به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) - ابنا - درباره حضرت ابوطالب پدر گرامی حضرت امیرالمومنین(ع) مطالب گوناگونی در پژوهش‌های غربی دیده می‌شود. قدیمی‌ترین اثر یافته شده در این موضوع تاریخی، به سال ۱۷۷۹ میلادی، یعنی حدود ۲۵۰ سال پیش باز می‌گردد.
«ادوارد گیبون» مورخ انگلیسی در کتاب خود با نام «نزول و سقوط امپراتوری روم» که در شش جلد تالیف و در سالهای ۱۷۷۹ تا ۱۷۸۹ در لندن انتشار داد، با اشاره به عموهای پیامبر(ص) می‌نویسد: «ابوطالب، شریف‌ترین عموهای [پیامبر]، چه در وطن و چه در بیرون، چه در جنگ و چه در صلح، همواره راهنما و محافظ او بود». البته او در صفحات بعد، بدون اشاره به ایمان جناب ابوطالب، مهمترین دلیل ایشان از پیامبر اکرم(ص) را نسبت‌های خانوادگی و طائفه‌ای دانسته و مطالب نادرستی درباره ایشان بیان می‌کند.
دومین سند مکتوب درباره معرفی جناب ابوطالب به جهان غرب را می‌توان در کتاب «درباره قهرمانان، قهرمان‌پرستی و عنصر قهرمانی در تاریخ» یافت که مجموعه سخنرانی‌های «تامس کارلابل» است که در سال ۱۸۴۱، یعنی ۶۱ سال بعد از تالیف کتاب «ادوارد گیبون»، منتشر شده است. در این کتاب در مورد جناب ابوطالب آمده است: «جناب ابوطالب به آنانی که در مکه اسلام آورده بودند، پیشنهاد کرد برای در امان ماندن از دسیسه‌های قریش به حبشه بروند».
به‌طور کلی، در نوشته‌های اسلام‌شناسان غربی، سه دیدگاه در مورد جناب ابوطالب می‌توان یافت:
دیدگاه نخست دیدگاه افرادی است که بدون اشاره به پذیرش یا عدم پذیرش ایمان جناب ابوطالب(ع) به پیامبر اسلام(ص)، به حمایت‌های او از رسول خدا(ص) پرداخته‌اند.
دیدگاه دوم در پژوهش‌های غربیان، بر عدم اسلام آوردن جناب ابوطالب(ع) همراه با تاکید بر حمایت ایشان از اسلام اشاره می‌کند که مهمترین دلیل در بیان این نظریه، دسترسی نداشتن این افراد به منابع اصیل اسلامی و منابع شیعی است، اگرچه در میان منابع اهل سنت، ادله فراوانی درباره اسلام آوردن جناب ابوطالب بیان شده، اما به دلایلی این موضوع، مورد توجه این گروه از پژوهشگران قرار نگرفته است و غالبا از منابع مخالف با این دیدگاه، در این پژوهش‌ها استفاده شده است.
دیدگاه سوم نیز، با تاکید بر حمایت جناب ابوطالب از پیامبر اسلام(ص)، با صراحت اسلام آوردن ایشان را بیان می‌کند که در این پژوهش‌ها، در طول دهه‌های گذشته رواج یافته و علت آن، دسترسی آسانتر غرب‌شناسان به منابع اصیل اسلامی و شیعی بوده است. وجه مشترک همه پژوهش‌های غرب‌شناسان، حمایت قاطع جناب ابوطالب(ع) از اسلام و تلاش‌های فراوان ایشان در این راه بوده است.
این نکته را نیز باید افزود که در دیدگاه شیعه، اسلام آوردن حضرت ابوطالب(ع) امری قطعی است و مستندات آن از منابع اهل سنت، در منابع مختلفی ذکر شده است، به عنوان نمونه علامه امینی در جلد ۷ و ۸ کتاب «الغدیر» ادله فراوانی بر این موضوع از احادیث و کتاب‌های غیر شیعه بیان کرده است. علاوه بر گواهی رسول خدا(ص) و امیرالمومنین(ع) بر مسلمان شدن جناب ابوطالب، اشعار مختلف سروده شده از سوی ایشان، نشانه دیگر بر اسلام و ایمان جناب ابوطالب است.
در ادامه این نوشته، در مورد دیدگاه اسلام‌شناسان غربی در مورد اشعار جناب ابوطالب همچنین هر کدام از سه دیدگاه، توضیحات بیشتر بیان خواهد شد.
سید علی اصغر حسینی/ ابنا
.........................
پایان پیام
نظر شما