به گزارش خبرگزاری بین المللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ حکومت طالبان از بدو ورود مجدد به کابل، با اجرای دستورات مغایر با قوانین و ارزش های بینالمللی، افغانستان امروز را به شکل بیسابقهای منزوی کرده و باعث شده که از توجه جامعه جهانی دور بماند.
نخستین اقدام حکومت طالبان بستن مدارس و دانشگاهها بر روی دختران بالاتر از کلاس ششم افغانستان بود که شوک عظیمی هم به مردم افغانستان و هم به جامعه جهانی وارد کرد؛ زیرا در مذاکرات دو سالونیم دوحه میان هیئت مذاکرهکننده طالبان و هیئت مذاکرهکننده آمریکایی، اعضای هیات مذاکرهکننده آن زمان طالبان که اکنون از مقامات ارشد حکومتی هستند، بارها اعلام کردند که مخالف آموزش دختران و کار زنان نیستند.
در پی وضع این محدودیت، اکثر کشورها و سازمانهای بینالمللی، کمکهایشان را در حوزه آموزش و پرورش افغانستان کاهش دادند و با کاهش این کمکها، هزاران معلم و استاد دانشگاه بیکار و خانهنشین شدند.
دومین موردی که میتوان از آن یاد کرد و باعث انزوای افغانستان در سطح بینالمللی شد، عدم تشکیل حکومت فراگیر است؛ در حال حاضر اغلب مسئولان و تصمیمگیران حکومت طالبان صرفا از یک قوم (پشتون) و یک مذهب هستند و شیعیان افغانستان که حدود ۲۵ درصد جمعیت این کشور را تشکیل میدهند، هیچ وزیری در کابینه طالبان ندارند.
علاوه بر عدم حضور شیعیان در کابینه، فقه جعفری از سوی حکومت کنونی کابل به رسمیت شناخته نمیشود؛ در حالیکه به رسمیت شناختن مذاهب، یکی از خواستههای اساسی جامعه بینالمللی است.
عدم توجه طالبان به خواستههای مردم افغانستان و جامعه جهانی، باعث قطع کمکهای بینالمللی شده و با گذشت هر سال، میزان فقر افزایش مییابد، بحران بشری گسترش و خانوادهها پس از گذشت ۴ سال از حکومت طالبان، همچنان به مهاجرت میاندیشند.
شاه سلطان عاکفی، دیپلمات سابق شیعه افغانستان در مسکو در پاسخ به این پرسش خبرنگار ابنا که؛ دقیقا چه عواملی کابل را منزوی کرده است؟ بیان داشت که جامعه جهانی در مورد عدم رعایت حقوق بشر از جمله منع آموزش دختران و منع کار زنان انتقاداتی دارند و همچنین فعالیت احزاب سیاسی ممنوع و دولت فراگیر تشکیل نشده که این مسائل کابل را در سطح جهانی به حاشیه برده است.
به باور این دیپلمات شیعه، جامعه جهانی و به خصوص کشورهای منطقه هنوز اطمینان ندارند که حکومت طالبان با گروههای تروریستی مبارزه و یا به طور کامل قطع ارتباط کرده باشند و این هم یکی از عواملی است که مانع توجه جدی جهانی نسبت به افغانستان شده است.
او اظهار داشت: «از دیدگاه ما، انزوای بینالمللی افغانستان موجب بیکاری، فقر و گرسنگی شده است؛ زیرا وقتیکه روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی با جهان وجود نداشته باشد، یعنی این جامعه در قرن ۲۱ در انزوا به سر میبرد و بدون شک دشواریهای زیادی برای مردم این جامعه به وجود میآید.»
او با اشاره به پیامدهای انسانی این انزوا گفت که طبق گزارش سازمان ملل، حدود ۳۰ میلیون جمعیت افغانستان از ناحیه فقر رنج میبرند و حالا که زمستان فرا رسیده است، بسیاری از خانوادهها به فکر گرم کردن خانههایشان هستند و افزون براین، در یک سال نزدیک به سه میلیون مهاجر بازگشتند که نیازمند سازماندهی و کمکرسانی هستند؛ در حالیکه کمکهای بشردوستانه برای افغانستان قطع شده است و این یکی از تبعات جدی انزوا است که مردم متحمل میشوند.
شاهسلطان عاکفی به این پرسش که در صورت تداوم انزوای افغانستان، کدام سناریو برای کابل محتمل است؟ پاسخ داد که میزان نارضایتی عمومی در جامعه بیشتر خواهد شد و طبعا این نارضایتی، منجر به مشکلات بیشتر میشود.
این دیپلمات سابق افغانستان با بیان اینکه حکومت کنونی کابل بر اساس ضرورتهای جامعه و نیازمندیهای مردم باید در سیاستهای خود تجدید نظر کند، افزود: «طوری نیست که اگر تجدید نظر کند، اسلام زیر پا میشود، اسلام هیچ وقت در افغانستان زیرپا نشده و از سالیان زیادی قانونی خلاف اسلام وضع نشده است. در حکومتهای کرزی و اشرف غنی، در قانون اساسی درج بود که هیچ قانونی مغایر احکام شریعت جواز ندارد، بنابراین حاکمان کنونی ابتدا باید به خاطر تداوم حاکمیتشان اصلاحات بیاورند.»
..............
پایان پیام/
نظر شما