محله «باب توما» دمشق؛ قلب تنوع و ایمان در پایتخت سوریه

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در دمشق، شهری که سایه‌های تمدن‌ها در هم تنیده و یاس‌های سفید از پنجره‌ها بالا می‌روند، باب توما چون شعری کهنه بر دیوار حافظه‌ی شهر ایستاده است. باب توما نه فقط یک دروازه‌ی سنگی، بلکه متنی زنده با زبان کوچه‌های تنگ، اذان و ناقوس کلیسا و روایت‌گر جست‌وجوی انسان برای هویت و پناه است. 

در شمال شرقی دیوار تاریخی دمشق، محله باب توما چون نگهبانی بر دروازه‌ی حافظه ایستاده؛ صدای قدم‌هایی که دیگر نیستند، همچنان در کوچه‌ها طنین‌انداز است. عطر نان گرم با بخور چراغ‌ها در هم آمیخته و سمفونی‌ای از ایمان، تلاش، و زندگی می‌سازد.

باب توما تنها یک محله نیست، بلکه نماد برای شهر دمشق است و نماد تنوع، قداست، صبر، و حافظه‌ی این شهر است. هر کوچه محله باب توما، روایتی از زندگی، هم‌زیستی و گذار تاریخ است و این محله نه فقط ورودی به دمشق، بلکه خروجی از فراموشی است.

محله‌ باب تومان با دو چهره است که یکی رو به گذشته‌ای باشکوه و رازآلود، و دیگری به حالِ پر از امید و رنج است. ایستادن در آستانه‌ی باب توما، ایستادن در آستانه‌ی افسانه‌ای است که نه در آنی و نه بیرونش، بلکه در میان خاطره و حضور معلقی است. 

باب توما و قدیس توما

نام محله باب توما از یکی از دوازده حواریون مسیح، توما رسول، گرفته شده است، کسی که در سنت مسیحی هم شکاک بود و هم شجاع، و زندگی‌اش را در راه ایمان فدا کرد. این محله از قرن چهارم میلادی، همواره قلب تپنده‌ی مسیحیت شرقی بوده و ناقوس‌هایش حتی در سیاه‌ترین دوران خاموش نشد.

تاریخچه‌ای هزاران ساله

از دوران روم باستان تا فتح اسلامی، از هجوم مغول و بازسازی ممالیک تا شکوه عثمانی، و از استعمار فرانسه تا بحران‌های امروز، محله باب توما دمشق همواره جغرافیای مقاومت، تجارت، عبادت و روایت بوده است.

معماری محله باب توما

خانه‌های سنگی با حیاط‌های پوشیده از نارنج و گلدان‌های یاس، پنجره‌های چوبی حکاکی‌شده، کلیساهای تاریخی مانند کلیسای حنانیا و کلیسای بولس رسول، بازارهایی پر از صنایع‌دستی و کوچه‌هایی مملو از خاطره، همه محله باب توما دمشق را به موزه‌ای زنده تبدیل کرده‌اند.

واقعیت امروز

جنگ، مهاجرت، تخریب، و هجوم تجارت مصرف‌گرا، چهره‌ی باب توما را زخمی کرده‌اند. با این حال، روح محله زنده است، ناقوس‌ها هنوز به صدا درمی‌آیند، و ساکنان همچنان برای حفظ هویتشان تلاش می‌کنند. باب توما هنوز می‌گوید که شهر، فقط دیوار و بازار نیست؛ شهر یعنی خاطره، یعنی داستان.

..............................

پایان پیام/ ۲۶۸