معضل اشتغال و فقر در افغانستان / زنان شیعه استان بلخ با چنگ و دندان علیه گرسنگی مبارزه می‌کنند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ گروهی از زنان در مناطق شیعه‌نشین شهر مزارشریف، مرکز استان بلخ افغانستان به هدف مبارزه با فقر و گرسنگی مجبور به انجام کارهای طولانی و طاقت فرسا در منزل یا خارج از منزل هستند.

تشدید فقر و گرسنگی با روی کار آمدن طالبان

فقر، چالش تازه برای مردم افغانستان نیست، این بحران در بیست سال گذشته هم وجود داشت و بسیاری از مردم و خصوصا شیعیان برای رهایی از این فلاکت در جست‌وجوی راه حل بودند، اما این بحران در حاکمیت دوباره طالبان به‌طور بی‌سابقه‌ای اوج گرفته و تک‌تک خانواده‌ها را تهدید می‌کند.

عامل اصلی تشدید فقر در افغانستان، بیشتر به سیاست‌هایی برمی‌گردد که حکومت طالبان در دست گرفته است؛ منع آموزش دختران، منع کار زنان در بازار و ادارات، عدم استفاده از نیروهای شیعه، از عواملی است که به فراگیر شدن این بحران انجامیده است.

بحران فقر در جامعه افغانستان در حدی فراگیر شده است که حتی زنان از سن ۲۰ تا ۵۰ سالگی مجبورند در خارج از خانه روی زمین‌های کشاورزی و یا در منزل، ساعت‌های طولانی را برای کسب درآمد اندکی مشغول به کار باشند.

در این گزارش وضعیت برخی از زنان شیعه روایت می‌شود که از سه سال بدین‌سو با پاک کردن حبوبات در خانه‌های‌شان درآمد بسیار ناچیزی را کسب می‌کنند.

کارهای طاقت فرسایی که مناسب شأن هم نیست

لیلا یکی از زنان شیعه‌ای است که در منطقه «فقیرآباد» شهر مزارشریف زندگی می‌کند. او با دو دختر نوجوانش که از تحصیل منع شده‌اند، روزانه با دست‌های‌شان کار «پاک کردن نخود» انجام می‌دهند.

او به خبرنگار ابنا می‌گوید که او و دو دخترش روزانه دو سیر (۱۴ کیلوگرم) نخود را با دست‌های‌شان پاک می‌کنند و از هر سیر نخود فقط ۳۵ افغانی پول دریافت می‌کنند.

قابل ذکر است که این مبلغ بسیار ناچیز محسوب می‌شود؛ به طوری که هر قرص نان کوچک در افغانستان به مبلغ ۱۰ افغانی به فروش می‌رسد.

لیلا می‌گوید که نخود را گاهی با فرغون و گاهی هم روی شانه‌هایش به خانه انتقال می‌ٔدهد و این باعث شده که گاهی از ناحیه، کمر و پا دچار درد شود.

خانواده لیلا که دو نیروی کارگر مرد هم دارد، اما حدود یک سال می‌شود که بیکار شده‌اند. او نامی از همسر و فرزندش نمی‌برد، اما می‌گوید که پیش از این در یک کارگاه تولید کفش در منطقه نساجی شهر مزارشریف کار می‌کردند که این کارگاه درحال حاضر تعطیل شده است.

خانم لیلا با ابراز نگرانی گفت که مجبور است به خاطر بحران اقتصادی و تهیه لقمه نانی، به این شغل ادامه دهد، هرچند که شغل با عزت نیست و با ادامه این، کرامت انسانی زنان و خانواده‌های‌ شیعه از بین می‌رود.

برخی از گزارش‌ها هم حاکی از انجام کارهای دشوار و طولانی مدت زنان در زمین‌های کشاورزی با درآمد ناچیز روزی ۱۵۰ افغانی است.

اشتغال برای جوانان تبدیل به رؤیا شده است

از سوی هم، برخی از جوانان شیعه می‌گویند که آماده انجام دادن هرکاری هستند تا بتوانند به درآمدی برسند، اما اشتغال کم‌کم به رویا تبدیل شده است.

مرتضی حسینی که ساکن منطقه «یولمرب» شهر مزارشریف است، گفت: در این منطقه هیچ‌گونه کارگاه تولیدی که زمینه کار برای مردم فراهم شود، وجود ندارد و بسیاری از زنان و دختران از منطقه فقیرآباد، نخود می‌آورند و پس از پاک کردن دوباره بر می‌گردانند و با این روش دشوار برای ادامه زندگی مبارزه می‌کنند.

او اظهار داشت: وضعیت ناگواری حاکم است، همه‌ای مردم و به خصوص شیعیان نگران ادامه فقر و عدم توجه برای حل مشکلات اقتصادی و ناامید از فردای بهتر هستند.

مرتضی که بنابر دلایلی به تحصیل و شغل دولتی روی نیاورده است، می‌گوید پیش از این در رنگ‌کاری و نقاشی خانه‌ها کار کرده و تا حدودی به این کار مسلط است، ولی وقتی فقر و بحران اقتصادی حاکم باشد، چنین کارهایی به سختی پیدا می‌شود.

این شیعه شهر مزارشریف درباره کمک‌های بین‌المللی افزود: سال گذشته برای شش ماه برنامه جهانی غذا(WFP) ماهانه سه‌ونیم هزار افغانی کمک می‌کرد و این برای خانواده‌ها حیاتی بود، اما یک سال می‌شود که این کمک‌رسانی هم متوقف شده است.

.........................

پایان پیام/