به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت الله رضا رمضانی شامگاه جمعه در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بیان این که غربت روز جمعه برای همه مومنان، واضح و آشکار است، اظهار کرد: باید تلاش کنیم که این توفیق را داشته باشیم که در همه حالات متوجه امام زمان(ع) بوده و توجه را با عرض سلام نشان دهیم. آن زمانی که ایشان نماز اقامه می کند یا در حالت قنوت هستند یا این که در سجده قرار دارند «السلام علیک حین تصلی و تقنت السلام علیک ترکع و تسجد». البته ما نسبت به حضرت مهدی(ع) بسیار بدهکار هستیم و باید سعی کنیم و به فضل الهی و با کمک خود ایشان، معرفت مان و محبت مان و اطاعت مان را نسبت به امام زمان(ع) بیشتر کنیم.
وی موضوع حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه را بیانات حضرت امیرالمومنین(ع) در خصوص برادر دینی خود دانست و تصریح کرد: امام علی(ع) در این حکمت فرمودند که این برادر در نزد من بزرگ بود، چون دنیا در نزد او کوچک بود. حضرت امیرالمومنین(ع) در ادامه، ویژگی های دیگر این برادر دینی را برشمردند که از سلطه شکم خارج بود یعنی شکم پرست نبود. ایشان در ادامه فرمودند که آن برادر دینی، اهل سکوت بود و تنها در جای خودش سخن می گفت. او متواضع بود اما در جایی که باید به صورت جدی برخورد می کرد به صورت جدی در میدان، حاضر بود و در هر جایی که لازم بود، حجت و شهادت خود را ارائه می داد. او همچنین اهل ملامت نبود و اگر عده ای از او عذرخواهی می کردند، عذرشان را می پذیرفت و قبول می کرد.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به تعریف انسان قرآنی براساس معارف نهج البلاغه اظهار کرد: حضرت امیرالمومنین(ع) در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه در خصوص برادر دینی خود گفتند که «وَ کَانَ لَا یَشْکُو وَجَعاً إِلَّا عِنْدَ بُرْئِهِ» (او هرگز از درد خود جز هنگام بهبودی شکایت نمی کرد) بعضی اوقات انسان، بیمار و مریض می شود، امام علی(ع) در خصوص برادر دینی خود فرمودند که او از بیماری و مریضی خود، شکایت نمی کرد، مگر زمانی که سلامتی خود را دوباره کسب می کرد. چون این کار موجب ناراحتی مومنین و خوشحالی دشمنان، می شد. به خصوص اگر یک مسئولی واقعا خدمت گذار باشد، دشمنان از شنیدن خبر بیماری او خوشحال و دوستانش نیز ناراحت می شوند.
آیت الله رمضانی افزود: حضرت امیرالمومنین(ع) در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه با بیان ویژگی های برادر دینی خود از جمله این که او اهل شکوه و شکایت نبود، رفتار یک انسان مومن و قرآنی را معرفی می کند که یک انسان کامل، خودساخته و قرآنی که خودش را تربیت می کند چنین انسانی است. امام علی(ع) در ادامه این حکمت به بیان یک مطلب مهم می پردازند و می گویند که این برادر دینی من، اهل عمل بود و اگر حرفی می زد، عمل می کرد. چون قرآن به کسانی که دانای غیرعامل هستند، اشاره دارد و این موارد تهدید جدی برای انسان شمرده می شود. «لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ» چرا چیزی را می گویید و خودتان به آن پایبند نیستید و به آن عمل نمی کنید. حضرت امیرالمومنین(ع) در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه در خصوص برادر دینی خود فرمودند که «وَ کَانَ یَقُولُ مَا یَفْعَلُ وَ لَا یَقُولُ مَا لَا یَفْعَلُ» همواره سخنی می گفت که خود انجام می داد و چیزی را که انجام نمی داد نمی گفت.
وی به ضرورت الگوگیری از پیامبر(ص) پرداخت و اظهار کرد: روزی پدری به همراه فرزندش خدمت رسول اکرم(ص) رسید و از ایشان خواست که فرزندش را نصیحت کنند تا خرما نخورد، پیامبر اکرم(ص) به او گفتند که فردا بیایید، روز بعد که آن پدر و فرزند آمدند، رسول اکرم(ص) آن سفارش را به آن کودک کردند. اصحاب به ایشان عرض کردند که چرا دیروز، آن سفارش را نکردید، ایشان پاسخ دادند که من دیروز، خودم خرما خورده بودم و در جایی که می خواهم به چیزی سفارش کنم باید خودم به آن عمل کرده باشم. به هر حال، عمل کردن، اهمیت زیادی دارد و به خصوص آن کسانی که مدعی دین هستند و لباس پیامبر(ص) را پوشیدند باید بسیار مراقب رفتار و کردار خود و اهل عمل باشند.
آیت‌الله رمضانی، مراقبت در رفتار و کردار را از سوی عالمان دین، ضروری عنوان کرد و بیان داشت: مردم وقتی ببینند که ما بالای منبر، یک چیز می گوییم و پایین منبر به آن، توجه نداریم و عمل نمی کنیم، بدون شک سخن ما تاثیر خودش را از دست خواهد داد. اما وقتی ببینند که ما به گفته هایمان، عامل هستیم و آنچه را که می گوییم، انجام می دهیم، کلام ما تاثیر خودش را خواهد گذاشت. من این جمله را پیش از این گفته بودم که مردم چون گمان می کنند ما حرف راست می گوییم و به آن حرف عمل می کنیم، به سخنان ما گوش می کنند، و اگر به این امر، یقین داشته باشند، آن وقت فدایی دین می شوند. ما اگر بتوانیم دین را به درستی معرفی کنیم، دین، انسان را عزیز می کند. لذا ما نباید آنچه را که از یک فرد می بینیم که به دستورات دین عمل نمی کند، به پای دین بنویسیم.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) خاطرنشان کرد: برخی از این تعابیر استفاده می کنند و می گویند که جوانان، دین گریز و دین ستیز شده اند. من هیچ شکی ندارم که این تعابیر، درست نیست. هیچ جوانی دین گریز و دین ستیز نیست، چون دین فطری است و با تمام خواسته های درونی انسان، هماهنگ است. دین، انسان را به درستی، راستی، معنا، عدالت و کرامت دعوت می کند و هیچ جوانی با کرامت، عدالت، راستی و درستی سرجنگ ندارد. اگر برخورد نادرستی از من سر زد، آن را نباید به پای دین نوشت و این مسئله بسیار مهم است. کسانی که کارشان، تبلیغ و هدایت است باید به این مسئله، بیشتر توجه داشته باشند. باید تلاش کنیم به آنچه که می گوییم، عامل باشیم و آنچه را که عمل نمی کنیم به زبان جاری نکنیم که این کار اثر وضعی هم برای خودمان و هم برای دیگران دارد.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما