تمجید رسانۀ ایتالیایی از ورزشکاران مسلمان: روی دیگر ایتالیا، مسلمانانی که لاجوردی می‌پوشند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ خبرگزاری ایتالیایی دیلی ماسلم یکی از مقالات اخیر خود را به ورزشکاران مسلمان این کشور اختصاص داد و نوشت که صحنه ورزش ایتالیا امروز تصویری چندلایه و متنوع از جامعه خود ارائه می‌دهد؛ جامعه‌ای که از تاریخ‌ها، ریشه‌ها و باورهای مختلف تشکیل شده و همه در قالب یک پیراهن آبی گرد هم می‌آیند. در میان این تنوع، ورزشکاران مسلمان ایتالیا جایگاه ویژه‌ای یافته‌اند؛ افرادی که عشق به ورزش را با هویت دینی خود تلفیق کرده و این دو را به شیوه‌ای معمول و در عین حال با افتخار تجربه می‌کنند.

یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌ها، ماسیمو استانو، قهرمان المپیک در پیاده‌روی ۲۰ کیلومتر توکیو است. او که اصالتاً اهل پولیا، جنوب ایتالیاست، به واسطه عشق به همسرش فاطمه لطفی، که خود ورزشکار است، به اسلام گرویده و این انتخاب با گذر زمان به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی‌اش تبدیل شده است. استانو بارها تأکید کرده است که ایمان به او تعادل روحی داده و در مدیریت فشار مسابقات و تمرکز پیش از رقابت‌ها کمک کرده است.

کنار او ورزشکارانی مانند موهاد عبدالکادر، دونده ۱۵۰۰ متر با ریشه‌های سومالیایی که در ایتالیا بزرگ شده، و یاسین بویه، متولد رجیو امیلیا، شمال ایتالیا، از والدین مراکشی، قرار دارند؛ افرادی که تجربه مهاجرت و هویت دوگانه خود را به منبع انگیزه و قدرت در مسابقات تبدیل کرده‌اند. همچنین شریف تراوره، بازیکن تیم ملی راگبی، درباره تجربه خود از ایمان و چالش‌های روزه‌داری در سطح حرفه‌ای صریحاً صحبت کرده و نشان داده است که چگونه ایمان می‌تواند منبع آرامش و تمرکز ذهنی باشد.

برای بسیاری از این ورزشکاران، انجام مناسک دینی با حرفه ورزشی در هم تنیده است. ماه رمضان، با روزه‌داری و دعا، هر سال چالشی ویژه ایجاد می‌کند؛ اما بسیاری از ورزشکاران مسلمان ایتالیا توضیح می‌دهند که این امر نه مانع، بلکه فرصتی برای شناخت بهتر خود و تمرین نظم و تمرکز ذهنی است. برخی تمرینات خود را به ساعات شبانه منتقل می‌کنند، برخی رژیم غذایی خود را تغییر می‌دهند و برخی روزه را به عنوان تمرین روانی و روحی خود عنوان می‌کنند.

اینکه همزمان مسلمان و ایتالیایی باشی به معنای مواجهه با چالش‌های فرهنگی و ارتباطی است. در کشوری که هنوز دین را عمدتاً امری شخصی و کم‌توجه در عرصه عمومی می‌داند، صحبت صریح درباره ایمان می‌تواند با سوءتفاهم یا پیش‌داوری روبه‌رو شود. برخی ورزشکاران سکوت را انتخاب می‌کنند و برخی با صراحت درباره باورهای خود سخن می‌گویند؛ اما در هر دو حالت، حضورشان به نمایش واقعیتی کمک می‌کند که بخشی از ایتالیای نوین است، جایی که ایمان نه محدودیت، بلکه جزئی ارزشمند از هویت هر فرد محسوب می‌شود.

در سال‌های اخیر، حضور ورزشکاران مسلمان ایتالیا افزایش یافته و با آن، آگاهی از نقش اجتماعی ورزش به عنوان فضای تعامل و احترام متقابل نیز رشد کرده است. فدراسیون‌ها به تدریج نیاز به توجه به تنوع فرهنگی و مذهبی ورزشکاران را پذیرفته‌اند و این گامی به سوی درک مدرن‌تر و فراگیرتر از ورزش است.

در پیست‌ها، زمین‌ها و سالن‌های ورزشی، ورزشکاران مسلمان نشان می‌دهند که هویت هیچ‌گاه محدودیت نیست، بلکه می‌تواند یک نقطه قوت باشد. آنها با همان پرچم سه‌رنگ ایتالیا می‌دوند، پیاده‌روی می‌کنند، مبارزه می‌کنند و رؤیا می‌بینند، اما با داستان‌هایی متفاوت در قلب خود. در این تنوع، زیبایی واقعی ورزش امروز بیش از همیشه نمایان است.

........

پایان پیام