به گزارش خبرگزاری بینالملی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ امروز پنجشنبه(۱۵ عقرب/آبان) مصادف با هجدهمین سالروز شهادت سیدمصطفی کاظمی، از فرماندهان جهادی شیعه و رئیس کمیسیون اقتصاد مجلس نمایندگان افغانستان است. شهید کاظمی در پانزدهم آبان ۱۳۸۶ با پنج عضو دیگر مجلس نمایندگان افغانستان که برای بازدید از کارخانه قند به استان بغلان در شمال افغانستان سفر کرده بودند، در یک رویداد تروریستی شهید شد.
فرمانده جهاد علیه شوروی
کاظمی از ابتدای جهاد علیه اشغال شوروی سابق و همچنین در حاکمیت اول طالبان در سنگرهای مبارزه قرار گرفت و به عنوان یک فرمانده جسور در صحنههای نبرد حضور یافت و در مسیر پیروزی نقش برجستهای ایفا کرد. او که شجاعانه از میان مردم برخواسته بود، با قبول خطرات بیشمار برای تمام مردم و به خصوص شیعیان حماسه آفرید و نقش تعیینکنندهای در تاریخ سیاسی معاصر افغانستان ایفا کرد.
عبور افغانستان از منازعه ویرانگر
مهمترین و موثرترین اقدام شهید کاظمی، حضور در نشست بن اول بود؛ نشستیکه افغانستان بعد از چند دهه منازعه ویرانگر رهایی یافته بود. حکومت انتقالی در سال ۱۳۸۱ که محصول این نشست بود، آقای کاظمی به حیث وزیر تجارت تعیین شد و با فهم و اندیشه و آشناییکه با درد مردم داشت، یک افغانستان ویران را به کشور نوین تبدیل و زیربناهای اقتصادی آن را احیا کرد.
.
.
معمار وحدت ملی افغانستان
سیدمصطفی کاظمی تنها یک سیاستمدار نبود؛ او کنشگری جسور، مدبری توانمند و شخصیتی بود که در عمق وجودش به وحدت و همبستگی ملی ایمان داشت؛ او در هر سخن و عمل خویش، همواره به دنبال پیوند دادن دلها و نزدیک ساختن مردم افغانستان به یکدیگر بود، زیرا راز رسیدن به رشد و توسعه پایدار را در همین وحدت ملی میدید؛ از این روی به معمار وحدت ملی افغانستان شهرت یافت.
وزارت و وکالت برای خدمت
کارنامه درخشان او در طول سالهای خدمت، از وزارت تجارت و صنایع گرفته تا ریاست کمیسیون اقتصادی مجلس نمایندگان و دیگر مناصب مهم کشوری و سمتهای نظامی و سیاسی، گواهی بر دوراندیشی، آگاهی و مدیریت این مرد بزرگ است.
اگر دست شوم ترور و توطئه، با قتلهای زنجیرهای نسل روشنفکران و رهبران ملی را از میان نمیبُرد، بیتردید امروز افغانستان در چنین بنبست و بحران پیچیدهای گرفتار نمیبود و مردمش تسلیم چنین سرنوشت تلخ و آیندهای تاریک نمیشدند.
آنچه کاظمی را در دلها و خاطرهها جاودانه ساخته است، تعهد راسخ، صداقت بیشائبه و شجاعت استثنایی او در مسیر خدمت به مردم بود. او به تغییر بنیادین در ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باور داشت و برای تحقق این آرمان، از هیچ فداکاری دریغ نمیورزید.
.
.
نیمه آبان، روز سیاه بغلان
پانزدهم عقرب/آبان روزی است که در تقویم تاریخ افغانستان با خون نگاشته شد، ولایت/استان بغلان شاهد فاجعهای دردناک بود که نه تنها شخصیتی برجسته را از میان جامعه تشیع ربود، بلکه امیدی بزرگ را در دل ملتی رنجدیده خاموش ساخت.
گفته میشود، فردی که در پوشش یک استقبالکننده، با حلقه گل در دست، خود را به جمع استقبالکنندگان رسانده بود، خود را منفجر ساخت. این حمله انتحاری نه تنها جان کاظمی و همراهانش را گرفت، بلکه شماری از حاضران بیگناه را نیز به کام مرگ کشاند.
امروز، پس از گذشت هجده سال از این فاجعه ملی، چرایی و چگونگی این ترور هنوز در پرده ابهام پوشیده مانده است. رمزگشایی از این معمای تاریخی، پرسشی است که هنوز پاسخ روشنی نیافته و در اذهان مردم افغانستان و خصوصا جامعه تشیع همچنان زنده و جاری است.
.
.
مانند کاظمی انگشتشمار بود
شهادت آقای کاظمی اندوه بزرگی بر دل مردم افغانستان، رفقا و شخصیتهای سیاسی برجای گذاشت. مقامهای سیاسی حکومت سابق افغانستان بارها در مناسبتهای مختلفی از شهید کاظمی به نیکویی یاد کرده و تلاشهای آن شهید ماندگار را برای حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی افغانستان ارزنده دانستهاند.
پس از شهادت استاد کاظمی، بسیاری از جریانهای سیاسی، نبود او را در فضای سیاسی افغانستان ضایعه بزرگ دانستند و معتقدند که مانند شهید کاظمی در این کشور انگشتشمار است.
...............
پایان پیام/
نظر شما