به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ صدای زنان افغانستانی در خصوص دستیابی به حقوق شرعی خود همچنان ضعیف است، به ویژه اینکه شرایط موجود در کشور و رسوم ریشهدار، کمکی به آنها نمیکند و اغلب مجبورشان میکند سکوت کنند، بهویژه در مناطق دورافتاده روستایی که زنان از تمامی حقوق اساسی خود محروماند، از جمله حق مهریه که هنگام ازدواج پس از گفتوگو تعیین میشود. اما پس از ازدواج، پرداخت مهریه به زن به تأخیر میافتد؛ یا به درخواست شوهر یا حتی زن که ممکن است از حق خود صرفنظر کند، زیرا میداند حتی اگر درخواست کند، آن را دریافت نخواهد کرد، یا اینکه شوهر قادر به پرداخت آن نیست.
براساس گزارش روزنامه «العربیالجدید»، «ساجده نوید» ۵۵ ساله، ۳۲ سال پیش با پسر عموی خود ازدواج کرد و مهریهای دریافت کرد که امروز ارزش آن کمتر از ۷۰۰ دلار است. این مبلغ در آن زمان بسیار زیاد بود. آنها در اردوگاه پناهندگان کتشهکری در شهر پیشاور پاکستان زندگی میکردند. مراسم ازدواجشان بسیار ساده برگزار شد، اما شوهرش وضعیت مالی خوبی داشت و صاحب یک مغازه در بازار پناهندگان بود. مراسم عروسیشان از دیگران بهتر بود و مهریه ساجده نسبت به همسن و سالانش بیشتر بود، اما با گذشت زمان مهریه را فراموش کرد و روزی شوهرش از او خواست از مهریه صرفنظر کند و او نیز این کار را انجام داد.
ساجده در آن زمان به مهریه نیاز نداشت، اما پس از مرگ شوهرش با مشکل بزرگی مواجه شد، زیرا داراییهای شوهرش بین فرزندان تقسیم شد و او چیزی دریافت نکرد. او تأکید میکند که دو اشتباه در زندگیاش مرتکب شد که باعث رنج او شد. نخست، اینکه مهریهاش را نگرفت و از آن گذشت، و دوم اینکه از حق ارث خود صرفنظر کرد تا فرزندانش نیازهایش را برطرف کنند، اما هر یک از آنها پس از تقسیم داراییها زندگی خود را شروع کردند و او و یکی از دخترانش تنها ماندند و شرایط زندگیشان سخت و دشوار است.
زن دیگری به نام «زینب غفار احمد» که از مهریه خود محروم شده بود، به «العربی الجدید» گفت: «حق مهر تنها یک مسئله مالی نیست، بلکه مسئله کرامت و ضرورت است. اغلب زنان از آن محروم میشوند و ممکن است سالها برای دریافت آن صبر کنند، زیرا نمیتوانند حق خود را به دلیل عرفها و سنتهای ریشهدار درخواست کنند. اگر زنی مهریه خود را بخواهد، ممکن است با خشونت خانوادگی و انتقاد اقوام همسر روبهرو شود و حتی از سوی نزدیکان خود سرزنش شود. اگر از آن بگذرد، زن شریفی تلقی میشود که با همسرش همکاری میکند. اما اگر درخواست کند، ممکن است همسرش را مورد ظلم قرار دهد، در حالی که این حق اوست و طبق شرع و سنت، عقد ازدواج بدون تعیین مهریه امکانپذیر نیست. با این حال، در عمل زنان از مهریه خود محروم میشوند.
«کوثر محمد اخلاقی» فعال حقوق زنان در کابل، اهمیت مهریه را چنین توضیح میدهد: زنان افغانستانی تحت فشارهای مختلف زندگی قرار دارند و معمولاً اجازه کار ندارند، بنابراین به ندرت درآمد دارند. مهریه یکی از تنها منابع مالی آنهاست، اما در بسیاری از مناطق به آنها پرداخت نمیشود و گفته میشود که پس از ازدواج پرداخت میشود، سپس گفته میشود شوهر فقیر است یا هزینه زیادی صرف کرده و از زن خواسته میشود که از مهر صرفنظر کند. این وضعیت باعث محرومیت زنان افغانستانی از حقوقشان میشود.
«محمد سمیر صدیقی» فعال اجتماعی افغانستانی درباره میزان مهریه میگوید: مهریه بسته به منطقه متفاوت است؛ در منطقه پنجشیر(شمال) ممکن است تا ۷۰۰ هزار افغانی یا حتی یک میلیون برسد، اما این مبلغ اغلب به زنان داده نمیشود، چه زیاد باشد و چه کم، در حالی که آنها به کمک مالی نیاز دارند، زیرا از تحصیل و کار محروماند.
مولوی «شیرزاده حسن» عالم دینی افغانستانی میگوید: حق مهریه در قرآن ثابت است و مسلمانان موظف به پرداخت آن هستند، اما زنان اغلب از آن محروم میشوند، نه تنها به دلیل رفتار مردان، بلکه گاهی به دلیل زنان خودشان که از روی عاطفه یا کمک به همسر، از حق خود میگذرند و بعدها پشیمان میشوند.
«عابده احمد زای» فعال اجتماعی افغانستانی نیز گفته است: صدها دختر به دلیل فقر خانوادهها مجبور به ازدواج زودهنگام میشوند و گاهی والدین برای کاهش بار مالی یا دریافت پول مجبور به ازدواج دختران میشوند. دولت باید برنامهای برای مقابله با ازدواج زودهنگام داشته باشد. صدها زن و دختر در بازارها دستفروشی و گدایی میکنند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما