به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ همزمان با شب وفات حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)، مراسم معنوی «شب شعر کریمه» شامگاه پنجشنبه، دهم مهرماه ۱۴۰۴، با حضور علاقهمندان به خاندان عصمت و طهارت در سالن اجتماعات دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم شهر قم برگزار گردید. این محفل که سومین شب شعر برگزار شده در این دانشگاه بود، با همکاری حوزه هنری استان قم، گروه فرهنگی «جواز نوکری»، «کانون خادمیاران رضوی» و «مرکز افق امامزاده احمد(ع)» برپا شد.
در ابتدای این مراسم، حجتالاسلام والمسلمین دکتر سید محمد نقیب، رئیس دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، ضمن خیرمقدم به حاضران و گرامیداشت یاد و خاطره شهدا، اظهار داشت: «دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم افتخار دارد که در مسیر ترویج فرهنگ قرآن و اهلبیت(ع) گام برمیدارد». وی با اشاره به حدیث ثقلین افزود: «قرآن و اهلبیت(ع) دو ثقل جداییناپذیر هستند که امنیت و سلامت جامعه را تأمین میکنند و هنر رسا و بلیغ شعر میتواند به این فرهنگ غنی کمک شایانی نماید».
شعرخوانی شاعران در محضر کریمه اهلبیت(س)
به گزارش خبرنگار ابنا، بخش اصلی این مراسم که با اجرای ادیبانه «سید علی نقیب» همراه بود، به شعرخوانی شاعران برجسته آئینی اختصاص داشت.
علی گلچینپور اولین شاعری بود که به جایگاه رفت و شعر خود را با این مطلع آغاز کرد:
«شد قطب زمین و زمان، جایگاه تو
/ شد سجدهگه خیل ملک، بارگاه تو».
وی در بخشی از شعر خود چنین سرود:
«با گوشهی نگاه کریمانهات شبی
/ ما را مسافر حرم کربلا کنی؟
/ ...
/ درمان دردِ از نفس افتادهها تویی
/ معصومه، کریمه، اُخت الرضا تویی».
پس از او، فائزه امجدیان با اشاره به جایگاه رفیع حضرت معصومه(س) در تاریخ شیعه، ایشان را به حضرت زینب(س) تشبیه کرد و خواند:
«و خدا خواست در دل تاریخ
/ زینب دیگری ظهور کند
/ راه افتاد با برادرها
/ آمد از کربلا عبور کند».
وی در غزلی دیگر، با الهام از کلام امام کاظم(ع) در وصف دخترشان، سرود:
«که موسی بن جعفر به وصف تو فرمود:
/ فداها ابوها، فداها ابوها
/ به شوق مدینه به اینجا رسیدم
/ به زهرا رسیدم پس از جستجوها».
حمزه محمودی، شاعر افغانستانی، با یادی از زیارت حرم رضوی شعرخوانی خود را آغاز کرد و دلتنگی زائران را اینگونه به تصویر کشید:
«چشم و دلم یک گوشه از آیینهکاری شد
/ عشق تو در عمق وجودم خوب جاری شد
/ ...
/ از مشهدت حاجت به قم بردن شبیه آن
/ با خواهرت حاجتروا بودن، نهانی شد».
حسین عباسپور، شاعر برجسته کشور، با قرائت مثنوی بلندی، سفر تاریخی حضرت معصومه(س) از مدینه به ایران را روایتی شاعرانه کرد:
«کریمهای که برازنده بود نامش را
/ خدای عزوجل داشت احترامش را
/ ...
/ دوباره آن دل غمدیده داغ دیگر دید
/ شبیه زینب کبری غم برادر دید».
وی در غزلی دیگر پناه بردن به حرم کریمه اهلبیت(س) را اینگونه توصیف نمود:
«ضریحت التیام زخم بیتسکین هر شیعهست
/ پناهش میشود هر عاشقی دلتنگ مادر شد
/ ...
/ از این جهان سایهها، از این جهان فتنهها
/ به حوض لاجوردی حرم پناه میبرم».
در ادامه، فاطمه زاهد مقدم، رضا خورشیدیفرد و اعظم سعادتمند نیز با اشعار لطیف و پرمحتوای خود، ارادتشان را به ساحت مقدس بانوی کرامت ابراز نمودند.
اعظم سعادتمند در بخشی از شعر خود گفت:
«هرکس زیارت کرده باشد بارگاهت را
/ فهمیده از قم تا خراسان هیچ فرسنگ است».
حضور گرم استاد مجاهدی، پدر شعر آئینی کشور
مهمان ویژه این مراسم، حضور استاد محمدعلی مجاهدی، چهره ماندگار و پدر شعر آئینی ایران، بود که با تمجید ایستاده حاضران به جایگاه دعوت شد. ایشان ضمن تسلیت سالروز وفات حضرت معصومه(س)، قم را شهری خواند که اعتبار خود را از تربت پاک آن حضرت دارد.
استاد مجاهدی سپس به قرائت قصیدهای فاخر در مدح بانوی کرامت پرداخت که تحسین همگان را برانگیخت.
ایشان در بخشی از این شعر زیبا را چنین قرائت کردند
من این شعر را از زبان زائران باصفای حضرت میخوانم:
«من به پابوسی تو آمدهام
/ شهر گلدستههای رنگارنگ
/ شهر ققنوسهای آینهکار
/ علم و دین، دیانت و فرهنگ
/گنبد دلگشای تو از دور
/ در میان منارهها پیداست
آه بانو! بگیر دست مرا
/ که بهجز تو مرا پناهی نیست
/ میتوان با تو تا خدا کوچید
/ که از این حرم تا بهشت، راهی نیست
/ گوشهای از بهشت خوب خدا
/ آشکارا به منظر حرم است
/ تا ابد، پرشکستهدل ما
/ تا همیشه کبوتر حرم است
/ خورشید هم ز مهر تو شرمنده میشود
/ بر گرد تو چو کعبه، ملک میکند طواف
/ اینجا که جبرئیل امین گرم اعتکاف
/ دل نیست هر دلی که تو را پایبند نیست
/ نامی که از تو جلوه ندارد، بلند نیست
/ شعری که از تو دم نزند، دلپسند نیست
در پرتو عنایت تو محتشم شدم
/ چونان کمیت و دعبل و فرزدق و هشام
/ خاتون هر دو کون! قم از تو زبانزد است
/ شهری که آشیانه آل محمد است
/ هر زائری که پای ضریحت دخیل بست
/ بال دعا به بال و پر جبرئیل بست
/ اینجا فرشتگان خدا بال میزنند
/ مهر تو را به نامهی اعمال میزنند
/ هر روز ما به لطف تو نوروز میشود
/ دلخواه و دلپذیر و دلافروز میشود».
در بخش پایانی این مراسم معنوی، ذاکر با اخلاص اهلبیت(ع)، حاج ابوالفضل جدیان، با نوای پرسوز خود به ذکر مصیبت و مرثیهسرایی در غم شهادت حضرت معصومه(س) پرداخت.
..............................
پایان پیام/
نظر شما