به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ از شیراز، در دل یکی از مجتمعهای مسکونی شیراز، خانهای ساده به همت خانوادهای عاشق به حسینیهای تبدیل شده که امواج محبت اهل بیت (ع) را در کوچههای شهر جاری کرده است. این خانه دیگر فقط محل سکونت نیست، بلکه پناهگاهی است برای دلهایی که در شبهای محرم با اشک و نوای عشق به امام حسین (ع) سلام میدهند.
هیئتی به قدمت عشق
مسعود فتحی، که خود از بانیان راهاندازی این هیئت خانگی در ایام محرم است، میگوید این هیئت سابقهای ۱۵ ساله دارد. در ابتدا، فقط جمع کوچکی از اعضای خانواده دور هم جمع میشدند و از شلوغی این روزها خبری نبود. اما از سال گذشته که تصمیم گرفتند هیئت را در فضای پارکینگ مجتمع آپارتمانی خود برگزار کنند، شاهد استقبال چشمگیر عاشقان امام حسین (ع) بودهاند و حالا هیئت امام حسن مجتبی (ع) در شبهای محرم میزبان بیش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر است.
او تلاشهای آقای الهیاری را آغازگر تأسیس این هیئت میداند و شوق به ادامهی این مسیر و ایجاد فضایی دوستانه و در عین حال معنوی را از دلایل استقبال خانواده و هممحلیها عنوان میکند.
فتحی خاطرنشان کرد: این هیئت خانگی در اجرای برنامهها چیزی کم از حسینیهها و مساجد ندارد و برنامههای متنوعی شامل سخنرانی توسط روحانیون، مداحی و سینهزنی، قرائت زیارت عاشورا، تفسیر قرآن و شعارهای انقلابی، بخشی از محتوای شبهای محرم هیئت است. علاوه بر این، برای آسایش خانوادهها، بخشی از پارکینگ به مهدکودک اختصاص یافته تا کودکان در فضایی امن و در کنار مربی باتجربه، سرگرم آموختن مفاهیم عاشورایی به زبان کودکانه باشند.
مدیریت خانوادگی، مشارکت مردمی
حاج حسین الهیاری، خادمی که دلش را وقف خدمت به سیدالشهدا (ع) کرده، از داستان پربرکت این هیئت خانگی میگوید: «حدود ۱۵ سال است که خداوند این توفیق را به ما داده تا در کنار اهالی محل، خانواده و اقوام، افتخار نوکری حضرت اباعبدالله (ع) را داشته باشیم. سالها پیش، همراه با خانوادهام، این نهال معنوی را در کنارک سیستان و بلوچستان کاشتیم و همزمان با بازنشستگی و بازگشت به شیراز، این نهال را دوباره با همت همسر، اقوام و آشنایان بارور کردیم.»
او با حرارت میگوید: «در دهه نخست محرم، هر شب پس از نماز مغرب و عشاء، دلهایمان را با زیارت عاشورا و سوره فتح به ضیافت نور دعوت میکنیم. سخنرانی، مداحی، و در پایان اطعام حسینی، دلها را به هم نزدیکتر و سفره دل را به نام حسین (ع) گشودهتر میکند.»
اما خلاقیت این هیئت، فقط در عزاداری بزرگسالان نیست. حاج حسین با لبخند از ابتکار دلنشینشان میگوید: «برای کودکان نیز مهدکودکی کوچک، اما سرشار از عشق به اهلبیت (ع) راهاندازی کردیم. میخواهیم بچهها از همان کودکی با نور اهلبیت (ع) مأنوس شوند، تا این عشق مثل نفس، همراه لحظهلحظهی رشدشان باشد.»
الهیاری با سرور ادامه میدهد: «این هیئت با همسر و دو فرزندم آغاز شد و رفتهرفته اقوام و همسایهها و مردم محله نیز با دل و جان به ما پیوستند. تجربهی این سالها به ما نشان داده که هر کجا پرچم عزای حسین (ع) به اهتزاز درآید، خود اهلبیت (ع) گرهگشای کار میشوند؛ نوکری امام حسین (ع) بیپاسخ نمیماند، چرا که آنان زیر منت هیچکس نمیمانند.»
فراتر از یک مراسم، تجلی سبک زندگی حسینی
محمد فتحی نیز از چهرههای پرتلاش و مؤثر در شکلگیری این هیئت خانگی، با نگاهی سرشار از اخلاص از همدلیهای صورت گرفته پیرامون این هیئت روایت میکند: «هیئت امام حسن مجتبی (ع) نه در مسجدی بزرگ، بلکه در دل یک خانه شکل گرفت؛ خانهای که نور عشق سیدالشهدا (ع) آن را روشن کرده و هر شب جمعه جمعیتی را به سوی خود میکشاند.»
فتحی ادامه میدهد: «مدیریت این هیئت بهصورت کاملاً خانوادگی است و جالب اینکه همهی اعضای خانواده ساکن همین مجتمع آپارتمانی هستیم؛ از خانواده خودم گرفته تا خانواده همسرم، برادران، خواهران و بستگان دیگر در کنار هم زندگی میکنیم. شب اول محرم، خانه ما میزبان تمام اقوام میشود و تا شب عاشورا، همه با هم یک خانوادهی عاشق میشویم. ولی این خانه دیگر تنها یک خانه نیست؛ حسینیهای است که دلها در آن گره میخورند.»
او با اشاره به پشتوانهی مردمی هیئت، ادامه میدهد: «هزینههای مراسم از سوی اقوام و همسایهها تأمین میشود. هر شب، سفرهای با عطر اطعام حسینی گسترده میشود و جمعیتی که از زمان نماز جماعت از حدود ۵۰ نفر آغاز میشود، در پایان شب گاهی به ۳۰۰ نفر هم میرسد. اما حتی اگر تنها یک نفر هم بیاید، باز هم دلمان گرم است.»
فتحی خاطرنشان کرد: «برنامههای هیئت، نظمی عاشقانه دارد: آغاز با نماز جماعت مغرب و عشاء، زیارت عاشورا، که دلها را به شب دهم پیوند میزند، تفسیر سوره فتح، الهامگرفته از توصیههای رهبر معظم انقلاب، و در پایان، سخنرانی، مداحی و اطعام حسینی که مهر پایانی بر شبی پُرنور است.»
هیئتی که روزی تنها یک حلقه خانوادگی بود، امروز به جمعی گسترده با کارکردی اجتماعی و فرهنگی بدل شده است؛ نمونهای روشن از اینکه عشق به اهلبیت (ع) چگونه میتواند خانهای ساده را به پناهگاهی برای روحهای تشنه بدل کند.
این گزارش نشان میدهد چگونه گسترش فعالیتهای مذهبی از فضای رسمی به محیطهای خانگی میتواند احیاگر ظرفیتهای نوینی باشد و همانطور که میبینیم، نقش مهم خانوادهها در استمرار آیینهای مذهبی و آموزش معنوی نسل آینده به خوبی بازتاب یافته است.
اختصاص فضای خاص برای کودکان در قالب مهدکودک در ساختار هیئت، نشاندهندهی نگاهی درست است که اهمیت همهی اعضای خانواده را در نظام فکری هیئتهای خانگی پوشش میدهد و در شلوغی جمعیت، توجه به نسل آینده را فراموش نمیکند.
شخصیتهایی چون آقایان فتحی و الهیاری، نماد کسانی هستند که با دغدغهی شخصی، زمینهساز فعالیتهای پرثمر فرهنگی و معنوی میشوند و به خوبی نشان میدهند که چگونه یک یا چند نفر میتوانند آغازگر یک حرکت فرهنگی و اجتماعی مؤثر در خانواده و محله باشند.
این روایت، چیزی فراتر از شرح حال یک هیئت است؛ آیینهای از فرهنگی عمیق، سبک زندگی اسلامی اصیل و مردمی است که از دل خانهها ریشه میگیرد و به بام جامعه میرسد.
مفهوم هیئت خانگی در این متن، تصویری از دینداری با طعم صمیمیت و خودجوشی را ترسیم میکند؛ آنجا که خانه تبدیل به کارخانهی انسانسازی میشود و خانواده نقش یک تشکل فرهنگی را بر عهده میگیرد.
محوریت خانواده، بهویژه همسر و فرزندان در مراسمات، نشان از تأثیر دین بر گرمی کانون خانوادگی دارد که متقابلاً باعث رشد و ماندگاری آیینهای دینی میشود.
تربیت از کودکی با ابتکار ایجاد مهدکودک هیئتی، گامی مهم در انتقال ارزشها به نسل آینده است که نه بهزور الزام، بلکه با عشق و ذوق و در نهایت، حس باور و تجربهی معنوی راوی، به مخاطب این پیام را میدهد که خدمت به امام حسین (ع)، نهتنها بیپاسخ نمیماند، که خودش راهگشا و بیمهی یک زندگی سعادتمند است.
شعارهای حماسی و طنین «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» و پرداختن به مسئلهی جنگ ۱۲ روزه نشان میدهد که هیئت راه حسینی (ع) را به خوبی آموخته و پیام قیام عاشورا را دریافت کرده است.
گزارش: حجت کهیاری/ ابنا
............................
پایان پیام
نظر شما