خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) - ابنا: در میان اعمال مستحب، روزه ماه رجب جایگاهی ویژه و درخشان دارد. این عمل عبادی، تنها یک اجتناب از خوردن و آشامیدن نیست؛ بلکه یک حرکت استراتژیک معنوی است که مؤمن را در میدان مسابقه با نفس قرار میدهد و پاداشهایی فراتر از محاسبات عادی برایش به ارمغان میآورد. اهلبیت(ع) با بیان ثوابهای شگفتانگیز این روزه، در حقیقت نقشۀ گنجی الهی را در اختیار شیعیان قرار دادهاند. گنجی که کلید آن، امساک از حلالها برای وصول به فیضهای نامحدود است. بررسی روایات نشان میدهد روزۀ این ماه، افزون بر پاداشهای کمّی، آثار کیفیتی عمیقی بر روح و روان و حتی سرنوشت اخروی فرد بر جای میگذارد.
یکی از برجستهترین جلوههای ثواب روزۀ رجب، جلب خشنودی و غفران الهی است. امام صادق(ع) در بیانی کمنظیر میفرمایند: «هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بدارد، خشم خدا از او دور میشود و دری از درهای جهنم بر رویش بسته خواهد شد.»(1) این روایت، به روشنی نشان میدهد که روزۀ رجب تنها یک عمل ایجابی نیست، بلکه سپری دفاعی در برابر عذاب الهی نیز محسوب میشود. در حدیثی دیگر، پیامبر اکرم(ص) فضیلت روزۀ این ماه را همتراز با کفّاره گناهان هفتاد ساله دانستهاند.(2) چنین تعابیری حاکی از آن است که این ماه، فرصتی استثنایی برای پاکسازی کامل گذشته و آغاز دورانی نو با صفحهای روشن از زندگی است.
در سطحی بالاتر، روایات از تأمین نیازهای دنیوی و اخروی روزهدار ماه رجب سخن میگویند. امام موسی کاظم(ع) فرمودهاند: «رجب نام نهرای در بهشت است که از شیر سفیدتر و از عسل شیرینتر است. هر که یک روز از رجب را روزه بگیرد، قطعاً از آن نهر خواهد نوشید.»(3) این تشبیه زیبا، روزه را سرمایهای برای آخرت و مایۀ سیرابی در قیامت معرفی میکند. افزون بر این، در برخی احادیث به برآورده شدن حاجات و وسعت رزق روزهدار این ماه اشاره شده است. این امر بیانگر پیوند عمیق بین تقویت بُعد روحانی و تأثیرات ملموس در زندگی مادی است؛ گویا روزهدار رجب، با خدای خود پیمانی میبندد که در ازای امساک او، پروردگارش گرههای زندگیاش را میگشاید.
اما نکتۀ نهایی، جایگاه روزههای رجب در کنار ماههای شعبان و رمضان است. در روایات متعدد، این سه ماه پیوندی ناگسستنی دارند و روزۀ آنها پاداشی متراکم و مضاعف را به همراه میآورد. امام صادق(ع) از قول پیامبر(ص) نقل میکنند که فرمود: «رجب ماه خدا، شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است.»(4) بنابراین، روزۀ رجب، گام نخست در یک دورۀ سهماههی معنوی است که انسان را از «ماه خدا» آغاز کرده، به «ماه پیامبر(ص)» میکشاند و در «ماه امت» به اوج میرساند. این سیر تکاملی، نشان میدهد روزۀ رجب، تنها یک عمل مستحب مجرد نیست، بلکه مقدمهسازی و آمادهسازی روح برای پذیرش فیضهای بزرگتر در ماههای بعد است. آری، روزۀ این ماه، تمرین مقاومت و خودسازی برای رسیدن به ضیافت الله در رمضان است.
پاورقی:
-
شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، باب ثواب صوم رجب، حدیث ۱.
-
علامه مجلسی، بحار الانوار، جلد ۹۷، باب ۱۸، روایت ۱۷.
-
محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، جلد ۱۰، ابواب الصوم المندوب، باب ۲۹، حدیث ۱.
-
شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، فصل سوم، در اعمال ماه رجب.
-
ابن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، جلد ۲، فصل سوم در ذکر صیام رجب
نظر شما