به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ نوار غزه، این باریکه کوچک که روزگاری مأمن زندگی بود، اکنون به صحنهای از رنج و فاجعه انسانی تبدیل شده است. گزارشهای تکاندهنده از سازمان ملل، سازمان جهانی بهداشت (WHO) و آژانس امدادرسانی به آوارگان فلسطینی (آنروا) نشان میدهد که بیش از ۹۰ درصد جمعیت غزه با ناامنی غذایی شدید مواجهاند و قحطی، همچون شبحی شوم، بر سر ساکنان این منطقه سایه افکنده است.
بر اساس گزارشهای اخیر، از آغاز جنگ در اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۶۰ هزار نفر در غزه جان باختهاند و ۱۴۲ هزار نفر زخمی شدهاند. اما فراتر از بمبارانها، گرسنگی به سلاحی مرگبار تبدیل شده است. سازمان جهانی بهداشت هشدار داده که مرگومیر ناشی از سوءتغذیه در ماه ژوئیه به اوج خود رسیده و تنها در دو هفته نخست این ماه، بیش از ۵۰۰۰ کودک زیر پنج سال به دلیل سوءتغذیه در بیمارستانها بستری شدهاند. در این میان، ۹۳ کودک از گرسنگی و بیماریهای مرتبط جان خود را از دست دادهاند.
زندگی در سایه مرگ
یک روزنامهنگار سازمان ملل که به دلایل امنیتی ناشناس مانده، در گزارشی احساسی از غزه مینویسد: «هر صبح در غزه تلاشی برای زنده ماندن است و هر شب چالشی برای بقا. ما زیر صدای بیوقفه هواپیماها و انفجارها زندگی میکنیم. ترس، نامرئی اما همهجا حاضر، به درون چادرهایمان نفوذ کرده و بدنهایمان را تسخیر میکند.» او از پسر ۱۴ سالهاش میگوید که به جای کودکی، بار حمل آب و نان را به دوش میکشد، و از دختر خردسالش که جز صدای انفجارها هیچ خاطرهای از زندگی ندارد.
این روزنامهنگار که خود آواره است، تصاویری دلخراش از مردمی ترسیم میکند که برای یک لقمه نان در برابر کامیونهای آرد میدوند، بیتوجه به خطر گلولهها. او میافزاید: «ما نه تنها داستانهای جنگ را ثبت میکنیم، بلکه خود در قلب این تراژدی زندگی میکنیم.»
بیماری و گرسنگی: چرخهای مرگبار
در کنار گرسنگی، بیماریهای واگیر نیز در غزه به سرعت در حال گسترش است. دکتر منیر البرش، مدیر کل وزارت بهداشت غزه، از شیوع سندرم «گیلن-باره» خبر داده که به دلیل آب آلوده، بهویژه در میان کودکان، در حال گسترش است. این بیماری که با فلج عضلانی و مشکلات تنفسی همراه است، تاکنون ۹۵ نفر را مبتلا کرده و به دلیل نبود دارو، جان بسیاری را گرفته است.
بیماران مزمن، بهویژه افراد مبتلا به دیابت، تیروئید و بیماریهای قلبی، در شرایطی وخیمتر به سر میبرند. دایا،少年 ۱۶ ساله مبتلا به دیابت، به نشریه اینترسپت گفته است: «هر روز به دنبال یک ویال انسولین میگردم، اما داروخانهها خالیاند. گاهی دوز مورد نیاز را تزریق نمیکنم و میدانم که این کار بدنم را نابود میکند.» او از ترس و اضطرابی میگوید که قند خونش را بالا میبرد و نبود غذا و تست قند، او را در معرض خطر مرگ قرار داده است.
سبری و نظمیه، زوجی ۷۸ ساله که هر دو دیابت نوع دوم دارند، در چادری در اردوگاه ساحلی غزه زندگی میکنند. نظمیه بارها به دلیل افت قند خون غش کرده و سبری میگوید: «ما نه دارو داریم، نه غذا. قند کمیاب است و وقتی هم پیدا شود، توان خریدش را نداریم.»
تلاشهای ناکافی امدادی
سازمان جهانی بهداشت روز گذشته کامیونهایی حامل خون و تجهیزات پزشکی به بیمارستانهای غزه ارسال کرد، اما مقامات فلسطینی تأکید کردند که این محمولهها شامل غذا نیست. فیلیپ لازارینی، کمیسر کل آنروا، هشدار داده که بدون بازگشایی گذرگاهها و ورود روزانه ۶۰۰ کامیون کمکرسانی، فاجعه انسانی عمیقتر خواهد شد.
اسرائیل مدعی است که در دو ماه گذشته ۵ هزار کامیون کمک وارد غزه کرده، اما نهادهای امدادی این مقدار را بسیار کمتر از نیاز واقعی میدانند. گزارشها حاکی از آن است که کمکهای ارسالی اغلب به دست نیازمندان نمیرسد و توسط نیروهای اسرائیلی مصادره یا مسدود میشود.
صدای خاموش غزه
خبرنگاران و امدادگران نیز خود قربانی این فاجعهاند. خبرگزاری فرانسه از شرایط «غیرقابل تحمل» برای روزنامهنگاران آزاد در غزه سخن گفته و خواستار تخلیه فوری آنها شده است. بشرا خلیلی، از سازمان آکسفام، میگوید: «ما نه تنها شاهد بحران هستیم، بلکه آن را زندگی میکنیم.»
در این میان، کودکان غزه بیش از همه رنج میکشند. یونیسف گزارش داده که یکپنجم کودکان در غزه دچار سوءتغذیه هستند و بیش از ۶۲۵ هزار کودک از آموزش محروم شدهاند. تصاویر کودکان لاغر و گرسنه، که حتی در میان متحدان اسرائیل موجی از خشم به راه انداخته، گواهی بر عمق این فاجعه است.
درخواست جهانی برای اقدام فوری
سازمان ملل، یونیسف و برنامه جهانی غذا بارها خواستار آتشبس فوری و بازگشایی گذرگاهها برای ارسال کمکهای بشردوستانه شدهاند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، غزه را «گورستان کودکان» توصیف کرده و گفته است: «جهان نمیتواند در برابر این فاجعه سکوت کند.»
ایران نیز در این میان بیکار ننشسته است. رئیس جمعیت هلالاحمر ایران در نامهای به سازمان جهانی بهداشت خواستار تسهیل ارسال دارو و کمکهای بشردوستانه به غزه شده و آمادگی کامل ایران برای مشارکت در امدادرسانی را اعلام کرده است.
آیندهای در سایه ابهام
غزه امروز نه تنها با جنگ، بلکه با گرسنگی، بیماری و آوارگی دستوپنجه نرم میکند. در این باریکه کوچک، بیش از ۱.۸ میلیون نفر در اردوگاههای موقت و در شرایطی غیرانسانی زندگی میکنند. کودکان، سالمندان و بیماران مزمن، که بیش از همه در برابر این فاجعه آسیبپذیرند، در انتظار امدادی هستند که شاید هرگز نرسد.
جهان نظارهگر است، اما آیا این فریادهای خاموش شنیده خواهد شد؟ آیا جامعه جهانی خواهد توانست جلوی این فاجعه بیسابقه را بگیرد؟ غزه در انتظار پاسخی است که شاید تنها با همت و اتحاد جهانی ممکن شود.
..............................
پایان پیام/
نظر شما