به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت الله العظمی جوادی آملی در بخشی از پیام خود به کنگره بین المللی علامه طباطبایی اظهار داشتند: انسان اگر از درون نجوشد مقلد است هر چند علوم فراوانی داشته باشد، این چشمه نیست بلکه استخر است و از استخر، کاری ساخته نیست باید تلاش کرد که چشمه های علم شوید، این بیان نورانی امام معصوم (علیه السلام) است که فرمود: «التَّعَلُّمُ بِالْعَقْلِ يُعْتَقَدُ»؛ یک عقل عملی است که عقال می کند، آن اندیشه چموش و جموح انسان دانشمند را می بندد، آن هوای چموش و جموح را می بندد، دست و پای او را می بندد عقال می کند. این عقل نمی گذارد که این علم رها بشود و همچنان استخری بماند، بلکه به جان گره می زند.
ایشان بیان داشتند: امیدواریم حوزه پربرکت ایران و نجف و سایر مواضع شیعه و دانشگاه های ایران و غیر ایران که دانشگاه های اسلامی هستند، موفق بشوند پربار بشوند، چشمه های جوشانی بسازند که دیگر ما گرفتار فرعون ها نشویم
معظم له بیان داشتند: روزی فرعون در مصر زندگی می کرد که ﴿يُذَبِّحُونَ أَبْناءَکم﴾ در دستگاه او بودند، اینها فقط پسربچه های نوزاد را می کشتند اما الآن این اسرائیلی که همان فرعون است نه تنها «یذبح أبناء» بلکه «یذبح بنات» و نه تنها «یذبح أبناء و بنات» بلکه «یقتل الآباء و یقتل الأمّهات»؛ فرعون فقط پسربچه های نوزاد را می کُشت اما اینها پسر و دختر، پدر و مادر، همه را در غزه یکجا خاک می کنند! این برای آن است که بشریت، علمی که فراهم کرد به صورت استخر در آمد، یک؛ چراغ شد، دو و این چراغ فقط بی راهه را نشان می دهد، راه های دزدی و خیانت را نشان می دهد و صراط مستقیم را اصلاً نمی بیند، سه.
آیت الله العظمی جوادی آملی ابراز داشتند: اینها کور هستند؛ در بخش پایانی سوره مبارکه «طه» این آیه آمده است که برخی را ما در قیامت کور محشور می کنیم، این در قیامت به خدا اعتراض می کند که ﴿رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی أَعْمی وَ قَدْ كُنْتُ بَصیراً﴾؛ من در دنیا چشم داشتم الآن کور هستم، چرا مرا کور محشور کردی. در پاسخ می فرماید: ﴿كَذلِكَ﴾؛ ما هر طوری که بودی محشور کردیم؛ تو خیال می کردی چشم داری اما کور بودی، الآن هم کوری. این می دید اما همه اش بی راهه و چاه را می دید نه راه را. ممکن است زمین را خوب بشناسد آسمان را خوب بشناسد، فضای آسمان و زمین را خوب بشناسد، کرات را خوب بشناسد، ماهواره ببرد مسافر ببرد مسافر پیاده کند و عمری را در این راه بگذراند ولی کور باشد! برای اینکه او همه جا را دید مگر آفریدگار را، با اینکه آفریدگار، قيّم و قيّوم و مقوّم خود مسافر است و راه و مقصد؛ خب وقتی او را نبیند کور است.
معظم له بیان داشتند: توی انسان باید در دنیا خالق را می دیدی که ﴿اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْءٍ﴾، تو باید می دیدی که خالق برای شما خلق کرد، تو باید می دیدی که خالق فرمود آنچه من آفریدم و برای شما آفریدم را مسخر شما کردم اما شما هیچ یک از اینها را ندیدی. هم ﴿اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْءٍ﴾ را ندیدی هم ﴿خَلَقَ لَكُمْ ما فی الاَرض جمیعاً﴾ را ندیدی و هم ﴿سَخَّرَ لَكُمْ ما فی السّماوات و ما فی الاَرض ﴾ را. هیچ کسی نیست که بگوید من نمی توانم آسمان را مسخر کنم زمین را مسخر کنم؛ نه! فرمود ما برای شما مسخر کردیم، درس بخوانید عمل کنید و آسمان و زمین را تسخیر کنید؛ اما _متاسفانه_ جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم و امثال اینها پیدا شده و الآن چند برابر فرعون در خطر پیدا شده است؛ فرعون، «یذبح الابناء» بود اما این «یذبح الابناء و البنات و الآباء و الامّهات» است!
ایشان در پایان اظهار امیدواری کردند تا حوزه و دانشگاه به صورت ینابیع علم قرار گیرند و علم و معرفت همراه با عمل صائب و صالح، از حوزه و دانشگاه ایران اسلامی به جاهای دیگر منتقل شود.
.................
پایان پیام/ ۲۱۸