به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ سیدظاهر مسرور، عضو سابق پارلمان افغانستان و از شخصیتهای شیعه شمال این کشور میگوید که پیروی از قانون اساسی با توافق رهبران سیاسی و رسمیتدادن به فقه جعفری، افغانستان را از بحران جاری نجات میدهد.
سیدظاهر مسرور که زاده شهرستان چهارکنت استان بلخ افغانستان است، از آوان جوانی به عنوان یکی از فرماندهان در مقابل حاکمیت اول طالبان در دفاع از شیعیان برخاست و سرانجام پس از سقوط شمال افغانستان به دست طالبان، به ایران مهاجرت کرد.
با سقوط حاکمیت دور اول طالبان و ایجاد نظام سیاسی جدید افغانستان در سال ۱۳۸۰، دوباره به کشورش بازگشت و فعالیتهای سیاسی خود را آغاز و با راه یافتن در مجلس نمایندگان به عنوان یکی از مسئولین جامعه تشیع ظهور کرد.
خبرنگار ابنا گفتوگوی اختصاصی با سیدظاهر مسرور که در حال حاضر ساکن مشهد مقدس است، پیرامون جایگاه شیعیان در حاکمیت طالبان، وضعیت جاری افغانستان، تعامل شیعیان و چگونگی ساختار نظام سیاسی آن کشور، انجام داده است که در ادامه مشروح آن را مطالعه میکنید:
ابنا: ارزیابی شما از حاکمیت چهارساله طالبان چیست و آینده مردم را چگونه میبینید؟
طالبان درچهار سال حاکمیتشان برنامهای برای ساختن یک حکومت کارآمد و متخصص در دست نداشتهاند، فقط تلاششان برای قدرت گرفتن یگ گروه که متعلق به یک قوم خاص افغانستان است و تحت عنوان دین فعالیت میکنند که کار چهار سالهشان در تمام عرصه، نتیجه مثبت نداشته و مردم از حکومت فاصله گرفته و نارضایتیشان هر روز بیشتر میشود.
ابنا: شیعیان در نظام قبلی و در سطح کلان ملی و در تصمیمگیریهای مهم دولتی نقش ایفا میکردند و تاثیرگذاری ویژه خود را داشتند، حالا آن نقش و آن جایگاه را در حاکمیت طالبان در چه سطحی میبینید؟
در دوران حکومت جمهوریت، قانون اساسی افغانستان حقوق و دیگر مسائل اقوام را پیشبینی کرده بود، از جمله رسمیتبخشیدن به مذهب جعفری و نظر به قانون، همه اقوام در تصمیمگیریهای کلان حکومتی نقش اساسی داشتند.
فعلا جامعه شیعه در افغانستان در هیچ بخشی از کارهای حکومت مشغول نیستند و هیچگونه امیدی هم برای نقش دادن جامعه تشیع در نظام حاکمیت طالبان تا اکنون دیده نمیشود.
ابنا: در حال حاضر فقه جعفری از سوی حکومت طالبان به رسمیت شناخته نمیشود، این موضوع برای آینده صلحآمیز و با ثبات افغانستان چقدر مهم است؟
طالبان نسبت به تمام خواستههای مردم افغانستان با بی توجهی عمل میکند و این قضیه برای جامعه شیعه افغانستان شدیدتر هم هست.
از اول حاکمیت طالبان، بزرگان مردم شیعه که در پایتخت افغانستان هستند، بارها خواستههایی را از جمله رسمیت بخشیدن مذهب و حضور فعال در ادارات حکومت، مطرح کردند که متأسفانه تاکنون جواب نگرفتهاند؛ این امر فاصله را بین مردم و حاکمیت طالبان بیشتر کرده است و این بیاعتمادی مردم نسبت به حکومت خطرناک است و آینده خوبی را در پی ندارد.
ابنا: نظر شما در مورد تعامل جامعه تشیع با نظام طالبان چیست؟
به نظر من، جامعه شیعه در افغانستان با حکومتی تعامل کند که در آن «حاکمیت قانون» نقش صددرصدی داشته باشد و همه موضوعات مملکتی باید در قانون تعریف و پیشبینی شده باشد؛ حکومت طالبان فاقد یک قانون جامع و کامل است، حاکمیت بدون قانون اساسی که در آن همه حقوق و مسائل ملی و قومی تعریف نشده باشد، به نفع هیچ یک از اقوام افغانستان نیست.
ابنا: به عنوان یکی از شخصیتهای مطرح شیعه افغانستان، میخواهیم نظر شما را در مورد ساختار نظام سیاسی بدانیم که چه طرحی برای آینده آن کشور مدنظر شما است؟
در افغانستان باید قبل از اینکه روی مسائل تشکیل حکومت صحبت کنیم، روی موضوع قانون اساسی افغانستان با حضور شخصیتهای دانشمند تمام اقوام توافق شود.
پیشنهاد ما، ابتدا باید قانون اساسی جامع و کامل، با نظر به شرایط افغانستان و دنیا ساخته شود و بعد پیروی صددرصد از قانون میتواند مشکل افغانستان را حل کند و یکی از شرایط جدی که مردم را میتواند نسبت به حکومت نزدیک بسازد، حق انتخاب مردم در باره حاکم کشور است.
ابنا: بسیاری از جریانهای سیاسی و دولتها و حتی سازمانهای بینالمللی از تشکیل دولت فراگیر سخن میگویند. رویکرد شما در این مورد چیست و از نظر شما دولت فراگیر به چه معنی است؟
حکومت فراگیر در کوتاهمدت میتواند یک راه کار باشد. اگر داشتن قانون اساسی و حاکمیت قانون در افغانستان روی دست نباشد، تعیین و بر طرف کردن افراد نمیتواند مشکل را به گونه اساسی حل کند.
ابنا: به عنوان آخرین سؤال، از آنجایی که چند سال است شما ساکن مشهد هستید، وضعیت مهاجران افغانستانی در ایران را چگونه ارزیابی میکنید؟
در افغانستان فعلی وضعیت بیکاری یک موضوع بسیار جدی است و از طرف دیگر عقدهگشاییهای گروه حاکم در افغانستان نسبت به افرادی که در حکومت جمهوریت در بخشهای مختلف انجام وظیفه میکردند، صورت میگیرد. لذا برخی مهاجرین که از ایران به وطن باز میگردند، یا حکومت طالبان به بهانههای مختلف از آنها باج گیری میکنند و یا شکنجه و حتی به قتل میرسانند؛ اما اکثر مهاجرین بازگشته با بیکاری و فقر شدید مواجه میشوند.
مهاجرین مقیم ایران از نظر امنیت، در امنیت کامل قرار دارند و از نظر کار هم میتوانند با اشتغال در کارهای نسبتا دشوارتر، گذران زندگی کنند.
..............
پایان پیام/
نظر شما