به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ اگرچه تصور عمومی این است که بیشترین دعا، از امام سجاد(ع) نقل شده و بهعنوان در کتاب صحیفه کامله سجادیه ۵۴ دعا و در صحیفه جامعه سجادیه، بدون توجه به برخی از اسناد روایی آن، ۲۷۲ دعا از ایشان نقل شده؛ این در حالی است که در برخی از منابع روایی مانند کتاب «موسوعة الأدعیة» که به همت «جواد قیومی اصفهانی» تدوین شده، ۵۳۲ دعا و در کتاب «موسوعة الأدعیة الجامعة» که با تلاش علامه ابطحی گردآوری شده، نزدیک به ۷۰۰ دعا به امام علی(ع) منسوب شده که برخی از این دعاها مانند دعای کمیل در میان شیعیان بسیار مشهور است.
در کتاب شریف نهجالبلاغه نیز با عبارتهای مختلفی دعاهایی از امام علی(ع) نقل شده است، بهعنوان نمونه ایشان در انتهای نامه ۳۱ نهجالبلاغه، که به عنوان یکی از وصیتنامههای امام علی(ع) به امام حسن(ع) نقل شده، اینگونه دعا میکنند: «اَسْتَوْدِعُ اللّهَ دینَکَ وَ دُنیاکَ، وَ اَسْاَلُهُ خَیْرَ الْقَضاءِ لَکَ فِی الْعاجِلَةِ وَ الاْجِلَةِ، وَ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ، دین و دنیایت را به خدا میسپارم و از او بهترین سرنوشت را برای تو در امروز و فردا و دنیا و آخرت درخواست میکنم».
دعاهای نهجالبلاغه
اگرچه امکان بررسی همه دعاهای نهجالبلاغه در این نوشته ممکن نیست، اما اگر بخواهیم به برخی از دعاهای حضرت اشاره کنیم، میتوان به خطبه ۲۱۵ اشاره کرد که سید رضی آن را با عنوان «من دعا له، از دعاهای آن حضرت» آورده و در مقدمه آن نوشته است: «کان یدعوا به کثیرا، حضرت زیاد این دعا را میخواندند». حضرت در فرازی از این دعا که حدود ۱۰ خط است از خداوند میخواهد: «اللَّهُمْ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِکَ، أَوْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِینِکَ، بارخدایا! به تو پناه میبریم که از گفتارت روی گردانیم، یا از دینت منحرف شویم». و در فراز دیگری از همین دعا از خداوند درخواست میکند: «اللَّهُمَّ إِنَّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِی غِنَاکَ، أَوْ أَضِلَّ فِی هُدَاکَ، أَوْ أُضَامَ فِی سُلْطَانِکَ، أَوْ أُضْطَهَدَ وَالاْمْرُ لَکَ، بارخدایا! به تو پناه میبرم از این که با وجود توانگری تو، من تهیدست باشم، یا با وجود هدایتگری، در گمراهی به سر برم، یا با آن که قدرت و پادشاهی از آن توست، به من ستم شود، یا با آن که زمام اختیار امور در دست توست، من مقهور و خوار گردم.»
در حکمت ۲۷۶ نیز حضرت این گونه دعا میکنند: وقال(ع): اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ تَحْسُنَ فِی لاَمِعَةِ الْعُیُونِ عَلاَنِیَتِی، وَتَقْبُحَ فِیَما أُبْطِنُ لَکَ سَرِیرَتیِ، مُحَافِظاً عَلَی رِیَاءِ النَّاسِ مِنْ نَفْسِی بِجَمِیعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَیْهِ مِنِّی، فَأُبْدِیَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِی، وَأُفْضِیَ إِلَیْکَ بِسُوءِ عَمَلِی، تَقَرُّباً إلَی عِبَادِکَ، وَتَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِکَ. خداوندا! به تو پناه میبرم از این که ظاهرم را در چشمهای مردم نیکو جلوه دهی و باطنم را در پیشگاهت زشت سازی، و به وسیله اعمالی که تو از آنها خوب آگاهی داری، خوشبینی و احترامات مردم را برای خود محافظت کنم و ظاهر خوبم را برای مردم آشکار نموده و اعمال بدم را فقط تو بدانی، تا به بندگانت نزدیک و از رضای تو دور گردم.»
همچنین ایشان در خطبه ۲۲۸، این دعا را بیان کردهاند: «اللَّهُمَّ إِنْ فَهِهْتُ عَنْ مسْأَلَتِی، أَوْ عَمِیتُ عَنْ طِلْبَتِی، فَدُلَّنِی عَلَی مَصَالِحِی، وَخُذْ بِقَلْبِی إِلَی مَرَاشِدِی، فَلَیْسَ ذَاکَ بِنُکْر مِنْ هِدَایَاتِکَ، وَلاَ بِبِدْع مِنْ کِفَایَاتِکَ. خداوندا! اگر از سؤال کردن خود ناتوان باشم یا راه پرسیدن را ندانم، مرا به مصالح خویشتنم راهنمایی و دلم را به سوی موارد رشدم بگردان، این الطاف از هدایتهای تو ناشناخته نیست و از کفایتهایی که برای مخلوقات مینمایی شگفتانگیز نمیباشد.»
سید علی اصغر حسینی/ ابنا
----------------------------
پایان پیام
نظر شما