به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ در حالی که رسانههای جهان و بهویژه غرب در حال تمرکز بر روی نشست شرمالشیخ هستند، «۶۷ هزار و ۸۶۹ نفر» آخرین آمار رسمی است که از شهدا و قربانیان نسلکشی رژیم صهیونیستی در غزه منتشر شده است، اما سران غربی و در رأس آنها رئیسجمهور آمریکا از «پایان جنگ» سخن میگویند و نقش نجاتدهنده به خود گرفتهاند. همان قدرتهایی که در این فاجعه شریک بودند، میکوشند از صحنه جنگ، تصویری از صلح بسازند و چهره خود را تطهیر کنند.
اما واقعیت میدانی چیز دیگری میگوید؛ آزادی اسرا و آتشبس نه حاصل دیپلماسی آنان، بلکه نتیجه ایستادگی و مقاومت مردمی است که بیش از دو سال در برابر محاصره، بمباران و گرسنگی ایستادند تا توانستند آتشبس را به دشمن تحمیل کنند و آزادی اسرای خود را جشن بگیرند.
صلحی برای فرار از عدالت
نشست شرمالشیخ با حضور کسانی از جمله دونالد ترامپ، امانوئل مکرون و... برگزار شده است که خود شریک اصلی نسلکشی در غزه هستند. نشستی که قرار است نماد «آغاز ثبات» باشد؛ اما زبان نرم و دیپلماتیک رهبران غربی، در واقع تلاشی است برای پاک کردن مسئولیتها و رهایی از پاسخگویی نسبت به نقشی که در ویرانی غزه داشتهاند.
غزه؛ شهری بیدفاع و ویران
در میدان واقعیت، غزه به شهری نابود بدل شده است. آمارهای مستقل میگویند دستکم ده درصد جمعیت این منطقه کشته یا زخمی شدهاند و بیشتر آنها خانههای خود را از دست دادهاند. بسیاری از اجساد هنوز زیر آوار مانده و شمار واقعی قربانیان بسیار بیش از ارقام رسمی است. در شهر، چیزی جز خاکستر و چادر باقی نمانده است.
در تصاویر تازه از غزه، نور خورشید بیسایه میتابد؛ چون هیچ ساختمانی نمانده تا آن را فیلتر کند. خانهها با خاک یکسان شده و خانوادهها بر زمینهای خالی چادر زدهاند. تنها تفاوت امروز با ماههای پیش، نبود صدای بمبهاست. اما در زیر این سکوت، بوی سوختگی و فروپاشی هنوز زنده است.
زخمهایی فراتر از مرگ
در غزه تنها زیرساختها نابود نشدهاند، بلکه جامعه هم فروپاشیده است. نسلهایی از خانوادهها از بین رفتهاند؛ هزاران کودک یتیم و بیپناه ماندهاند، و روان جمعی جامعه در هم شکسته است. مردم از مرگ نجات یافتهاند، اما از زندگیای که در انتظارشان است نه. هیچ درمانی برای این زخمهای اجتماعی در افق دیده نمیشود.
جهان وارونه و قهرمانان جعلی
در سطح سیاسی، وارونگی کامل نقشها را میبینیم. دولتهایی که به رژیم صهیونیستی سلاح دادند و صدای معترضان را خاموش کردند، حالا در نقش میانجیان صلح ظاهر شدهاند. ترامپ بابت «میانجیگری موفق» تمجید میشود؛ همان کسی که با سیاستهایش مسیر این فاجعه را باز کرد. این همان معکوسسازی حقیقت است: قاتلان در لباس منجی.
صلح بهمثابه فراموشی
نشست شرمالشیخ بیش از آنکه نماد صلح باشد، نماد فراموشی است. صلحی که بدون عدالت، بدون تحقیق درباره جنایتها و بدون مسئولیتپذیری ساخته شود، چیزی جز ادامه جنگ با زبانی دیگر نیست. این نشست فرصتی است برای پاک کردن حافظه جهانی از فاجعهای که میلیونها نفر شاهدش بودند. بدون عدالت، صلح دروغ است!
......................
پایان پیام
نظر شما