به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ اقدامات وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه به‌ویژه زنان و کودکان و کودک‌کُشی‌های اسرائیلی‌ها، این پرسش نزد افکار عمومی جهان مطرح است که چرا رژیم صهیونیستی علیه کودکان غزه اعلان جنگ کرده و آنها را به‌طور وحشیانه‌ای هدف قرار می‌دهد.
[باید گفت از نگاه صهیونیست‌ها]، «کودکان غزه عشق به سرزمین را از نسل‌های گذشته به ارث برده، رویای بازگشت به سرزمین مادری را حفظ کرده‌اند و به همین دلیل است که بایستی نابود شوند.
آنان با پای برهنه در میان ویرانه‌ها قدم می‌زنند، کودکانی که کودکان دیگر را بر روی شانه حمل می‌کنند، دستان کوچکشان را دور خواهر یا برادر خردسال پیچیده، و در تلاش هستند آنچه از خانواده باقی مانده را حفظ کنند و برای بقا می‌جنگند.
در توصیف شرایط کنونی غزه، باید گفت نه امنیتی هست؛ نه توقفی. تنها حرکت و کنش وجود دارد: فرار، دفن شهدا و دوباره فرار...
اما اطفال معصوم غزه، چهره‌هایشان را دیده‌ایم؛ برخی در خاکستر فرو رفته، آن‌قدر مبهوت که حتی نمی‌توانند گریه کنند؛ برخی دیگر در غبار نام‌هایی را فریاد می‌زنند، همان نام‌هایی که دیگر پاسخی نمی‌دهند. برخی دیگر حتی نام و نشانی ندارند؛ تنها نشانی روی بازو، با خودکار نوشته شده تا اگر کشته شدند، کسی بداند که روزی روی این کره خاکی زیسته‌اند.
اوایل ماه گذشته، در حمله‌ای برنامه‌ریزی‌شده در سپیده‌دم، نزدیک به ۲۰۰ کودک توسط بمباران هواپیماهای رژیم صهیونیستی کشته شدند؛ نه در نبرد، نه اشتباهی در خانه؛ بلکه در چادر و در خواب جان دادند. در این راستا، تزیپی هوتوولی سفیر اسرائیل در بریتانیا، بدون حتی اشاره‌ای به کودکان، تنها نسخه تکراری دروغین دفاع از خود، و استفاده جنبش حماس از کودکان به عنوان سپر انسانی را تکرار کرد. در رسانه‌های اسرائیلی، کشته‌های جنگ را صرفاً تروریست خواندند و نام و سن هیچ‌یک مطرح نشد. به اذعان روزنامه‌نگار اسرائیلی اورلی نوی، ادعای نبود افراد بی‌گناه در غزه به‌طور کامل (در جامعه اشغالگران) پذیرفته شده است. این رویکرد تنها ذیل راهبرد پنهان‌سازی حقیقت قابل توجیه است!
با اینکه دیدگان جهانیان شاهد شهادت تقریبا بیست هزار کودک فلسطینی توسط اقدامات نظامی صهیونیست‌ها بوده است، سلاح دیگری به نام قحطی در دستان خونین نتانیاهو وجود دارد. در نبود بیمارستان، دارو یا آب سالم، کودکان نه فقط بمباران می‌شوند، بلکه از گرسنگی می‌میرند، بیمار می‌شوند و درمان نمی‌شوند. غزه اکنون بیشترین تعداد کودک قطع‌عضو در جهان را دارد. همچنین در کرانه‌ی باختری، کودکان بازداشت می‌شوند؛ برخی تنها ۱۲ سال دارند. با چشم‌بند و دست‌بند، بدون وکیل یا خانواده بازجویی می‌شوند، مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گیرند و به امضای اعتراف‌نامه‌هایی به زبان عبری مجبور می‌شوند. در راستای تشریح بهتر توحش رژیم در مقابل کودکان فلسطینی شایان ذکر است که صرفا از انتفاضه‌ی دوم تا ۲۰۱۵، بیش از سیزده هزار کودک بازداشت شده‌اند و دست‌کم دوهزار و چهارصد کودک کشته شده‌اند.
در حمایت از این جنگ نابرابر و وحشیانه، حتی واژگان هم به خدمت گرفته شده‌اند. رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی از به‌کار بردن واژه‌ی «کودک» برای زندانیان فلسطینی اجتناب کرده و آنها را «نوجوان» می‌نامند! این راهبرد حذف حقیقت (کودکان فلسطینی به عنوان مالکان سرزمین خود) دهه‌هاست که جریان دارد. از شکستن استخوان کودکان با سنگ در دهه‌ی ۸۰ توسط نظامیان اسرائیلی تا استفاده از فسفر سفید در حملات کنونی.
نمادهای تاریخی مانند محمد الدُرّه و فارِس عوده یادآور همان سیاست همیشگی هستند: کودکانی که در مقابل دوربین جان دادند، اما تصویرشان باقی ماند.
اما کودکان همچنان می‌خندند، بازی می‌کنند، رؤیا می‌بافند. تا هنگامی که آنها زنده‌اند، آرمان فلسطین زنده است...»
ترجمه ابنا/ برگرفته از وب‌سایت Middle East Eye
.........................
پایان پیام
نظر شما