولایت و رساندن پیامشان، بسیار سفارش کردند. در آموزههای دینی، این مهم به «اِحیاء امر» تعبیر شده است (۶). هر عملی را که در راستای زنده نگهداشتن نام و ترویج یاد و معارف اهلبیت (ع) باشد، مورد پسند است. بدون تردید امروزه زیارت اربعین با پای پیاده، شکوهمندترین شکل ممکنِ زنده نگه داشتن پیام عاشورا برای مردم جهان است.
ه. نمایانگر و تقویت کننده اتحاد و همدلی
همبستگی و اتّحاد مسلمانان، در مقابل دشمنان اهمّیت بسیار دارد. امروزه پیادهروی اربعین، موجب تقویت وحدت و همدلی بین مردم میشود؛ زیرا، سراسر صلح و نیکی و نشان دهندهی قدرت مادی و معنوی مسلمانان در جهان است؛ بنابراین، پیادهروی اربعین، بهعنوان مقدمهی عمل عبادی، سنت و سیره بزرگان دین بوده و آثار معنوی فراوانی همراه دارد از جمله اینکه موجب بزرگداشت و احترام به مقام امام (ع) و نیز زنده نگه داشتن پیام عاشورا برای مردم جهان میشود. بعلاوه تکامل معنوی انسان را به ارمغان خواهد آورد؛ زیرا همراه با مشقت دادنِ نفس است. همچنین احیای امر الهی است و موجب افزایش ثواب و تقویت وحدت و همدلی بین مردم نیز میشود.
پینوشت
۱_ مجلسی، محمد باقر (۱۴۰۳ق) بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج ۷۹، دوم، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ص۲۲۹.
۲_ «روی عن أبی سعید الخدری قال لما صرفت القبلة إلی الکعبة أتی رسول الله ص مسجد قباء فقدم جدار المسجد إلی موضعه الیوم و أسسه بیده و نقل رسول الله ص و أصحابه الحجارة لبنائه و کان یأتیه کل سبت ماشیا» مجلسی، محمد باقر (۱۴۰۳ق) بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۱۹، دوم، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ص ۱۹۴.
۳_ «أَقُولُ قَالَ عَبْدُ الْحَمِیدِ بْنُ أَبِی الْحَدِیدِ فِی شَرْحِ نَهْجِ الْبَلَاغَةِ رَوَی مُحَمَّدُ بْنُ حَبِیبٍ فِی أَمَالِیهِ أَنَّ الْحَسَنَ ع حَجَّ خَمْسَ عَشْرَةَ حِجَّةً مَاشِیاً تُقَادُ الْجَنَائِبُ مَعَهُ وَ خَرَجَ مِنْ مَالِهِ مَرَّتَیْنِ وَ قَاسَمَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مَالَهُ حَتَّی إِنَّهُ کَانَ یُعْطِی نَعْلًا وَ یُمْسِکُ نَعْلًا وَ یُعْطِی خُفّاً وَ یُمْسِکُ خُفّاً» ابن أبی الحدید، عبد الحمید (۱۴۰۴ق) شرح نهج البلاغه، ج۱۶، قم: مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، ص ۱۰؛ مجلسی، محمد باقر (۱۴۰۳ق) بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۳، دوم، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ص ۳۵۷.
۴_ «مَنْ زَارَ جَدِّی عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةً مَقْبُولَةً وَ عُمْرَةً مَبْرُورَةً وَ اللَّهِ یَا ابْنَ مَارِدٍ مَا یُطْعِمُ اللَّهُ النَّارَ قَدَماً اغْبَرَّتْ فِی زِیَارَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع مَاشِیاً کَانَ أَوْ رَاکِباً یَا ابْنَ مَارِدٍ اکْتُبْ هَذَا الْحَدِیثَ بِمَاءِ الذَّهَب» طوسی، محمد بن الحسن (۱۴۰۷ق) تهذیب الأحکام، ج۶، چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیه، ص۲۱.
۵_ «قال ابو عبد الله (علیه السلام) : مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَی عَنْهُ سَیِّئَةً حَتَّی إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ] حَتَّی إِذَا قَضَی مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّی إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَی» ابن قولویه، جعفر بن محمد (۱۳۵۶ش) کامل الزیارات، نجف: دار المرتضویة، ص۱۳۲.
۶_ «فَقَالَ: رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْیَا أَمْرَنَا» طوسی، محمد بن الحسن (۱۴۱۴ق) الأمالی، قم: دار الثقافة، ص۱۳۵.
نظر شما