یک بام و دو هوای طالبان در استان پروان افغانستان؛ شهرستان‌های شیعه‌نشین برق دولتی ندارند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ شنیده‌ها از استان پروان افغانستان حاکی از آن است که حکومت طالبان در ارائه خدمات دولتی از جمله توزیع انرژی برق، با شیعیان و مناطق شیعه‌نشین تبعیض‌آمیز رفتار می‌کند.

یکی از شیعیان شهرستان شیخ علی استان پروان روز پنج‌شنبه(۴ اردیبهشت) به خبرنگار ابنا گفت که شیعیان شهرستان‌های «شیخ علی» و «سرخ پارسا» از داشتن برق دولتی محروم هستند و برق این دو شهرستان محلی و با همکاری سازمان‌های خیریه تامین شده است.

طبق اطلاعات این منبع، خط انتقال انرژی برقی که از سالنگ به کابل وصل شده است، قرار بود که شهرستان‌های شینواری، سیاه‌گرد، شیخ علی و سرخ پارسا در استان پروان را هم برق بدهد و برای اجرای این امر، تمام کارهای مقدماتی آن در حکومت گذشته انجام شد، اما انرژی برق فقط در شهرستان‌های شینواری و سیاه‌گرد وصل شده است.

این منبع که خواست نامش افشا نشود، ابراز داشت: حکومت طالبان دو شهرستان شینواری و سیاه‌گرد را از این خط برق بهره‌مند ساخت، زیرا این دو شهرستان پشتون‌نشین و اهل‌سنت هستند، اما دو شهرستان دیگر شیخ علی و سرخ پارسا از این خط برق محروم شدند، که این نشان‌دهنده تعصب آن‌ها نسبت به شیعیان است.

به گفته این منبع، بزرگان مردمی شیعه در دو سال اخیر چندین‌بار با مقام‌های محلی طالبان دیدار و این موضوع را مطرح کردند، اما به نتیجه‌ای نرسیدند.

این منبع با اشاره به سایر خدمات عمومی در این دو شهرستان شیعه‌نشین گفت که شیعیان به صورت عموم از آموزش دختران و پسران به شدت حمایت می‌کنند و بسیاری از مدارس فعال هستند و در عین حال، مراکز درمانی با پشتیبانی مردمی و سازمان‌های خیریه فعال هستند.

بر اساس معلومات او، در حال حاضر یک بیمارستان ۴۰ تخت‌خوابه در شهرستان شیخ علی فعال است و نیازمندی‌های شیعیان را رفع می‌کند و در این بیمارستان مواردی چون جراحی زنان، آپاندیس و برخی عمل‌های جراحی دیگر به خوبی صورت می‌گیرد.

طبق گفته این شهروند شیعه، این بیمارستان در گذشته از سوی «حاجی عظیم‌بخش» از بازرگانان شیعه در استرالیا تاسیس و امکانات آن از سوی سازمان‌های خیریه اهدا شد و بعدا این بیمارستان تحت کنترل دولت قرار گرفت.

شهرستان‌های شیخ علی و سرخ پارسا به دلیل آب و هوای مطلوب و سرسبزی، به جاذبه گردشگری مبدل شده، از کابل تا این دو شهرستان ۱۳۰ و ۱۴۰ کیلومتر فاصله وجود دارد و معمولا مردم افغانستان از مناطق مختلف در فصل بهار برای گردشگری به این شهرستان‌ها می‌روند.

قابل ذکر است، این دو شهرستان دارای آب فراوان و زمین‌های حاصلخیز بوده و برخی میوه‌های آن مانند سیب و زردآلو، در کابل و مناطق اطراف آن معروف است.

..........................

پایان پیام/