به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ مسئولان عراقی بار دیگر زنگ خطر حفاظت از آثار باستانی مهد تمدنها را به صدا درآوردهاند، چرا که تاریخ هزاران ساله این کشور در خطر نابودی به دلیل فرسایش ناشی از تغییرات اقلیمی قرار گرفته است. افزایش شوری خاک در جنوب عراق به دلیل خشکی و هوای سخت به آثار تاریخی در شهرهای باستانی مانند اور، زادگاه حضرت ابراهیم، و بابل، پایتخت سابق امپراتوریهای بزرگ، آسیب جدی وارد میکند.
براساس گزارش روزترز، تپههای شنی شمال زقوره اور، معبد هرمی عظیمی که بیش از ۴ هزار سال پیش به اله ماه «نانا» اختصاص یافته بود، را در معرض فرسایش قرار دادهاند. عبدالله نصرالله، باستانشناس اداره آثار استان ذیقار، گفت: گرد و خاک و باد باعث فرسایش بخش شمالی زقوره میشود.
نمک به قلب آجرهای تاریخی نفوذ میکند
این معبد عظیم که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد، یکی از بهترین نمونههای معماری باستانی بینالنهرین به شمار میرود و نمایانگر آداب و مناسک مذهبی امپراتوری سومری است. نصرالله افزود: لایه سوم زقوره به دلیل شرایط آب و هوایی و تغییرات اقلیمی فرسوده شده و اکنون فرسایش به لایه دوم نیز رسیده است.
در نزدیکی آن، آجرهای گلین مقبره سلطنتی اور که توسط باستانشناس بریتانیایی سر لئونارد وولی در دهه ۱۹۲۰ کشف شد، اکنون تحت تأثیر رسوبات نمکی قرار دارند و در معرض ریزش کامل هستند. دکتر کاظم حسون، بازرس اداره آثار ذیقار، گفت: این نمکها ناشی از گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی است که بخشهای مهمی از مقبره را تخریب کرده و احتمال ریزش کامل وجود دارد.
بابل نیز در خطر
عراق با موجهای گرمای شدید و خشکسالیهای طولانی مواجه است که باعث افزایش شوری خاک در جنوب کشور، جایی که دو رود بزرگ دجله و فرات به خلیج فارس میرسند، شده است.
در بالادست رود فرات، مکانهای باستانی بابل نیز در معرض تهدید هستند. دکتر منتصر الحسناوی، مدیرکل وزارت فرهنگ و گردشگری عراق، به رویترز گفت: این مکانها نیازمند توجه و ترمیم فوری هستند، اما کمبود بودجه همچنان یک چالش بزرگ است.
میراث تاریخی عراق و تهدید تغییرات اقلیمی
عراق طی دههها شاهد جنگها و تخریب آثار تاریخی از جنگ ایران و عراق در دهه ۸۰ میلادی، جنگ خلیج فارس در اوایل ۹۰، تا حمله آمریکا در ۲۰۰۳ و ناآرامیهای بعد از آن، و ظهور و سقوط داعش بوده است. اما جدیدترین چالش، تغییرات اقلیمی است که کل اکوسیستم کشور را دگرگون کرده، آینده کشاورزی را تهدید میکند و میراث تاریخی عراق را نیز به خطر میاندازد.
سطح بالای شوری خاک در بابل باعث آسیب به گلهای به کار رفته در ساختمانهای باستانی شده است، که نقوش سومری روی آنها هنوز به وضوح دیده میشود. حسناوی توضیح داد: این مصالح در زمان ساخت از خاکی با شوری کم استخراج شده بودند و انتظار میرفت کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرند، اما اقدامات ترمیم نادرست در دهههای گذشته، آسیبپذیری ساختمانها را افزایش داده است.
او افزود: افزایش شوری با آبهای سطحی و زیرزمینی ادامه دارد و نتیجه آن، نابودی بسیاری از شهرهای باستانی است که هنوز زیر خاک قرار دارند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما