در تورات؛ کتاب مقدس یهودیان و در عهد عتيقِ موجود (که تورات قسمتی از آن است) به‌طور مستقیم به نام حضرت عیسی(ع) اشاره نشده است؛ ولی در تلمود که یک اثر تفسیری و تکمیل کننده تورات است صدها بار به "ماشیح" و مأموریت او به عنوان منجى و ساختن آینده‌ای مطلوب اشاره شده است.
مسیحیان پیشگویی‌های مربوط به نجات دهنده از نسل داوود در کتاب مقدس یهودیان را به حضرت مسیح(ع) نسبت می‌دهند. آنها "ماشیح" ذکر شده در تلمود را همان حضرت عیسى(ع) مىدانند؛ ولی یهودیان به جاى واژه مسیح همان تعبیر «ماشیح» را به کار مىبرند تا انکار خود را از حضرت عیسى(ع) نشان دهند .
در انجیل؛ کتاب مقدس مسیحیان، حضرت عیسی(ع) به‌عنوان "خدا"، "پسر خدا" و نجات‌دهنده بشر از گناهان، معرفی شده است. مسیحیان به دلیل خلقت خارقالعاده و فوق بشری حضرت عیسى(ع) معتقدند که او فرزند واقعی (نه تشریعی) خداوند و دارای مقام الوهیت و تَثْلیث است که بر اساس آن خدای واحـد در ۳ شخصیتِ پـدر، پسر و روح القدس پرستیده می‌شود.
قرآن کریم به شدت مقام الوهیت و تثلیث حضرت عیسى(ع) را تکذیب کرده و در آیات 72 تا 75 سوره مبارکه مائده این نسبت‌ها را کفر می‌شمارد و اذعان می‌دارد که مسیح، پسر حضرت مریم(س) و پیامبر خدا است و در آیات 116 تا 118 سوره مائده، نادرستی و انکار این مطلب از زبان خودِ حضرت مسیح(ع) نقل می‌شود. قرآن در سوره‌های آل‌عمران و مریم، به نحوه تولد و معجزات او اشاره می‌کند، و در سوره نساء آیه 157-158 تأکید می‌کند که حضرت عیسی(ع) هیچ‌گاه مصلوب و کشته نشده و خداوند او را به آسمان برده است.
به اعتقاد مسلمانان و مسیحیان بازگشت حضرت عیسی در دوران ظهور امام زمان(عج) قطعی است. این مسئله در جاهای متعددی از انجیل و به عقیده برخی از مفسران قرآن در آیاتی از قرآن به آن اشاره شده است.