به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در قسمت اول این نوشته، تاریخ حضور مسلمانان و شیعیان در کشور ژاپن مورد بررسی قرار گرفت. در این قسمت نیز به معرفی شیعه‌شناسان ژاپنی خواهیم پرداخت.
شیعه‌شناسان ژاپنی را به شکل کلی می‌توان به دو گروه «شیعیان شیعه‌شناس» یعنی افرادی که مذهب شیعه را انتخاب کرده و در مورد آن پژوهش و آثاری را منتشر کرده‌اند و «اسلام‌شناسان شیعه‌شناس» که دین و مذهب دیگر دارند، اما به دلایلی به پژوهش و نگارش در مورد تشیع پرداخته‌اند، تقسیم‌بندی کرد.
مرحوم «محمد قائم فومیو ساوادا» و فرزندش «شیخ ابراهیم ساوادا» از برجسته‌ترین عالمان شیعی در کشور ژاپن هستند. شیخ قائم ساوادا در ۵۰ سالگی به اسلام و در ۵۷ سالگی به تشییع گروید و تلاش‌های گسترده‌ای برای ترجمه قرآن و گسترش احادیث شیعه به ویژه حدیث ثقلین انجام داد و همچنین آثار دیگری در مورد تشیع نیز تالیف و در این کشور منتشر کرد.
فرزند او، «ابراهیم تاتسو ایچی ساوادا» معروف به «شیخ ابراهیم ساوادا» نیز پس از تحصیل در حوزه علمیه قم به ژاپن بازگشت و هم اکنون فعالیت‌های پدر در ترویج تشیع در این کشور را ادامه می‌دهد. ترجمه قرآن به زبان ژاپنی از آثار اوست که در ایران نیز به چاپ رسیده است. برخی از منابع، شیخ ابراهیم را نخستین فقیه شیعی ژاپن نامیده‌اند که این موضوع نشانگر توان علمی اوست. وی هم اکنون مدیر مرکز اسلامی اهل‌بیت(ع) و موسس اولین سایت اینترنتی در زمینه معرفی شیعه به زبان ژاپنی است.
از دیگر شیعه‌شناسان ژاپنی می‌توان به «شیخ ابراهیم سوده هاچاکی» از تحصیل‌کردگان جامعه المصطفی اشاره کرد که بعد از بازگشت به کشور ژاپن، مدیریت اولین حسینیه شیعیان این کشور را برعهده دارد. این حسینیه توسط شیعیان عراقی در این کشور ساخته شده است.
«توشیهیکو ایزوتسو»، نیز از برجسته‌ترین شیعه‌شناسان ژاپنی است که تاثیر فراوانی در تبادلات علمی میان دو کشور داشته است. او شناخته‌ترین متفکر ژاپنی در ایران می‌باشد که علاوه بر سال‌ها زندگی در ایران، آثار فراوانی از کتاب‌های او به فارسی ترجمه شده است.
ایزوتسو در مجموع حدود ۳۵ زبان را فرا گرفته بود و در مطالعات خود از حدود ۲۰ زبان به طور کامل استفاده می‌کرد که آثار تالیف شده توسط او را کم‌نظیر کرده است. برخی از شخصیت های و روشنفکران ایرانی نیز از شاگردان او بودند.
ایزوتسو در اواخر دهه ۱۹۵۰ برای نخستین بار قرآن را به صورت مستقیم از عربی به ژاپنی ترجمه کرد. اگر چه آثار او، خالی از اشکالات محتوایی یا انگیزه‌های سیاسی نیست، اما در مجموع می‌توان او را یک متخصص در فلسفه اسلامی با تاکید بر فلسفه اشراقی و صدرایی دانست.
علاوه بر افرادی که در این نوشته معرفی شدند و با توجه به نسبت میان ایران و تشیع، می‌توان گروهی از ایران‌شناسان ژاپنی را نیز از شیعه‌شناسان این کشور دانست. در یک بررسی اجمالی حدود ۱۰۰ نفر ایران‌شناس در ژاپن که پژوهش‌های مختلف را انجام داده‌اند را می‌توان نام برد که در قسمت بعدی این نوشته به معرفی آن‌ها پرداخته می‌شود.
..............................
پایان پیام/
نظر شما