به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ جنایتهای رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین، که از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ در تاریخ بیسابقه بوده، در روزهای اخیر و چهبسا در پی عملیات قهرمانانه رزمندگان گروههای مقاومت در غزه تشدید شده است. همه نهادهای بشردوستانه که در حال حاضر در غزه حضور دارند، بهطور دائم نسبت به تشدید فاجعه انسانی در این باریکه هشدار داده و زنگ خطر وقوع یک فاجعه جبرانناپذیر را به صدا درآوردهاند. اما استانداردهای دوگانه غرب و در رأس آنها ایالات متحده، که تحت هر شرایطی بزرگترین حامی رژیم صهیونیستی و به عبارتی دقیقتر، همدست اصلی جنایتهای این رژیم بوده است، همواره مانع از انعکاس صدای حقیقت یا به ثمر رسیدن تلاش فعالان حوزه بشردوستانه برای آگاه کردن افکار عمومی جهان نسبت به این فجایع انسانی بوده است. چنانچه اخیراً بازتاب گزارش «فرانچسکا آلبانیز» و درخواست او از کشورهای جهان برای تحریم تسلیحاتی علیه رژیم صهیونیستی به دلیل ارتکاب وحشیانهترین نسلکشیها در تاریخ معاصر در غزه و هشدار درباره وضعیت این منطقه، که از سطح فاجعه فراتر رفته است، با تحریم از سوی ایالات متحده مواجه شد.
در همین زمینه و در راستای تشریح ابعاد جنایتهای انسانی در غزه، فعالیت نهادهای حقوق بشری و آینده مقاومت در فلسطین، با دکتر «نزیه منصور»، نماینده پیشین پارلمان لبنان و استاد حقوق بینالملل، به گفتوگو پرداختیم:
تشدید قتلعام و نسلکشی در غزه را در سایه سفر نتانیاهو به واشنگتن چگونه تحلیل میکنید؟ چه تصمیماتی در این سفر اتخاذ شده است که شاهد چنین جنایاتی هستیم؟
غزه از همان زمان اشغال، گره شکست در حلقه توطئههای رژیم صهیونیستی در ۵ ژوئن ۱۹۶۷ بوده است؛ سد اصلی که مقاومت جهادی پایدار آن، این رژیم را مجبور به عقبنشینی و شکست کرد. مقاومت اسلامی به رهبری حزبالله و با حمایت جمهوری اسلامی، در یک پیروزی تاریخی و بیقیدوشرط در ۲۵ مه ۲۰۰۰، شکست سنگینی را به دشمن تحمیل کرد. مقاومت فلسطین به رهبری حماس، جهاد اسلامی و دیگر گروههایی که توافق اسلو را رد کردند، به پیروزی چشمگیری دست یافتند، یک نظام سیاسی تأسیس کردند و مردم فلسطین را در چندین قیام بسیج نمودند. در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، «طوفان الاقصی» این رژیم را لرزاند و «جو بایدن»، رئیسجمهور آمریکا، و همتایان او در فرانسه، آلمان و انگلیس، از ترس فروپاشی اسرائیل، سراسیمه به حمایت و پشتیبانی از آن شتافتند. پلهای هوایی و دریایی بین رژیمهای غرب و شرق برقرار شد و دشمن از انواع حمایتهای نظامی، اقتصادی و سیاسی برخوردار شد تا اینکه این رژیم به طرز وحشیانهای مرتکب جنایات تروریستی علیه مردم فلسطین شد. در پی همین جنایات بود که پایتختها و شهرهای جهان، نسلکشی در فلسطین را محکوم کردند و خیابانها مملو از تظاهرات علیه دولت «بنیامین نتانیاهو»، نخستوزیر رژیم صهیونیستی، شد.
در واقع، دولت تروریستی نتانیاهو تلاش میکند با پنهان شدن پشت نقاب آمریکا، آبروی خود را در سطح محلی، منطقهای و بینالمللی حفظ کند. به همین دلیل، شاهد سفرهای مکرر نخستوزیر این رژیم به واشنگتن و دیدار با «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور آمریکا، برای یافتن راهی جهت خروج از این وضعیت هستیم؛ چرا که هر دو نیاز دارند از بنبست نابودی مردم غزه فرار کنند. در نتیجه، آنها تلاش میکنند تا به مردم وانمود کنند که میخواهند به تجاوز پایان دهند و خواهان صلح هستند و ثابت کنند که ترامپ مرد صلح است و به لطف نامزدیاش توسط نتانیاهوی تروریست جنایتکار، شایسته دریافت جایزه صلح نوبل است. ترامپ آتشبس را به گونهای پیشنهاد داده که مصداق این شعر است: «فیک الخصام وأنت الخصم والحکم: تو هم دشمنی، هم قاضی». هدف او صرفاً حفظ دولت نتانیاهو بوده است.
