به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) - ابنا- دعای معروف سحر، در منابع مختلفی از کتاب‌های حدیثی شیعه مانند کتاب «اقبال» سید بن طاووس و «زاد المعاد» علامه مجلسی نقل شده است.
این دعایی است که امام رضا(ع)، آن را تایید کرده و فرموده‌اند:«هُوَ دُعاءُ أبی جَعفر عَلیه‌السلام بِالأسحارِ فی شهرِ رمضان، این دعایی است که امام باقر(ع) آن را هر سحر می خوانند». در میان سخنان اهل بیت(ع) می‌توان نمونه‌های فراوانی از احادیثی را یافت که ائمه(ع) را از مصادیق کامل اسماء الله ذکر شده در دعای سحر ماه مبارک معرفی کرده‌اند.
دعای سحر در ۲۳ بند با عبارت «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک» شروع می‌شود و از خداوند به حق زیبایی، جمال، جلال، عظمت، نور، رحمت، سخنان و کلمات، کمال، اسماء، عزّت، مشیت، قدرت، علم، قول، خواسته‌ها، مراتب شرف، سلطنت، فرمانروایی، مقام بلند، احسان قدیم، آیات و شأن و جبروت او درخواست می‌کند.
در فرازهایی از دعای ۴۷ صحیفه سجادیه که به عنوان دعای روز عرفه شناخته می‌شود، دو بار در فرازهای یازده و بیست و چهار، خداوند به صفت «ذوالبهاء و المجد، صاحب جمال و شکوه» خوانده شده است.
در فراز ۶۰ از همین دعا نیز در توصیف ائمه معصومین(ع) آمده است: «اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ... فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ .خدایا! تو در هر زمان، دینت را به وجود امامی یاری دادی... پناه پناهندگان و ملجأ مؤمنان و دستگیرۀ چنگ‌زنندگان و زیبایی جهانیان است». در این فراز، امام به عنوان «بَهَاءُ الْعَالَمِینَ، زیبایی جهانیان» معرفی شده است.
بنابراین اگر در فراز اول از دعای سحر می‌خوانیم: «اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهائِکَ بِأَبْهاهُ وَکُلُّ بَهائِکَ بهی، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِبَهائِکَ کُلِّهِ» باید بدانیم که ائمه معصومین(ع) مصداق کامل این فراز از دعا هستند.
سیدعلی خان مدنی، شارح معروف صحیفه سجادیه در کتاب «ریاض السالکین» به نقل از کتاب «اساس البلاغه زمخشری» در شرح این فراز می‌نویسد: «بهاء» به معنای حسن جمال است و گاه به معنای حسن هیئت نیز به کار می‌رود. گویند: «قد ملاء عینی بهاوه شکوه آن، چشم مرا پر کرده است».
ایشان در ادامه می‌نویسند: امام سجاد(ع) در اینجا «امام» را به چهار وصف، توصیف کرده است:
نخست اینکه پناهگاه پناه‌جویان است، یعنی هر کسی را که در پرتو هدایت او به راه راست بگرود، از افتادن به ورطه افراط و تفریط باز می‌دارد و مصونیت می‌بخشد. دوم اینکه کهف مومنان است یعنی پناهگاهی که برای طایفه مومنان است که در هنگام پیش آمدن شبهه‌ها به او پناه می‌برند و در رهایی از ظلمت‌ها به او تکیه می‌زنند.
سوم اینکه ریسمان چنگ‌زنندگان است و هر کس را که به او چنگ آویزد و گام بر جای گام‌های او نهد و از امر و نهی او فرمان برد، از پرتگاه‌های هلاکت و در افتادن به دام کیفر و آنچه مایه کیفر است، برهاند.
چهارم اینکه «بَهَاءُ الْعَالَمِینَ، زیبایی و شکوه جهانیان» است و سامان یافتگی گیتی و حسن ساختار آن از اوست و به هدایت و سیرت اوست که ترازوی داد برقرار است و بنیاد حق در میان مردمان برپا داشته می‌شود.
در بخش‌های دیگر این نوشته به بررسی فرازهای دیگر دعای سحر پرداخته می‌شود.
منابع:
صحیفه سجادیه
اقبال سید بن طاووس
زادالمعاد علامه مجلسی
اساس البلاغه زمخشری
ریاض السالکین سیدعلی خان مدنی
سید علی اصغر حسینی/ ابنا
...................
پایان پیام
نظر شما