به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت: در پاسخ به شبهات و سوالات نباید طرف مقابل را کوچک و حقیر شمرد یا با تکبر و منیت و استهزاء سخن گفت بلکه باید با منطق و استدلال صحبت کنیم به گونه ای که دین تقویت شود.
به گزارش شفقنا، آیت الله سید محمد غروی در افتتاحیه چهارمین دوره آموزشی شبههشناسی، روش پاسخ و مواجهه که امروز به همت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه های علمیه در مجتمع یاوران حضرت مهدی(عج) برگزار شد، با اشاره به آیه ۴۳ سوره نحل که می فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیْهِمْ ۚ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ» عنوان کرد: این آیه می فرماید در صورتی که نمی دانید باید پرسش کنید. یک ارتکاز عقلایی است که انسان وقتی چیزی را نمی داند از اهل علم بپرسد.
وی با بیان اینکه سؤال بدون مقدمه ایجاد نمی شود و پشتوانه هر سؤال یک فکر است، گفت: پرسش و پاسخ سبب میشود که گوینده و شنونده با یکدیگر تعامل داشته باشند و متوجه شوند مطلب چقدر فهم شده است.
عضو شورای عالی حوزههای علمیه اضافه کرد: گاهی سؤال ناظر به یک شبهه و نقد است. امروز یکی از چالش های فضای مجازی شبهه افکنی در عرصه های مختلف اعتقادی، دینی، تاریخی و سیره ائمه (ع) است که با هدف سست کردن عقاید انجام میشود.
وی با تاکید براینکه هرکسی قدرت مجادله و پاسخ گویی ندارد، گفت: قدرت مجادله احسن در عین اینکه مهارت است یک ظرفیت خاص ذهنی و کلامی را می طلبد. گاهی برخی این ظرفیت را ندارند و وارد این عرصه میشوند و مشکلاتی را ایجاد می کنند.
وی تاکید کرد: نباید تصور کنیم بحرالعلوم هستیم و به همه امور احاطه داریم بلکه باید در زمینه ای که تخصص داریم و مطالعات داشته ایم ورود کنیم و از ورود به مسائلی که تخصصی نداریم پرهیز کنیم.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ادامه داد: گاهی برای اینکه تسلط وجود ندارد به جای پرداختن به متن به حواشی پرداخته میشود. در این صورت به جای پاسخ به یک شبهه، شبهات متعدد نیز ایجاد می شود.
وی اظهار کرد: با یک شبهه نباید شبهه دیگری اضافه کرد. مطرح کردن موضوعاتی که توان پاسخ گویی کامل به آن را نداریم یا شرایط پاسخ کامل وجود ندارد باعث می شود اعتقادی که افراد دارند هم به شبهه تبدیل شود. از بزرگ گویی پرهیز شود. امروز افراد با بزرگ گویی جذب نمیشوند.
وی یادآور شد: اصل سؤال مبارک است، زیرا سبب می شود مطالب بهتر فهم شود اما بحث، مباحثه و اقامه برهان کار هرکسی نیست. آنچه مطرح می شود نباید زمینه ساز شبهات دیگر شود.
غروی گفت: یکی از وظایف ما در حوزه های علمیه تعلم، تبلیغ و دفاع از دین است. در روایات بیان شده است که سؤال کنید تا خدا شما را مورد لطف قرار دهد زیرا سؤال کلید رحمت است. در این امر چهار نفر یعنی پرسش کننده، گوینده، شنونده و کسی که اینها را دوست دارد اجر می برد.
وی بیان کرد: در روایتی دیگر آمده است عالمانی که شریعت ما را می شناسند ضعفای شیعه را از جهالت خارج کنند و به نور علمی که ما به آنها داده ایم دعوت کنند. امام صادق (ع) می فرماید:«عُلَماءُ شیعَتِنا مُرابِطونَ فِی الثَّغرِ الّذی یَلی إبلیسَ و عَفاریتَهُ، یَمنَعونَهُم عَنِ الخُروجِ عَلی ضُعَفاءِ شیعَتِنا، و عَن أن یَتَسَلَّطَ عَلَیهِم إبلیسُ و شیعَتُهُ؛ علمای شیعه ما، نگهبانان مرزی هستند که در آن سویش ابلیس و دیوهایش قرار دارند و [این علما] جلوی یورش آنها به شیعیان ناتوان ما و تسلّط یافتن ابلیس و پیروان او بر ایشان را می گیرند.»
عضو شورای عالی حوزههای علمیه بیان کرد: گاهی در مباحثه جنبه های عاطفی غلبه می کند. اگر تندی کنیم و به افراد برچسب بزنیم خود را خلع سلاح و ضعیف کرده ایم. باید با منطق بحث کنیم تا رفع شبهه شود. برای اینکه موثر باشیم و به فکر و اندیشه دیگران ورود به حق داشته باشیم باید از تندی پرهیز کنیم.
وی توجه به توانایی علمی، عاطفی و عدم ایجاد جدید شبهه در پاسخ به پرسش ها را مورد تاکید قرار داد و اظهار کرد: ما در مقام اصلاح هستیم به همین خاطر هرچقدر از ما تواضع، انصاف و ادب ببینند اثر بیشتری خواهیم داشت. امیدواریم وظیفه اصلی حوزه یعنی یاد گرفتن و یاد دادن را به خوبی عمل کنیم. باید به گونه ای حرف بزنیم که دین تقویت شود.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما