چطور با بچه ها هیئت برویم؟

خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع) ابنا- برایم مهم است وقتی آخرشب با پسرم از هیئت بر میگردیم، ازش بپرسم:« خوش گذشت مامان؟» و بگوید «آره!»
بعد یکی یکی باهم چیزهایی ک باعث خوش گذشتنش شده را مرور کنیم.
مثلاً امسال برایش طبل کوچکی خریدیم و هم ضرب با دسته طبل زده.
یا آخر هیئت ها توی حسینیه‌ با بچه ها بدو بدو کرده.
نذری گرفتن _ سوای اینکه خورده یا نه_ برایش یک تفریح بوده است.
آخرشب وقتی پیاده از هیئت برمیگردیم با دوستانش الکی می خندد.

خلاصه اش این است که بعد از بچه دار شدنم همه ی تلاشم را کرده ام جایی هیئت بروم که به او خوش بگذرد.
وقتی بروم که گشنه و خسته نباشد و طوری برگردم که از سیری دل زده نشده باشد.
مهم است که من هم استفاده ببرم ولی توشه ی اصلی من همین شور و اشتیاق برای محرم است، باید حواسم را جمع کنم که این ارمغان به پسرم هم برسد.
میدانم بعضی ها می گویند این حرف ها دیگر چیست! نسل ما را توی هیئت دعوا می کردند ولی حالا نمیتوان از هیئت جمع مان کرد.
اما به زعم من دنیا عوض شده.
حالا بچه ها خیلی جاهای دیگری دارند که بهشان خوش بگذرد. می توانند دل بسته ی آنجاها شوند، اگر من مادر حواسم به حوصله ی بچه ام در هیئت نباشد.

البته غیر از من مادر خیلی های دیگر این وسط نقش دارند.
مثلاً من از مخالف های صد درصد خوراکی و شکلات و اینجور چیزهام؛ اما عاشق این خانم هایی هستم که تا می بینند بچه بهانه می گیرد، یکی دوتا شکلات از کیف شان در می آورند و می گذارند بغل بچه.
یا خیلی به مهد گذاشتن بچه اعتقادی ندارم، مخصوصاً برای پسر خودم که هنوز سه سالش نشده، اما کیف میکنم از هیئت هایی که یکی دو نفر از خودگذشته را می گذراند مسئول بچه ها، تا مادر هم بتواند چند دقیقه ای بهره ببرد و بی حوصله نشود.
یا توی دلم سخنران ها و مداح هایی که اگر وسط مراسم شان صدای بلند گریه بچه بشوند، فوری برای سلامتی اش صلوات می گیرند را تحسین می کنم.

یادم است یکبار برای دعای عرفه رفته بودیم. خب دعا خیلی طولانی و برای بچه ها خسته کننده است. دیدم مسئولین پایگاه بسیج مسجد، کتاب قصه و شعر آوردند و بین بچه ها پخش کردند.
یا گاهی کسی زورش نمی رسد همه ی مسجد را نذری دهد، چقدر کار قشنگی است که خوراکی مورد علاقه بچه ها را تهیه می کند و فقط بین بچه ها پخش میکند.
به نظرم باارزش ترین مهمانان حضرت همین بچه ها هستند، و بهترین کاری که می شود برایشان کرد این است که در ذهن ناخودآگاه شان تصویر خوبی از محرم و هیئت بسازیم.
همین تصویر خوب کار خودش را می کند. خاطره های خوب نمی گذارند هیچ وقت از این دستگاه جدا شود.
نمی گویم هرکس خاطره ی بد از هیئت دارد، در بزرگی آدم دوری شده، اما آنها که توی کوله بارشان پر است از خاطره های خوب محرم، جایشان سفت تر است.