به نظر شما، عملیات مقاومت در کرانه باختری پس از این چگونه خواهد بود؟ چنانکه در روزهای اخیر، بارها شاهد اجرای عملیات ضد صهیونیستی بودهایم. آیا پس از درخواست ابوعبیده، شاهد قیام غزه در کرانه باختری خواهیم بود؟
متأسفانه، غزه و مردم آن تنها حمایت کمی از سوی همنوعان خود دریافت کردهاند. بدتر از آن، «محمود عباس»، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، که توافق تسلیم اسلو را امضا کرد، به جای اینکه در کنار مردم خود بایستد و مردم کرانه باختری را به قیام علیه اشغال ترغیب کند، از حماس و سایر گروههای مقاومت با زبانی تحقیرآمیز، که تکرار آن شرمآور است، خواست تا اسرای صهیونیست را به دشمن تحویل دهند. بنابراین، ما شاهد وقوع این اتفاق در آینده نزدیک نخواهیم بود. در مقابل، شاهد اقدامات فردی و ظهور برخی از سازمانهای مبارزاتی خواهیم بود که عملیاتی ضد صهیونیستی مشابه وقایع اخیر را رقم میزنند. در مقابل، دشمن ممکن است به عملیات تروریستی و حمله به افراد مظنون و جنایاتی از این دست متوسل شود.
نهادهای بینالمللی مانند سازمان ملل متحد چه اقداماتی باید در قبال جنایات غیرانسانی علیه غزه و مردم فلسطین انجام دهند؟
تکیه بر نهادها و سازمانهای بینالمللی، بهویژه سازمان ملل که صرفاً در شورای امنیت خلاصه میشود، راه به جایی نمیبرد. این شورا میتواند تصمیمات الزامآور، بهویژه تحت فصل هفتم، با هدف تحمیل صلح و امنیت بینالمللی اتخاذ کند و طبق سیستم خود، توسط کشورهای عضو دائم کنترل میشود: ایالات متحده، چین، فدراسیون روسیه، فرانسه و بریتانیا. این کشورها میتوانند از حق وتوی خود استفاده کنند و هر قطعنامه پیشنهادی را رد کنند، حتی اگر توسط ۱۴ کشور عضو تصویب شده باشد. این اتفاق درباره آتشبس در غزه رخ داد و واشنگتن از حق وتوی خود استفاده کرد. این موضوع، نشاندهنده ناتوانی هر نهاد بینالمللی در دستیابی به صلح و امنیت بینالمللی است. این امر مستلزم تجدیدنظر در نظام سازمان ملل و توافقنامههای بینالمللی مرتبط، حتی قطعنامههای مجمع عمومی است که غیرالزامآور هستند.
به این موارد، دادگاه کیفری بینالمللی را نیز باید اضافه کرد که حکمی مبنی بر دستگیری نتانیاهو و «یوآو گالانت»، وزیر وقت جنگ رژیم صهیونیستی، به دلیل جنگ نسلکشی علیه مردم غزه و شهادت و زخمی شدن بیش از ۱۷۰ هزار تن صادر کرد، اما بینتیجه رها شد. بنابراین، من معتقد نیستم که سازمانهای بینالمللی قادر به تحقق و برقراری امنیت و صلح باشند؛ چرا که در غیر این صورت، آنها تصمیماتی را مطابق با فصل هفتم منشور سازمان ملل برای الزام دشمن به عقبنشینی از جنایتهای خود اتخاذ میکردند. در مورد دیگر سازمانها نیز باید گفت که آنها صرفاً ماهیت اخلاقی دارند، نه چیزی بیشتر و نه کمتر.
واکنش غرب به گزارش «فرانچسکا آلبانیز»، گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در سرزمینهای اشغالی فلسطین را چگونه ارزیابی میکنید؟ اعمال تحریم علیه او چه بازتابی دارد؟
گزارش کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در غزه، حقیقت را آشکار کرد و بر وجود جنایات جنگی علیه بشریت، تخریب زیرساختها از جمله مدارس، دانشگاهها و بیمارستانها، کشتار غیرنظامیان، جنگ ویرانگر، نقض هنجارها، معاهدات و توافقنامههای بینالمللی، لزوم محاکمه و پیگرد قانونی اسرائیل در صحنه بینالمللی و لزوم برقراری آتشبس تأکید کرد. اما با وجود چنین گزارشی، مشاهده میکنیم که دولتها و رژیمهایی که روابط خود را با دشمن عادی میکنند، واقعیتها، جنایات و تخلفات علیه مردم فلسطین را نادیده میگیرند. آنها باید روابط خود را با دشمن قطع میکردند و از مردم فلسطین حمایت میکردند، همانطور که مقاومت اسلامی در لبنان، انصارالله در یمن، نیروهای بسیج مردمی در عراق و مردم ایران از طریق رهبری، سپاه و ارتش خود عمل کردند. تاریخ گواهی خواهد داد که دولتها و رژیمهای عربی، فلسطین و مردم آن را رها کردند و با دشمن تبانی نمودند.
البته گروهی هستند که به ریسمان الهی متمسک شده، در کنار غزه و مردم غزه حمایت و فداکاری کردهاند و تا آزادی کامل فلسطین و پایتخت آن، قدس، ثابتقدم و مصداق آن خواهند بود که «وإن غداً لناظره قریب».
........................
پایان پیام
نظر شما