به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ سیوداد خوارز، شهری که در گرمای طاقتفرسای تابستان و سرمای گزنده زمستان زیر سایه دیوار مرزی با ایالات متحده قرار دارد، برای کودکانش جز خشونت، فقر و محرومیت چیزی به ارمغان نیاورده است. گابریلا سانچز، پژوهشگر دانشگاه جورجتاون، در تحقیقات خود درباره «کودکان مدار» توضیح میدهد: «این کودکان از سنین پایین، اغلب ۱۱ یا ۱۲ سالگی، به دلیل ترک تحصیل و نبود فرصتهای اقتصادی، به فعالیتهایی مانند نگهبانی برای قاچاقچیان مهاجر یا مواد مخدر روی میآورند.» او میافزاید که این کودکان، که اغلب از خانوادههای بیسرپرست یا کمبضاعت هستند، به دلیل سیاستهای سختگیرانه مرزی ایالات متحده، به ویژه در دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ، به فعالیتهای خطرناکتری مانند آدمربایی یا خردهفروشی مواد مخدر سوق داده شدهاند.
لورنسیو بارازا، مدیر انجمن «تیرا پارو» در سیوداد خوارز، با اشاره به نقش این کودکان در شبکههای تبهکار میگوید: «این بچهها باهوشاند و مسیرهای مرزی را مثل کف دستشان میشناسند. برای گروههای تبهکار، آنها دارایی ارزشمندی هستند، زیرا اگر در ایالات متحده دستگیر شوند، به دلیل سن کم، زندانی نمیشوند و به سرعت به مکزیک بازگردانده میشوند.» بر اساس گزارش گابریلا سانچز، در سال ۲۰۱۴، گشت مرزی ایالات متحده بیش از ۶۰۰ کودک مکزیکی را که برخی تا ۴۸ بار تلاش به عبور از مرز کرده بودند، شناسایی کرد. این سیاست بازگرداندن سریع، که بدون توجه به شرایط اجتماعی و اقتصادی این کودکان اعمال میشود، نه تنها آنها را به چرخه خشونت بازمیگرداند، بلکه آسیبپذیری آنها را در برابر گروههای تبهکار افزایش میدهد.
سیاستهای مهاجرتی ایالات متحده، بهویژه در دوره اخیر، نقشی کلیدی در تشدید این بحران داشته است. لغو برنامههای پناهندگی مانند CBP One، اخراج گسترده مهاجران بدون توجه به وضعیت آنها، و تشدید موانع مرزی، از جمله ساخت دیوارهای مرزی و افزایش نظارت نظامی، جریان مهاجرت غیرقانونی را تا ۹۴ درصد کاهش داده است. اما این سیاستها، که به نام امنیت مرزی اعمال میشوند، بدون توجه به پیامدهای انسانی، کودکان سیوداد خوارز را به قربانیان خاموشی تبدیل کردهاند که بین دیوارهای بتنی مرز و خشونت گروههای تبهکار گرفتار شدهاند. فرناندو لوئرا توضیح میدهد: «کاهش فرصتهای قاچاق مهاجر، گروههای تبهکار را به سمت فعالیتهایی مانند آدمربایی و قاچاق مواد مخدر سوق داده و کودکان همچنان در خط مقدم این جرایم قرار دارند.»
آنالی رامیرز، پژوهشگر کالج مرزی شمالی، تأکید میکند: «صدای این کودکان باید شنیده شود. آنها قربانیانی هستند که نه تنها از خشونت گروههای تبهکار، بلکه از بیتوجهی دولتهای مکزیک و ایالات متحده رنج میبرند.» او خواستار سیاستهای حمایتی برای ایجاد فرصتهای آموزشی و شغلی است تا این کودکان از چرخه خشونت خارج شوند. لورنسیو بارازا میافزاید: «جذابیت مالی فعالیتهای غیرقانونی برای این کودکان غیرقابل رقابت است. یک نوجوان میتواند در یک عبور مرزی تا ۱۰۰ دلار یا بیشتر درآمد کسب کند، پولی که برای خانوادههای فقیرشان حیاتی است.» یکی از نوجوانان در گفتوگو با گابریلا سانچز میگوید: «با پولی که از قاچاق به دست میآوردم، برای همه پیتزا میخریدم. حس خوبی داشت که میتونستم برای خواهر و برادرام لباس و کفش بخرم و به مادرم بگم نگران نباشه.»
اما این حس خوب با خطراتی مرگبار همراه است. گزارشها نشان میدهد که از سال ۲۰۰۶ تا اکتبر گذشته، حدود ۱,۸۷۳ نوجوان در درگیریهای مرتبط با گروههای تبهکار در مکزیک کشته شدهاند. کشف اجساد دو نوجوان ۱۴ و ۱۶ ساله در روز سهشنبه در منطقهای بیابانی در شمال غربی سیوداد خوارز، با آثار شکنجه و دستهای بسته، بار دیگر عمق این تراژدی را به نمایش گذاشت. این دو کودک، که گزارش مفقودیشان پیشتر توسط خانوادههایشان
ثبت شده بود، در نزدیکی «میرادور ال تامبو» پیدا شدند. این رویداد تلخ، که توسط پلیس ایالتی با پشتیبانی ارتش و گارد ملی گزارش شد، تنها گوشهای از سرنوشت شومی است که کودکان این شهر را تهدید میکند.
سیوداد خوارز، که با وعده رونق اقتصادی از طریق کارخانههای مونتاژ (ماکیلادورا) رشد کرد، امروز کودکانش را در محلههای محروم و بدون امکانات رها کرده است. در محلههایی مانند آناپرا و فلپه آنجلس، جایی که گرد و غبار بیابان همهچیز را میپوشاند، کودکان نه پارک دارند، نه مدرسه کافی و نه آیندهای روشن. آنها یا در کارخانهها با دستمزد ناچیز کار میکنند یا در دام گروههای تبهکار میافتند؛ انتخابی که در واقع هیچ انتخابی نیست. سیاستهای نظامیسازیشده دولت مکزیک از زمان فلیپه کالدرون تا کنون، همراه با سیاستهای مرزی سختگیرانه ایالات متحده، این کودکان را در چرخهای از خشونت و فقر گرفتار کرده است.
.............
پایان پیام/
نظر شما