۲ آذر ۱۴۰۴ - ۰۶:۵۱
موج انفجار مدارس در شمال‌غرب پاکستان/ آینده کودکان زیر آوار می‌رود

انفجارهای پیاپی که مدارس مناطق قبایلی شمال‌غرب پاکستان را ویران می‌کند، امید هزاران خانواده به آموزش را از بین برده و پرسش‌های جدی درباره هویت عاملان این حملات و ناتوانی نیروهای امنیتی برانگیخته است.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ مناطق قبایلی در شمال‌غرب پاکستان این روزها شاهد سلسله انفجارهایی است که مدارس را هدف قرار می‌دهد و باعث سردرگمی و نگرانی مردم شده است؛ به‌ویژه اینکه این حملات در زمانی رخ می‌دهد که دستگاه‌های امنیتی در تلاش‌اند ساکنان را متقاعد کنند خانه‌هایشان را تخلیه کنند تا عملیات‌های گسترده نظامی علیه افراد مسلح انجام دهند. در همین حال، برخی رهبران محلی با اعضای طالبان پاکستان تماس گرفته‌اند و این گروه هرگونه دست داشتن در این حملات را رد کرده است.

«عصمت‌الله خان کنده‌پور» از اهالی منطقه دیره اسماعیل‌خان در شمال‌غرب پاکستان، در گفت‌وگو با روزنامه «العربی الجدید» می‌گوید: جنگ و موج تازه خشونت همه چیز را در منطقه ویران کرده است. بسیار متأسفیم که افراد مسلحی با هویت نامعلوم به شکل سازمان‌یافته مدارس را منفجر می‌کنند تا آینده منطقه را نابود کرده و نسل آینده ما را در تاریکی و دور از آموزش نگاه دارند.

انکار طالبان پاکستان و سردرگمی مردم در برابر دست سوم

او ادامه می‌دهد: طالبان پاکستان که در مناطق قبایلی فعال است، دخالت در این اقدامات را تکذیب کرده و پلیس و ارتش نیز ناتوان از شناسایی عاملان‌اند. به همین دلیل می‌گوییم یک طرف سوم در تلاش است بنیان‌های زندگی در این منطقه را نابود کند تا مردم آن را ترک کنند و منطقه به صحنه طرح‌های خونین نیروهای مختلف تبدیل شود.

او یادآور می‌شود که آخرین انفجار مدرسه در ۲۵ اکتبر گذشته رخ داد؛ زمانی که افراد مسلح شبانه به یک مدرسه دخترانه در حال ساخت در محله «کره‌بودهه» در ناحیه تانک (در دیره اسماعیل‌خان) حمله کردند. این مدرسه برای دانش‌آموزان ابتدایی ساخته می‌شد و قرار بود جای مدرسه‌ای بسیار فرسوده را بگیرد. دولت محلی هزینه ساخت آن را تأمین کرده بود و مردم—به‌ویژه دختران دانش‌آموز—بسیار خوشحال بودند. اما درست هنگامی که ساخت آن به مرحله پایانی رسیده بود، ساختمان منفجر شد و به‌کلی و رؤیاهای مردم منطقه هم با آن از بین رفت.

موج انفجار مدارس در شمال‌غرب پاکستان/ آینده کودکان زیر آوار می‌رود

او ادامه می‌دهد: بر اساس نحوه اجرای عملیات، این پرسش پیش می‌آید که چگونه شمار زیادی از افراد مسلح با مقدار زیادی مواد منفجره وارد منطقه شدند بدون آنکه کسی متوجه شود یا مانعی بر سر راهشان باشد؟ آنها مواد را در گوشه‌گوشه ساختمان کار گذاشتند، آن را منفجر کردند و بدون هیچ ترسی از منطقه دور شدند. در حالی که در نزدیکی محل، یک پاسگاه پلیس و یک پایگاه ارتش وجود دارد.

وحشت خانواده‌ها از حملات شبانه به مدارس

پیش از این نیز در اول سپتامبر یک مدرسه متوسطه در منطقه «لکی مروت» در ایالت خیبرپختونخوا—همجوار با دیره اسماعیل‌خان—منفجر شد و نگرانی‌های شدیدی میان مردم و خانواده‌ها ایجاد کرد. ساختمان مدرسه درست کنار یک پاسگاه پلیس بود و نیروهای پلیس تنها پس از انفجار و فرار مهاجمان متوجه حادثه شدند.

خان افضل مروت، از اهالی لکی مروت، می‌گوید: این اتفاقاتی که بدون هیچ برخوردی با نیروهای امنیتی رخ می‌دهد، آرامش را از ما گرفته و ما را برای آینده و امنیت بچه‌هایمان به شدت نگران کرده است. عجیب‌تر اینکه این انفجارها در چند قدمی پاسگاه پلیس رخ می‌دهد؛ همان پلیسی که به کوچک‌ترین بهانه مردم را بازداشت می‌کند، اما همین‌که افراد مسلح با یک کامیون پر از مواد منفجره به مدرسه می‌آیند، نگهبان را می‌بندند، بمب‌ها را کار می‌گذارند و ساختمان را منفجر می‌کنند، پلیس و دستگاه‌های اطلاعاتی هیچ چیز نمی‌فهمند. شگفت‌انگیز اینکه بیشتر این حوادث نزدیک مراکز امنیتی رخ می‌دهد.»

تعداد دقیق مدارس منفجر شده طی ماه‌های اخیر هنوز مشخص نیست، اما صابرالله خان شینواری، فعال اجتماعی در منطقه قبایلی خیبر، بیان می‌کند: از ماه ژوئیه تاکنون شش مدرسه در خیبر منفجر شده که در واقع نیمی از مدارس منطقه را تشکیل می‌دهد. مناطق قبایلی از نظر امکانات آموزشی بسیار عقب‌مانده‌اند و تعداد مدارس به‌ویژه مدارس دخترانه بسیار کم است؛ در حالی که محرومیت دختران از تحصیل به‌دلیل سنت‌ها و عرف‌های رایج، بسیار گسترده است.

او می‌افزاید: وقتی ظرف کمتر از یک سال شش مدرسه منفجر می‌شود، این ضربه بسیار بزرگی به آموزش است. این حملات تصادفی نیست؛ بلکه سازمان‌یافته و با هدف تخلیه مناطق از ساکنان انجام می‌شود. این موضوع فقط به آموزش محدود نیست؛ بازارها نیز پیاپی تخریب می‌شوند، گاهی موشک‌ها بر خانه‌ها و بازارها فرود می‌آید، و ارتش و نهادهای امنیتی بعد از هر حادثه از مردم می‌خواهد منطقه را ترک کنند. به همین دلیل قبایل معتقدند که نیروهای امنیتی پشت این عملیات‌ها هستند، نه گروه‌های مسلحی که قبایل با آنها ارتباط دارند و می‌دانند که چنین اقداماتی از سوی آنان انجام نمی‌شود. اما در نهایت این قبایل و مردم محلی هستند که بیشترین آسیب را می‌بینند.

..............................

پایان پیام/ ۲۶۸

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha